Θέμος Αναστασιάδης

Δηλαδή, τι πρέπει να αποδειχθεί, ότι η ξέφρενη φορολογία «τρέφει» τη Χρυσή Αυγή προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν οι κρατούντες και οι ευρωκράτες και να συμμαζευτεί λίγο η κατάσταση; Δεν έχουν καταλάβει από μόνοι τους ότι έχει παραφρονήσει ο κόσμος από τα χαράτσια, τακτικά, έκτακτα και υπερδιαστημικά; Αλλος πουλάει χωράφια, άλλος ασημικά, άλλος «σκοτώνει» τα ασφαλιστήρια που είχε κάνει για τα παιδιά - και όλα αυτά για φόρους, φόρους και πάλι φόρους! Ως πότε νομίζουν ότι θα αντέξει ο πολίτης; Ειλικρινά, δεν υπάρχει κανένας στην κυβέρνηση που να έχει έστω κάποια επαφή με την… υπαρκτή πραγματικότητα για να πει στον πρωθυπουργό τι ακριβώς συμβαίνει; Οτι οι φόροι πέφτουν σαν το χαλάζι και ο πληγωμένος Ελληνας αναστενάζει; Ναι, ξέρουμε, από τη στιγμή που λένε ότι χρειάζεται (;) άδεια της τρόικας για να ανακληθεί η αναποτελεσματική υπερφορολόγηση των καυσίμων θέρμανσης, όλα τα υπόλοιπα αιτήματα, που είναι μεν λογικά, στην πράξη μοιάζουν μάταια.

Κι όμως, κάτι πρέπει να γίνει και, για να μιλάμε πρακτικά, ιδού τι μπορεί να μπει σε εφαρμογή. Αυτή την ώρα ΒΡΕΧΕΙ ΦΟΡΟΥΣ. Κανείς δεν ξέρει από πού θα του έρθει, ΠΟΣΟ θα του έρθει, πώς θα πληρώσει και ΑΝ. Τέσσερις ΦΑΠ τον ίδιο χρόνο και οι τρεις σε δύο μήνες, τέσσερα τέλη κυκλοφορίας συν τον φόρο πολυτελείας, γενικά το γαρ πολύ των φόρων γεννά παραφροσύνη. Ε, λοιπόν, όπως σχεδιάζουν να κάνουν το Περιουσιολόγιο, ας δοκιμάσουν π.χ. και ένα ΦΟΡΟΛΟΓΙΟ. Ητοι, να γνωρίζει το κράτος τι επιβάλλει στον πολίτη στη δεδομένη χρονική περίοδο και να τον διευκολύνει ανάλογα με κάποιες επιπλέον δόσεις και προθεσμίες. Αν δηλαδή συγκεντρώνονται ηλεκτρονικά στην καρτέλα κάθε φορολογούμενου οι φόροι, τα τέλη, οι εισφορές, ο ΦΑΠ και όλα τα άλλα, να υπάρχει ένα πλαφόν σε σχέση με τα εισοδήματά του. Οταν, για παράδειγμα, ξεπερνούν το 75%, να βγαίνει ένα πρόγραμμα, με βάση τα εισοδήματά του των τελευταίων 5 ετών. Να μπαίνει ΦΡΕΝΟ, ΑΔΕΛΦΑΚΙ MOY. Πώς αλλιώς να το πούμε; Oι φόροι της χρονιάς να πλαφονάρουν κάπου όταν είναι όλοι μαζί! Δεν λέμε να μην πληρώσουμε, αλλά όταν όλα όσα μαζεύονται ξεπερνούν τις αντικειμενικές δυνατότητές μας, εκεί αρχίζουν οι χρεοκοπίες, οι αυτοκτονίες, οι απελπισίες. 

