Οι… κακές συνήθειες του φθινοπώρου

Ο χρόνος τρέχει, οι μέρες περνούν και η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της, υποδεχόμενη το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης, στις 3-13 Νοεμβρίου. Αυτό είναι και το μεγάλο γεγονός του φθινοπώρου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας από κάθε γωνιά του κόσμου θα βρεθούν εδώ και θα βιώσουν τη μυσταγωγία για δέκα ημέρες. Θα ζήσουν έντονες στιγμές, συγκινήσεις, θα γνωρίσουν νέους ανθρώπους, θα παρτάρουν και θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για το επόμενο, φεύγοντας γεμάτοι με εμπειρίες και δυνατές εικόνες.

Πριν όμως έρθει αυτό το σπουδαίο πολιτιστικό event, προλάβαμε να δούμε την «Υπηρέτρια» του Παρκ Τσαν-Γουκ. Ένα μυστήριο που σε καθηλώνει και διαρκεί μέχρι το φινάλε. Με συνεχείς ανατροπές, που αιφνιδιάζουν τον θεατή και τον θέτουν σε ρόλο πρωταγωνιστή. Μεγάλος νικητής, μέσα από ένα πολυδαίδαλο σύμπλεγμα, αναδεικνύεται η αγάπη. Η τρυφερότητα είναι ικανή να ερεθίσει όχι μόνο τις αισθήσεις, αλλά και το μυαλό. Και εκεί έγκειται το μέγεθος της καθολικής επιτυχίας.



Αξιοσημείωτη είναι επίσης η προβολή της ταινίας «7 θυμοί» του Χρήστου Βούπουρα. Ένα έργο σε ασπρόμαυρο φόντο, βαθιά ανθρωποκεντρικό, αντιρατσιστικό, μακριά από προκαταλήψεις και στερεότυπα της εποχής, δίχως ηθικούς φραγμούς κι αναστολές. Ο σκηνοθέτης θέλει να τονίσει τη γοητεία του διαφορετικού. Ο έρωτας είναι θυσία, ελευθερία, προσμονή, δημιουργία, εμπιστοσύνη κι απόλαυση, για τον ίδιο. Ξετυλίγεται μπροστά μας ο μίτος της Αριάδνης, ένας λαβύρινθος με δαιδαλώδη προβλήματα. Και τελικά η αλλοτρίωση, το κύμα της εποχής, νικά και παρασύρει τον πρωταγωνιστή μας. «Πόσα θέλεις;», ρωτά. Και η εικόνα γίνεται έγχρωμη.

Στα θεατρικά δρώμενα, τώρα, είδαμε το «Χέντα Γκάμπλερ». Ο Ίψεν γίνεται τόσο επίκαιρος, διότι απλά δεν έχουν απαντηθεί τα ερωτήματά του, είτε σε πολιτικό είτε σε ψυχαναλυτικό επίπεδο. Αναζητούμε την ουσία, πέραν της επιφάνειας. Στην «Ωραία του Πέραν», ένας έρωτας γεννήθηκε μέσα στο θέατρο. Δεν είναι τυχαία η επιτυχία της παράστασης. Λογική και συναίσθημα συμπλέκονται. Ποιος θα είναι άραγε ο τελικός νικητής;

Με τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη μπήκε ο χειμώνας στον Μύλο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας εκεί, που αγαπούν τις «Κακές συνήθειες» και το έντεχνο. Τραγούδησαν, διασκέδασαν, ήπιαν κι έφυγαν γεμάτοι. Και από τον Μίλτο, στον Κωστή Μαραβέγια στο Fix Factory of Sound. Με την καλύτερη διάθεση πάντα. Σαν να αποχαιρέτησε το καλοκαίρι για να μπει ο χειμώνας με τον καλύτερο τρόπο. Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.



Κι από τις αίθουσες πολιτισμού στο «Γκολ στη φτώχεια». Η πλατεία Αριστοτέλους έγινε ένα τεχνητό γήπεδο ποδοσφαίρου το πρωί της περασμένης Κυριακής. Σκορ και θέαμα για καλό σκοπό. Αλληλεγγύη σε άτομα που το έχουν ανάγκη και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Αυτός είναι ο αθλητισμός - και όχι ο επαγγελματικός, που έχει καταντήσει πόλεμος μεταξύ των οπαδών.

Αυτή ήταν η εβδομάδα που τελείωσε στη Θεσσαλονίκη. Πλέον, μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και παράλληλα αναμένουμε το Toni Erdmann την Πέμπτη. Ο ήλιος εναλλάσσεται με τα σύννεφα, ο καιρός συνηγορεί, δίνει χρώμα στην πόλη. Κι ο κόσμος στις επάλξεις.