Θέμος Αναστασιάδης

Οσο πιο πολύ ξεφτιλίζεται διεθνώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφοντας τα πάντα, σκίζοντας κάθε κόκκινη γραμμή της για λίγα ψίχουλα πολιτικού χρόνου ζωής, τόσο περισσότερο τσαμπουκά και αγριότητα πουλάει στο εσωτερικό. Αυτοί που... θα άλλαζαν την Ευρώπη, μετά σύρθηκαν γονατιστοί στη Μέρκελ και τώρα ζητωκραυγάζουν για τη λύση του «επάρατου» Σόιμπλε έχουν απολέσει στο εξωτερικό κάθε ίχνος σοβαρότητας και θεωρούνται lost case. Αν μάλιστα ισχύουν οι αναλύσεις ξένων ειδικών (ότι τους παράτησαν στην τύχη τους να γίνονται όλο και πιο ρόμπα στους ψηφοφόρους τους), τότε μπορούμε να εξηγήσουμε και τη θηριωδία που εξαπολύουν εντός της χώρας, συμπεριφερόμενοι σαν λατινοαμερικάνικη χούντα! Εξω... δούλα και υποτακτικιά, μέσα χούντα και κυρά. Δεν είναι οι πρώτοι βέβαια, ούτε οι τελευταίοι. Σε όλα τα κράτη που μετατράπηκαν σε αποικίες, όπως έκανε με την Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό συμβαίνει.
Οσοι νομίζουν πως η γελοιότητα έχει όρια θα ανακαλύψουν καινούριους ορίζοντες τώρα που... διακηρύσσεται η νέα θεωρία που ουσιαστικά λέει ότι... είναι καλύτερα να υπογράψουμε νέα μνημόνια χωρίς λεφτά, παρά να τους έχουμε και υποχρέωση! Η λύση «το ΔΝΤ μετέχει, αλλά δεν πληρώνει» (!) είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο μετά την «τρομακτική απειλή» που εξαπέλυσε το Μαξίμου ότι θα πάρει πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη εφαρμόζει εάν δεν του δώσουν... το χρέος! Εναν εικονικό στόχο που μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε και έχασε και από πάνω κάνει και τον ανήξερο. Η πραγματικότητα είναι ότι σε όλα τα μέτωπα υπέστησαν δεινή ήττα, παρότι δεν δίστασαν να γλείψουν οποιονδήποτε! Από τους Γερμανούς έως τους Αμερικανούς, όπου ο «σκληρός αριστερός» πρωθυπουργός περίμενε πώς και πώς χαμογελαστός μπας και ο Τραμπ του πει καμιά καλή κουβέντα, τον οποίο μόλις λίγες εβδομάδες πριν θεωρούσε τον μεγαλύτερο εχθρό του πλανήτη!

