Κώστας Τσαούσης

Τα αλήστου μνήμης παρτέρια αλλά και οι περίτεχνοι πεζόδρομοι των δημάρχων ανά την επικράτεια και μαζί τα κάθε λογής φεστιβάλ - όλα χρηματοδοτημένα από Κοινοτικούς πόρους (πχ. ΕΣΠΑ)- θα χρειαστεί πολύ σύντομα να τα αποχαιρετίσουμε …

Μαζί τους, όμως, θα αναγκαστούμε να ξεχάσουμε και άλλου είδους κονδύλια και πόρους που σήμερα στηρίζουν προγράμματα κοινωνικής συνοχής στις πόλεις (ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και αποδόσεων) αλλά και στον πρωτογενή τομέα.

Δίχως άλλο, οι «ασύντακτες δαπάνες» που είχαν βρει οι ελληνικές κυβερνήσεις για να χρηματοδοτούν ακόμη και εξόφθαλμες περιπτώσεις υπεράσπισης των κεκτημένων ενός μαζικής μορφής πελατειακού συστήματος οδεύουν με δόξα και τιμή προς το τέλος τους.

Αφορμή για την αυτήν τη διαπίστωση και τον ανάλογο προβληματισμό τα όσα διάβασα στο περιεκτικό αφιέρωμα «Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός 2021-2027: Τι πρέπει να διεκδικήσει η Ελλάδα σε μια Ευρώπη που αλλάζει;» που φιλοξενείται στο Εβδομαδιαίο Δελτίο για την Ελληνική οικονομία - Οικονομία & Επιχειρήσεις (Πέμπτη, 10 Μαΐου 2018) που επιμελείται ο Τομέας Μακροοικονομικής Ανάλυσης και Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΕΒ.

Μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα του αφιερώματος : «Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε στα Ευρωπαϊκά όργανα μια συζήτηση στην οποία η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να έχει θέση και ισχυρή φωνή. Η συζήτηση αυτή αφορά στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για την περίοδο 2021-2027 (…) Καθώς η Ευρώπη προσπαθεί να αφήσει πίσω της την κρίση, αλλά και τον ευρωσκεπτικισμό που έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιχειρεί να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητες του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού με την πρότασή της για την επόμενη προγραμματική περίοδο 2021-2027. Γίνεται μια προσπάθεια να στραφούν κονδύλια προς δράσεις που συνδέονται με τη διασφάλιση της μακροχρόνιας ικανότητας της Ευρώπης να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, την προώθηση θεμάτων που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή και την ενίσχυση των δράσεων υποστήριξης των νέων».

(…) αναμένεται μια μετατόπιση των ευρωπαϊκών πόρων προς κονδύλια που σχετίζονται περισσότερο με δράσεις που συνεισφέρουν στη μακροχρόνια βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (π.χ. έρευνα, εκπαίδευση σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ψηφιακή οικονομία και τις επενδύσεις σε υποδομές) και συνεπώς απαιτείται οργάνωση και αποφασιστικότητα ώστε να μπορέσει η χώρα να αξιοποιήσει αυτές τις ευκαιρίες. Οι κοινοτικοί πόροι έχουν συμβάλει καθοριστικά στη μεταμόρφωση της Ελλάδας τις προηγούμενες δεκαετίες, κυρίως σε ο,τι αφορά κρίσιμες υποδομές. Ωστόσο το σύστημα διαχείρισής τους χειραγωγήθηκε σε πολλές περιπτώσεις από πελατειακές σχέσεις με αποτέλεσμα την κατεύθυνσή τους σε μη παραγωγικές δραστηριότητες. Αυτό δεν πρέπει να ξανασυμβεί…».

Σε κάθε περίπτωση, το μέγα ερώτημα είναι αν το πολιτικό προσωπικό αλλά και οι μηχανισμοί του δημοσίου μπορούν και θέλουν να ανταποκριθούν και να ανταπεξέλθουν σε αυτή την πρόκληση που θα αλλάξει τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών στη χώρας αλλά και θα καθορίσει και το επόμενο αναπτυξιακό βήμα μας… Οι απαντήσεις – όλες οι απαντήσεις- ανοικτές…