Ο Cacao Rocks εγκαινιάζει την έκθεσή του «Salvadores Dei - Ep. 1 - Εκεί Ψηλά Στον Υμηττό»

Ο Cacao Rocks γυρίζει το ρολόι της μνήμης στο 2007 και ανακαλεί τις στιγμές στο πανεπιστήμιο. Τότε που ο ψηλόλιγνος νεαρός με τις γαλλικές ρίζες, τα μεγάλα χαρακτηριστικά γυαλιά και τα ανέμελα μαλλιά με τις απαλές καστανές μπούκλες σπούδαζε στη Φιλοσοφική. “Ήταν τα χρόνια του φοιτητικού κινήματος. Τριβόμασταν σε συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Μια ημέρα η συνέλευση των φοιτητών κράτησε πολλές ώρες και εγώ απελπίστηκα βλέποντας τους φίλους μου να τσακώνονται για το ποιος έχει δίκιο. Έφυγα απ` την Aula και με την Ασκητική του Καζαντζάκη υπό μάλης και άρχισα να ανεβαίνω τον Υμηττό. Έφτασα σχεδόν ως την Φρυκτωρία της Καισαριανής. Ένιωσα την επιθυμία να ανέβω το βουνό σε ευθεία ως την Κορυφή αλλά δεν είχα μαζί μου νερό και θα πέθαινα απ` την δίψα. Βρήκα έναν ίσκιο κι έκατσα να διαβάσω. Σε κάποιο χωρίο με τον τίτλο ''Η Πορεία'' ο συγγραφέας παρομοιάζει τον αγώνα της ζωής με μια ανηφόρα και προτρέπει τον αναγνώστη να ακολουθήσει το πιο δύσκολο μονοπάτι για να την ανέβει. Αυτό είχα νιώσει πριν αρχίσω την ανάγνωση, ήθελα να ανέβω στη κορυφή του βουνού ακολουθώντας την πιο δύσκολη πορεία σε ευθεία, ένιωσα κάτι μεταφυσικό να συμβαίνει. Δίψασα όμως και επέστρεψα στην σχολή. Η συνέλευση δεν είχε τελειώσει...”. Από εκείνη την ημέρα, όλα θα άλλαζαν. Ο εσωτερικός διάλογος, η ενδοσκόπηση αλλά και μια σειρά τυχαίων γεγονότων με σημείο αναφοράς τον Υμηττό, οδήγησαν τον γνωστό street artist Cacao Rocks ( Ιάσονα Μέγκουλα), στην ατομική έκθεση “Salvadores Dei - Ep. 1 - Εκεί Ψηλά Στον Υμηττό' στην Alibi Gallery . Salvadores Dei όπως εξηγεί, είναι το όνομα του μονοπατιού που ξεκινάει απ` την Μονή Καισαριανής και καταλήγει στον ξεχασμένο ναό του Ομβίου Διός στην Κορυφή του Υμηττού. Μια παρουσίαση αυτού του μονοπατιού και μια τεκμηρίωση της διαδικασίας μέσα από χρώματα και εικόνες όπως ο ίδιος τις έχει ζήσει και τις έχει φανταστεί.

Η Σχέση Μου Με Το Βουνό Του Υμηττού

Ο ίδιος μέσα από τις γραμμές που ακολουθούν περιγράφει τη σχέση του με το βουνό μέσα από το πέρασμα του χρόνου, βαθύτατα επηρεασμένος από το genius loci...

“2007: ... σπούδαζα στη Φιλοσοφική. Ήταν τα χρόνια του φοιτητικού κινήματος. Τριβόμασταν σε συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Μια ημέρα η συνέλευση των φοιτητών κράτησε πολλές ώρες και εγώ απελπίστηκα βλέποντας τους φίλους μου να τσακώνονται για το ποιος έχει δίκιο. Έφυγα απ` την Aula και με την Ασκητική του Καζαντζάκη υπό μάλης και άρχισα να ανεβαίνω τον Υμηττό. Έφτασα σχεδόν ως την Φρυκτωρία της Καισαριανής. Ένιωσα την επιθυμία να ανέβω το βουνό σε ευθεία ως την Κορυφή αλλά δεν είχα μαζί μου νερό και θα πέθαινα απ`την δίψα. Βρήκα έναν ίσκιο κι έκατσα να διαβάσω. Σε κάποιο χωρίο με τον τίτλο ''Η Πορεία'' ο συγγραφέας παρομοιάζει τον αγώνα της ζωής με μια ανηφόρα και προτρέπει τον αναγνώστη να ακολουθήσει το πιο δύσκολο μονοπάτι για να την ανέβει. Αυτό είχα νιώσει πριν αρχίσω την ανάγνωση, ήθελα να ανέβω στη κορυφή του βουνού ακολουθώντας την πιο δύσκολη πορεία σε ευθεία, ένιωσα κάτι μεταφυσικό να συμβαίνει. Δίψασα όμως και επέστρεψα στην σχολή. Η συνέλευση δεν είχε τελειώσει.