Εξω, λοιπόν, φέρονται δουλικά, ή σαν «δουλικά», όπως αποκαλούσαν προσβλητικά τα παλιά χρόνια τις οικιακές βοηθούς, και μέσα εξαπολύουν το μεγαλύτερο κύμα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής τρομοκρατίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος επί κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 
Τα εκατομμύρια των Ελλήνων που υποβάλλουν αυτές τις ημέρες τις φορολογικές τους δηλώσεις δεν έχουν ίσως αντιληφθεί ότι στην ουσία καλούνται να... καταδώσουν στις Αρχές τον εαυτό τους και να χάσουν τα πάντα αν ΔΕΝ αποδείξουν ότι ΔΕΝ είναι ελέφαντες. Ασε που μπορεί να κατηγορηθούν για μαύρο χρήμα, ξέπλυμα και άλλα παλαβά ακόμη και στην περίπτωση που έχουν κληρονομήσει ένα έργο τέχνης ή ένα οικογενειακό κειμήλιο. Φέρουν, δε, οι ίδιοι την ευθύνη της απόδειξης της αθωότητάς τους, αφού το κράτος τούς θεωρεί εκ προοιμίου ένοχους, κάτι που δεν συμβαίνει ΠΟΥΘΕΝΑ στον πολιτισμένο κόσμο, σε κανένα σύγχρονο νομικό σύστημα! Ετσι, στην επόμενη γύρα που οι λαϊκοί αγωνιστές με τα ουίσκι και τα πούρα θα θελήσουν να μαζέψουν λεφτά, θα απειλήσουν τους ΠΑΝΤΕΣ με κατασχέσεις μέχρις εσχάτων. Θα το ξαναπούμε: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλάει όλη τη δημόσια περιουσία αντί πινακίου ευρω-φακής, τώρα θα κάνει πλιάτσικο και στην ιδιωτική!!! Τη στιγμή που χαρίζει ή διαγράφει πρόστιμα και δάνεια σε νέους και παλαιούς ολιγάρχες, με κάποιο αντάλλαγμα προφανώς, δεν δείχνει έλεος στον απλό πολίτη ο οποίος ζει τον εφιάλτη του ΑΙΩΝΑ. Διότι πράγματι στην Ελληνική Ιστορία δεν έχει περάσει κυβέρνηση που να υιοθετεί τη λογική της δήμευσης όπου και σε όποιον (δεν) γουστάρει. Η έννοια αυτή καθαυτή υπάρχει μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Σε χούντες φασιστικού ή κομμουνιστικού τύπου ισχύει η δήμευση, όπως άλλωστε και τα αιώνια Μνημόνια και τα capital controls αορίστου χρόνου! Να βγουν στις αγορές; Σόρι, αλλά μόλις τελείωσε το Φεστιβάλ των Καννών όπου παρουσιάστηκαν οι πιο extreme νέες σειρές, μπροστά στις οποίες το «SURVIVOR» είναι παιδικό κόμικ.

Πέραν όμως του μέσου πολίτη, η κυβέρνηση στοχοποιεί με καθαρά γκεσταπίτικες μεθόδους πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους, εκδότες και οποιονδήποτε θεωρεί ότι αποτελεί άμεση απειλή γι’ αυτήν ή, τέλος πάντων, τολμά να της ασκήσει κριτική... Είναι κοινό μυστικό πως όταν συλλαμβάνονται διάφοροι τέως μεγαλοσχήμονες με ποικίλες κατηγορίες, το πρώτο μέλημα των κρατούντων είναι να τους προτείνουν να γίνουν μάρτυρες υπό προστασία προκειμένου να καταδώσουν όσους δεν συμφωνούν μαζί τους. Αντάλλαγμα, η αποφυλάκιση υπό όρους ή η κατ’ οίκον κράτηση με βραχιολάκι και άλλα τινά... Το βασικό που τους νοιάζει, δηλαδή, είναι να βρουν πρόθυμους κουκουλοφόρους καταδότες, οι οποίοι θα «κηλιδώσουν» πολιτικούς του αντίπαλου στρατοπέδου με απλές ψευδείς δηλώσεις, υπονοούμενα ή αναπόδεικτους ισχυρισμούς. Μέχρι και ποινικοί επιστρατεύονται στην επιχείρηση αυτή, η οποία έχει στόχο να ΛΑΣΠΩΘΟΥΝ οι πάντες, να ριχτούν στην αρένα του κοινωνικού αλληλοσπαραγμού και να απαξιωθούν ώστε να σωθεί εκλογικά ό,τι μπορεί! 

Οι ίδιοι οι κυβερνώντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι το τέλος έρχεται... κι ας κάνουν λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο... «Με ένα 20% δεν πάμε Ειδικό, με ένα 15% θα χαθούν δυο-τρία στελέχη, αλλά τα μεγάλα κεφάλια θα μείνουν στη θέση τους, με μονοψήφιο ποσοστό, όμως, θα καθίσουν όλοι μαζί στο σκαμνί», λένε. Κόβουν  σωρηδόν κεφάλια για να τα ανταλλάξουν με ψήφους σωτηρίας! Το έκανε και ο Ροβεσπιέρος, αλλά δεν του ’κατσε.