Η νοσταλγία του βινταζ στο ιστορικό κέντρο

Στην οδό Καρόρη 13, στο Μοναστηράκι, ο Γιάννης Βαγγελάκης και ο Αντώνη Βασιλείου διατηρούν ένα κατάστημα με αντικείμενα μιας διαφορετικής εποχής. Η ιστορία του “Coo” ξεκινάει σε μια καλοκαιρινή αυλή με φερ φορζέ, όταν η ιδιοκτήτρια του χώρου αφήνει στο τραπέζι μας ένα φυλλάδιο για ένα βινταζ μπαζάρ που διοργάνωνε. Στο “Coo” πέρα από συλλεκτικά αντικείμενα όπως την επιτραπέζια νίκελ λάμπα σχεδιασμένη από τον Goffredo Reggiani του 60, η την πορσελάνινη μινιατούρα της Αλίκης στη χώρα των Θαυμάτων του 50,  υπάρχουν πράγματα απ' ολο τον κόσμο, όπως ο Ιαπωνικός ανεμιστήρας Toshiba, η Ρωσική Roly-Poly μουσική κούκλα, μια συλλογή απο Op Art πορσελάνινα γερμανικά βάζα η τα ιταλικά κρυστάλλινα Μουράνο. 

Και όπως μας εξηγεί ο Γιάννης Βαγγελάκης  « Με το συνεργάτη μου Αντώνη Βασιλείου γνωριστήκαμε στα μέσα της δεκαετίας του '90 όταν είχε έρθει από την Μυτιλήνη. Εκεί δούλευε τα τελευταία 2 χρόνια αναπαλαιώνοντας αντίκες του περασμένου αιώνα για μεγάλο παλαιοπωλείο της πόλης. Εγώ από τη μεριά μου, φοιτητής ακόμα είχα καταλήξει πως η "Space Age" ήταν η εποχή που ήθελα να ζήσω και είχα διακοσμήσει το χώρο μου ανάλογα. Εκεί καταλάβαμε πως από διαφορετικές κατευθύνσεις προσεγγίζαμε το ίδιο θέμα, ότι δηλαδή η αγάπη μας για τα παλιά πράγματα ήταν κοινή. Συνεργαστήκαμε για χρόνια ανοίγοντας το δικό μας διακοσμητικό γραφείο σχεδιάζοντας περίπτερα για εμπορικές εκθέσεις και κατασκευάζοντας ντεκόρ για βιτρίνες. Παράλληλα και με αφορμή την δουλειά, συλλέγαμε παλιά αντικείμενα. Η κρίση είχε αύξηση τον ελεύθερο χρόνο μας και η συλλογή μας μεγάλωνε επικίνδυνα. Αποφασίσαμε να λάβουμε μέρος πουλώντας πράγματα από την προσωπική μας συλλογή. Βλέποντας το ενδιαφέρων του κόσμου να αποκτήσει κάτι σπάνιο και κάποιες φορές μοναδικό, μετά από λίγο καιρό θελήσαμε να αποκτήσουμε μια σταθερή βάση. 





Το κάθε αντικείμενο έχει μια ιστορία, μπορεί τα 50's παστέλ ποτήρια να έχουμε ακούσει πολύ Έλβις, η 60's φορμάικα τηλεόραση να έχει μεταδώσει ζωντανά την προσσελήνωση στο φεγγάρι, η τα 70's neon πλαστικά σκουλαρίκια να έχουν "χορέψει" στο Studio 54. Δεν είναι όμως μόνο η νοσταλγία που κάνει το βινταζ να εξαπλώνεται σταθερά παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι υποστηρίζουν πως οφείλεται στη στασιμότητα της εξέλιξης του στυλ της τελευταίες δεκαετίες. Είναι σίγουρο όμως πως όσο γυρνάμε προς τα πίσω τα πράγματα φτιάχνονταν καλύτερα, πολλές φορές με το χέρι και με καλύτερα υλικά, δίνοντας την αίσθηση κύρους και αξίας. Ψάχνοντας σε ένα βιντάζ μαγαζί μπορείς να αναγνωρίσεις πράγματα της παιδικής σου ηλικίας, είτε πράγματα που δεν έχεις ζήσει αλλά τα έχεις δει σε ταινίες. Πραγματικότητα ή ψευδαίσθηση, μπορείς να αποκτήσεις κάτι που να μην έχει κάνεις άλλος. Ξαφνιαζόμαστε και εμείς ευχάριστα κοιτάζοντας παλιές αναρτήσεις (στη σελίδα του Facebook η στην gallery του Instagram) με τα πράγματα που “πέρασαν” στο μαγαζί στα πέντε χρόνια λειτουργίας του. 





3


















Info
Για περισσότερα θα τους βρείτε στην σελίδα του Facebook