Γρ. Νικολόπουλος

Ο Θέμος ήταν από τους σημαντικότερους και παρεμβατικότερους δημοσιογράφους της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Διέθετε βάθος και εύρος γνώσεων σε όλα σχεδόν τα δημοσιογραφικά αντικείμενα και γνώριζε τη διαδικασία έκδοσης καλύτερα από οποιονδήποτε και το απέδειξε φτιάχνοντας την εφημερίδα Πρώτο Θέμα το 2005 σε μια εποχή που το ίντερνετ είχε ήδη αρχίσει τα “τρώει” τα έντυπα. Παρά την πτωτική πορεία όλων των άλλων εφημερίδων το Πρώτο Θέμα παρουσίαζε καλπάζουσα άνοδο και κατάφερε σύντομα να γίνει η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα. Η πολυσυλλεκτικότητα της, τόσο σε ύλη, όσο και σε απόψεις αντικατόπτριζε πλήρως την πολυσχιδή προσωπικότητα του εκδότη της.

Ώς δημοσιογράφος ο Θέμος χαρακτηριζόταν από τη σκωπτική γραφή του, το έντονο χιούμορ του και το υψηλό επίπεδο ανάλυσης. Ώς εκδότης ήταν ο ικανότερος, αφού κατάφερε να ξεπεράσει όλους τους άλλους σε κυκλοφορία και συνδύαζε την ποιότητα με την εμπορικότητα. Ήταν επίσης μοναδικά φιλικός και υποστηρικτικός για όλους τους συνεργάτες του. Το Πρώτο Θέμα μάζεψε τους καλύτερους δημοσιογράφους που έφευγαν από όλες τις άλλες εφημερίδες την εποχή των περικοπών και τους άφησε να εργαστούν και να αναπτυχθούν ελεύθερα στον τομέα που θεωρούσε ο καθένας καλύτερο τον εαυτό του.

Και παρόλο που είχε πλήθος σπουδαίων δημοσιογράφων και συνεργατών, τη συνταγή της εφημερίδας την έφτιαχνε ο ίδιος πολύ προσεκτικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια σύσκεψη όπου είχαμε μαζευτεί οι προερχόμενοι από το ΒΗΜΑ και την Καθημερινή, όλοι με μεγάλη εμπειρία, μας είχε πει: “Δεν θα μου το κάνετε το Πρώτο Θέμα ούτε ΒΗΜΑ, ούτε Καθημερινή να μας διαβάζει η ελίτ. Εμείς είμαστε μεγάλη εφημερίδα”. Και εννοούσε οτι η συνταγή που ο ίδιος είχε φτιάξει ήταν ένας συνδυασμός σοβαρών θεμάτων και αναλύσεων, αποκαλυπτικών ρεπορτάζ, σκληρών απόψεων, εμπορικών θεμάτων, λαϊκού αναγνώσματος. Διέθετε τόσο διαφορετικά επίπεδα η εφημερίδα και τόσο διαφορετικά ένθετα που μόνο ένας εκδότης με πολύ μεγάλη γκάμα γνώσεων και ικανοτήτων μπορούσε να δημιουργήσει.

Ο κόσμος γνώρισε τον Θέμο από τις πετυχημένες εκπομπές του στην τηλεόραση. Εμείς που τον ξέραμε από παλιά είχαμε τότε απορήσει. Βλέπαμε έναν εξαιρετικό γραφιά, έναν μορφωμένο και καλλιεργημένο άνθρωπο, έναν πανέξυπνο δημοσιογράφο που είχε διατελέσει διευθυντής της πολύ σοβαρής Καθημερινής, σχολιαστής της Ελευθεροτυπίας, αρθρογράφος του Βήματος, να πρωταγωνιστεί σε μια σατιρική τηλεοπτική εκπομπή και να αυτοσαρκάζεται δημόσια φορώντας αστεία ρούχα. Είχε συνδυάσει την ηθοποιία με τη δημοσιογραφία, κάτι που δεν είχε κάνει κανείς άλλος πριν από αυτόν και δεν κατάφερε να κάνει και κανείς άλλος μετά.

Ο Θέμος δεν ήταν αυτό που του καταλογίζουν οι εχθροί του - είχε πολλούς λόγω έντονης προσωπικότητας - ούτε αυτό που νομίζει το τηλεοπτικό κοινό. Ήταν ένας εξαιρετικά περίπλοκος χαρακτήρας, ένας πολύ καλός φίλος και φιλεύσπλαχνος άνθρωπος, ένας ιδανικός εργοδότης, ένας σπουδαίος δημοσιογράφος. Κάθε εικόνα που έχει ο καθένας για αυτόν, είναι μια από τις πολλές εκφάνσεις αυτής της πολύπλοκης προσωπικότητας.

Η δημοσιογραφία και τα media γενικότερα χάσανε με τον θάνατο του έναν κεντρικό πρωταγωνιστή, έναν άνθρωπο που μπορούσε να φανταστεί το μέλλον και σε μεγάλο βαθμό να το δημιουργήσει.

* Το άρθρο του Γρηγόρη Νικολόπουλου δημοσιεύθηκε στο www.reporter.gr