Ο συγγραφέας, ο υπουργός και η καινοτομία!

Ο Ross – από την Βαλτιμόρη των ΗΠΑ, την μεγαλύτερη πόλη της Πολιτείας του Maryland την οποία και διεκδικεί ως υποψήφιος κυβερνήτης των Δημοκρατικών προερχόμενος από το περιβάλλον της Hillary Klinton- στρέφει την προσοχή του στο βιβλίο του στον καινούργιο κόσμο που «χτίζεται» με την καταλυτική συνδρομή ενός νέου ισχυρού κύματος καινοτομίας που υπερβαίνει εκτός από τα σύνορα και παγιωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές σχετικά με την οικονομία.

Ωραία αλλά που «κολλάει» ο Ross με τον Γαβρόγλου; Πουθενά και αυτό είναι το πρόβλημα. Ο ένας ανώτατο στέλεχος στη Σχολή Διεθνών και Δημοσίων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια ανοίγει την βεντάλια και εξετάζει τους τομείς που θα διαμορφώσουν το οικονομικό μας μέλλον, μεταξύ των οποίων η ρομποτική, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, η εμπορευματοποίηση της γονιδιωματικής (genomics), το επόμενο βήμα για τα μεγάλα δεδομένα (big data), καθώς και τις επικείμενες επιπτώσεις της ψηφιακής τεχνολογίας στο νόμισμα και στις αγορές.

Ο άλλος ο υπουργός μένει καθηλωμένος σε ένα παρωχημένο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο για τον ρόλο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε ένα πλαίσιο που θυμίζει μπροσούρα του κραταιού ΕΔΠ («το κίνημα των βοηθών» στα ΑΕΙ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης) ή «σεντονιάδα» στο περιοδικό Πολίτης λίγο πριν την εκλογική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ το 1981.

Σε ένα σημείο της εισαγωγής του βιβλίου ο Ross γράφει: «Είδα την επόμενη γενιά της ρομποτικής στη Νότια Κορέα, είδα να αναπτύσσονται τραπεζικά εργαλεία σε μέρη της Αφρικής όπου δεν υπήρχαν τράπεζες, είδα να χρησιμοποιείται τεχνολογία λέιζερ για την αύξηση των αγροτικών αποδόσεων στη Νέα Ζηλανδία, είδα και φοιτητές πανεπιστημίου στην Ουκρανία να μετατρέπουν τη νοηματική γλώσσα σε προφορικό λόγο». Με άλλα λόγια, οι μικρές ιστορίες που συνθέτουν την μεγάλη εικόνα του νέου κόσμου. Του κόσμου που είναι ευθεία μπροστά! Ούτε πίσω στην παλαιομοδίτικη συζήτηση για τα βιβλία της Ιστορίας και το μάθημα των Θρησκευτικών, ούτε δίπλα στο ξαναζεσταμένο φαγητό για το «άσυλο».

Ο καθηγητής Γαβρόγλου με την άνεση του ομότιμου μπορεί να συμμετέχει στην αέναη διαβούλευση των ιδεολόγων της παλαιάς κοπής για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα αλλά η διαβούλευση αυτή είναι έξω και πέρα από κάθε πραγματική ανάγκη. Και την τελευταία δεν την καθορίζει ο αρμόδιος υπουργός αλλά ο δημιουργικός φοιτητής με την startup. Ναι, και ας μην αρέσει σε πολλούς η διαπίστωση.