82 γράμματα που μυρίζουν θάλασσα στη δημοσιότητα

Η ζωή του ποιητή – ασυρματιστή, Νίκου Καββαδία ήταν γεμάτη ταξίδι, με γράμματα από το στρατό, από το Αλβανικό Μέτωπο, από λιμάνια και θάλασσες, όπως Κάρντιφ, Μασσαλία, Τζένοβα, Αλεξάνδρεια, Βηρυτός και τόσες άλλες. Όλα αυτά τα γράμματα είναι ποτισμένα με νοσταλγία, σαρκασμό και απύθμενη τέχνη δοσμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε τα γράμματα αυτά να αποτελούν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή που ο κόσμος θα γίνει ξανά κοινωνός του ταλέντου του Καββαδία, αυτή τη φορά όμως μέσα από τα γράμματα του ποιητή. Πρόκειται για μια συλλογή αποτελούμενη από 82 επιστολές και καρτ ποστάλ, από το 1935 έως το 1965 που έστειλε ο ίδιος, στην αδελφή του και στην ανιψιά του, Τζένια και στην Έλγκα αντίστοιχα. Μέσα σε ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Άγρα, 195 σελίδων, μπορεί κανείς να ταξιδέψει, να μελαγχολήσει και να ευαισθητοποιηθεί. Ο τίτλος της συλλογής αυτής είναι « Νίκος Καββαδίας. Γράμματα στην αδελφή του».

Στις σελίδες αυτές θα βρείτε κομμάτια της ψυχής του χαραγμένα στο χαρτί, εξομολογήσεις για τις πρώτες γραφές των ποιημάτων του, ερωτήσεις για την υγεία της μητέρας, συγγενών , ηθοποιών, φίλων του λογοτεχνών και «εχθρών» ανταποκρίσεις για περιπέτειες και γυναίκες, περιγραφή τόπων εξωτικών και τόσα άλλα.

«Όσο για το δικό μου Πάσχα… Ανήμερα φτάσαμε στην Αλεξάνδρεια. Πρώτη φορά που λυπόμουνα γιατί ταξιδεύω. Δε μας έλειπε τίποτε από το τραπέζι. Μονάχα το κέφι. Πάλι , για πρώτη φορά στη ζωή μου στεναχωρήθηκα με τις αισχρές ιστορίες που συνηθίζουνε οι ναυτικοί στο τραπέζι. Ήθελα να ΄μουνα στην Αθήνα να πάμε μαζί βόλτα στις εκκλησιές. Είχα ένα κέφι για κλάματα…».

Ένας τρυφερός Καββαδίας με την ανιψιά του και ένας ενοχικός με τον εαυτό του. Ύφος ενός κοινού ναυτικού στο μπάρκο, που γράφει για τα απλά και καθημερινά της βάρδιας και παράλληλα μικροί πίδακες ποιητικοί που προοιωνίζονται τα κατοπινά αριστουργήματα.