Δεν είναι κάτι απλό, αλλά άπαξ και τα τζιμάνια του υπουργείου Οικονομικών θέλουν να μαζεύουμε όλες τις αποδείξεις (και θα μας πουν μετά ποιες θα εκμεταλλευτούν), ενώ βάζουν στο Περιουσιολόγιο μέχρι και τις ζωγραφιές των παιδιών, μπας και είναι κανένα από αυτά ο Γκογκέν του μέλλοντος, δεν είναι και ακατόρθωτο. Αρκεί να σκεφτούν για μία και μόνο φορά υπέρ του πολίτη και όχι μόνο υπέρ του ταμείου «εδώ και τώρα». Να τα πάρουν, αλλά να ζήσει και ο ανθρωπάκος που γδέρνουν τόσο συστηματικά ώστε να μπορούν να του βουτήξουν κι άλλα στο μέλλον. Ομως… ένας-ένας, παιδιά, και ΜΕ ΜΕΤΡΟ! Αυτός θα είναι ο στόχος ενός «φορολόγιου», το οποίο πολύ εύκολα θα κάνει μόνιτορ τις συνολικές φορολογικές υποχρεώσεις του καθενός και θα του επιτρέψει να ξεπληρώσει σε ασφυκτικές μεν, πλην ανθρώπινες συνθήκες. Οχι να κόβει το φαγητό των παιδιών του για να πληρώσει τα δημοτικά τέλη. Επ’ ευκαιρία, κάτι σχετικό πρέπει να γίνει και με τις κατασχέσεις. Σου ’ρχεται για κατάσχεση η Εφορία, σου ’ρχεται και ο δήμος, σου ’ρχεται και η κουτσή Μαρία!
Ε, δεν πάει άλλο αυτή η ιστορία. Χρειάζεται και λίγο φαντασία, θέλει τόλμη και παρρησία, όπως τότε που ο Σαμαράς έκανε μια κάποια παρέμβαση για τις κατασχέσεις, αλλά, αν με ρωτήσετε, δεν ξέρω ποια ήταν η συνέχεια.

Εβλεπα και τον Στουρνάρα στην τηλεόραση τις προάλλες, πολύ καλά τα έλεγε, απλά, πειστικά, τεχνοκρατικά, σε έπειθε ότι είναι εξαναγκασμένος να το κάνει (όχι σαν τον Παπακωνσταντίνου που έμοιαζε να… το χαίρεται κι από πάνω), όμως υπήρχε ένα εκκωφαντικό κενό στο «διά ταύτα». Ολοι οι πολίτες που κάθονταν πίσω του στο σκηνικό της εκπομπής, όλοι, ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ, υπέφεραν. Είτε λόγω προσωπικής αυτοκυριαρχίας, είτε διότι αυτό επέβαλλε η θέση του, είτε λόγω άγχους της live εκπομπής, ο προφανώς καλοπροαίρετος υπουργός ήταν σε άλλο μήκος κύματος από τον… πελάτη του, τον χρηματοδότη του, τον φορολογούμενο. Με αποτέλεσμα ακόμη και η ειλικρινής του αποστροφή «και δικοί μου συγγενείς ζουν με 500 ευρώ» (αληθεύει για πολλούς πρώην μεγαλοσυνταξιούχους στρατιωτικούς, δικαστικούς, τις χήρες και τις κόρες τους, ανθρώπους της άλλοτε μεσαίας τάξης) να εκληφθεί ως υπεκφυγή και να αντιμετωπιστεί με ειρωνείες και γελοιογραφίες, παρότι είναι από τους σεμνότερους στον ιδιωτικό του βίο. Αυτό σημαίνει ότι ΠΟΛΙΤΙΚΑ η κυβέρνηση δεν έχει βρει ούτε καν τον τρόπο να πλησιάσει τον πολίτη, να του τείνει μια χείρα βοηθείας, να του δώσει μια ανάσα, το φιλί της ζωής, όταν στο κάτω-κάτω του ζητάει τα πάντα.

Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες πρακτικές ιδέες, όπως αυτό που είπαμε, δηλαδή το να μην ξεπερνούν ένα «Χ» ποσοστό του μισθού οι συνολικοί φόροι που πληρώνει ο καθένας. Οπως, π.χ., τα πλαφόν των εισοδημάτων για τυχόν εκπτώσεις, οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κ.λπ. κ.λπ. Η πικρή διαπίστωση είναι ότι ενώ μπορεί να απασχολούνται, λόγου χάρη, 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι με το πώς να «τα πάρουν» απ’ τον κοσμάκη, σε στυλ «εκδοροσφαγέα Μίχου», δεν υπάρχει ούτε ΜΙΑ υπηρεσία να τον προστατεύσει απ' τον μανιασμένο φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Ακόμη κι εκείνος ο Συνήγορος του Πολίτη μπορεί να ασχολήθηκε με χίλια δυο, αλλά ποτέ με τα φορολογικά. Κι όμως, εδώ υπάρχει η πιο μεγάλη ανάγκη! 

ΥΓ.: Ασχετο, αλλά να μην ξεχνιόμαστε: από δω και πέρα όποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάνει φιλοσκοπιανές, φιλοαλβανικές ή άλλες δηλώσεις, αυτές μπορεί να θεωρηθούν «απειλή κατά της εθνικής κυριαρχίας» ή «κατασκοπεία», έτσι δεν είναι; Και να ’ταν μόνο ΣΥΡΙΖΑ... Κάτι ιστορικοί της ΔΗΜ.ΑΡ.;