2009: ... με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο JOJO, με δάκρυα μου ζήτησε να πάμε στον Υμηττό να θάψουμε τον σκύλο του που μόλις είχε πεθάνει. Ήταν και η Μαρία απ` την Πάτρα μαζί μας. Αυτή την διαδρομή με τους δακρυσμένους φίλους μου στο αυτοκίνητο δεν θα την ξεχάσω εύκολα.

2011: ... Αύγουστος. Καθόμασταν με τις συγκατοίκους μου Μαρία και Αριστέα και τρώγαμε καρπούζι στο πίσω μπαλκόνι της φοιτητικής εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σε κάποια φάση είδαμε ένα λευκό πράγμα να αιωρείται στον ουρανό πάνω απ` την κορυφή του Υμηττού, θεωρήσαμε πως ήταν μπαλόνι και δεν δώσαμε σημασία, αν και κουνιόταν αντίθετα απ` τα σύννεφα. Μετά από λίγο εμφανίστηκε και ένα δεύτερο και έκαναν κάτι σαν χορό στον ουρανό. Εξαφανίστηκαν αστραπιαία.

2017: ... Αύγουστος. ''Στυλ Καφέ'' με τον Κρέοντα. Του λέω την επιθυμία μου ανέβω στην κορυφή του Υμηττού σε ευθεία πορεία. ''είναι αδύνατον'' μου είπε. ''Στοίχημα'' απάντησα...

2017: ... Οκτώβριος σε κάποιο εστιατόριο στο Παρίσι με τον φίλο μου και συλλέκτη Alex C. ''Έχω μια ιδέα, θα κάνω μια έκθεση με θέμα ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του Υμηττού'' του είπα. Η ιδέα του φάνηκε καλή, δεν το περίμενα. Μου έδωσε θάρρος. ''Δεν ξέρω τι θα δείξω όμως'' ομολόγησα. ''Το βουνό, οι πέτρες και τα φυτά θα σου απαντήσουν'' μου είπε. Και είχε δίκιο.

Η Ανάβαση

Τα τελευταία δύο χρόνια ανέβηκα στον Υμηττό αμέτρητες φορές. Το ρεκόρ μου σε χρόνο ήταν παρέα με τους δύο Αμερικάνους φίλους μου, τον Jason και τον βοηθό μου Max Heller. Φτάσαμε στην κορυφή σε δύο ώρες, ακολουθώντας το μονοπάτι που είχα χαρτογραφήσει. Το μονοπάτι το ονόμασα ''Salvadores Dei'' από τον λατινικό τίτλο της Ασκητικής του Καζαντζάκη που ήταν και η έμπνευση μου για αυτή την πορεία. Κατά το μήκος της διαδρομής έχω αφήσει σημάδια σε πέτρες με σπρέι, όπως κάνουν οι ορειβάτες για να μην χάνουν τον δρόμο τους.

Η έκθεση είναι η αρχή του Project. Σκοπός είναι η προστασία του φυσικού τοπίου του Υμηττού, η ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων, η επίσημη χαρτογράφηση του μονοπατιού και η προτροπή σε όλους να το ακολουθήσουν και να προσευχηθούν στους ξεχασμένους θεούς.

Ευχαριστώ πολύ όσους με έχουν εμπιστευτεί ως σήμερα και έχουν ανέβει μαζί μου το μονοπάτι. Eυχαριστώ την Alibi Gallery! Eίναι ο μόνος χώρος που θα μπορούσα να δείξω κάτι με τόση ελευθερία. Σας περιμένω την Πέμπτη 13 Ιουνίου στην Alibi Gallery για να σας παρουσιάσω το πρώτο μέρος αυτής της προσπάθειας.

Cacao Rocks

Alibi Gallery @ Οδός Σαρρή 12 Ψυρρή.

Εγκαίνια έκθεσης, Πέμπτη 13 Ιουνίου 19:00 ως 23:00