Προσοχή, βρέχει μαθητευόμενους μάγους!

Τώρα που υπάρχει ήδη δημοσιονομικό κενό, που το πλεόνασμα μπορούμε να το ξεχάσουμε και που τα φορολογικά έσοδα δεν εισπράττονται γιατί πολλοί δεν έχουν να πληρώσουν και άλλοι το αποφεύγουν, μπορούμε να θεωρούμε βέβαιο ότι όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί θα αυξήσει ξανά τους φόρους. Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ (αν εκλεγεί ξανά με οποιαδήποτε μορφή) δεν το λέει, αλλά θα αναγκαστεί να το κάνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το λέει και θα το κάνει. Ωστόσο η αύξηση των φόρων θα στείλει την οικονομία σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και ουσιαστικά δεν θα φέρει έσοδα στο Δημόσιο. Και επειδή ξέρουμε τι έκανε και τι δεν έκανε η κυβέρνηση που είχαμε μέχρι χθες, άρα δεν μπορούμε να περιμένουμε μεγάλες διαφοροποιήσεις, ας δούμε τι λέει ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους φόρους. 

Λέει, λοιπόν, ότι θα φορολογήσει περισσότερο τους πλούσιους και θα ελαφρύνει τους φτωχότερους. Η ελάφρυνση των φτωχότερων είναι αναγκαία, καλό θα ήταν να γινόταν μέσα από μείωση της σπατάλης του Δημοσίου, αλλά πρέπει να κρατάμε μια πισινή για την αύξηση της φορολόγησης των πλουσίων. Ποιος θεωρείται πλούσιος από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο κ. Μανώλης Γλέζος μίλησε για όποιον έχει εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ τον χρόνο. Ο κ. Τσίπρας τον διόρθωσε λέγοντας ότι ο κ. Γλέζος εννοούσε 20.000 ευρώ τον μήνα.

Εχει μια μάλλον ουσιαστική διαφορά. Μετά ο κ. Τσίπρας μίλησε για φόρο επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων, τον προσδιόρισε μάλιστα στο 1%. Αναφέρθηκε στην αρχή σε 50 επιχειρήσεις, μετά σε 100 και μετά διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανέβασαν τον αριθμό των μεγάλων επιχειρήσεων σε μερικές χιλιάδες. Στην αρχή μίλαγαν για τις πιο κερδοφόρες, μετά για τις πιο μεγάλες. Δεν εξειδίκευσαν πώς θα πληρώσουν φόρο οι μεγάλες ζημιογόνες. Τελικά, ακόμη δεν ξέρουμε ποιες είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις που θα φορολογηθούν επί του τζίρου. Οπως και να ’χει το πράγμα, η φορολόγηση επί του τζίρου των επιχειρήσεων προκαλεί σημαντική αύξηση του λειτουργικού κόστους τους και αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουν λεφτά ούτε για προσλήψεις, ούτε για επενδύσεις. Αρα ανεργία και ύφεση.

Μετά διατυπώνονται κάποιες άλλες σκέψεις για τη χρηματοδότηση των αναγκών του Δημοσίου όσο δεν συμφωνούμε με τους Ευρωπαίους για τους όρους που θα συνοδεύουν την πιστωτική γραμμή ενισχυμένων όρων. Λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα χρηματοδοτηθεί από την εσωτερική αγορά, δηλαδή θα βγάλει έντοκα γραμμάτια που θα τα αγοράσουν υποχρεωτικά οι τράπεζες. Ας πούμε ότι τον αφήνει ο Ντράγκι να το κάνει (που δεν είναι σίγουρο). Αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο θα απορροφήσει τη ρευστότητα  των τραπεζών, άρα δεν θα μπορούν να χρηματοδοτούν ούτε τις επιχειρήσεις, ούτε τους πολίτες. Πάλι, λοιπόν, δεν θα υπάρχουν λεφτά για επενδύσεις, δηλαδή δεν θα υπάρχουν λεφτά για ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας.

Αυτό βεβαίως είναι το μικρότερο κακό αν το Δημόσιο αρχίσει και παίρνει λεφτά από τις τράπεζες. Διότι αν το παραξηλώσει, μπορεί να καταλήξουμε σε πτώχευση των τραπεζών και λύση αλά Κύπρο όπου οι καταθέσεις μετατράπηκαν σε κεφάλαια για να σωθούν οι τράπεζες.  Μετά υπάρχει το σενάριο φορολόγησης της περιουσίας γενικώς. Δηλαδή καταθέσεις, ακίνητα, ομόλογα, μετοχές κ.λπ. Εκεί είναι που θα πέσει το πολύ κλάμα, διότι πολλοί άνθρωποι που έχουν σπίτια δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν φόρους. Επίσης, όσοι προ κρίσεως είχαν σπίτια, ελληνικά ομόλογα και μετοχές τραπεζών, δηλαδή οι συντηρητικότεροι μικροεπενδυτές, τώρα έχουν μόνο τα σπίτια και τα χρέη τους.

Οι μικρομέτοχοι, λοιπόν, που είναι ταυτόχρονα ιδιοκτήτες ακινήτων, θα την πληρώσουν άσχημα. Εκτός, πάλι, αν δεν θεωρηθούν πλούσιοι.

Η σημαντικότερη ερώτηση, λοιπόν, είναι ποιος θεωρείται πλούσιος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει ποιος θεωρείται πλούσιος. Διότι αν αποφασίσει ο Μηλιός, ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης και κάποιοι άλλοι ευκατάστατοι, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βάλουν τον πήχη ψηλότερα από τον δικό τους προσωπικό πλούτο, οπότε σωθήκαμε (σχεδόν όλοι). Αν αποφασίσει ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης ή κάποιοι άλλοι λιγότερο πλούσιοι από τους οικονομικούς εγκεφάλους του ΣΥΡΙΖΑ, τότε κινδυνεύουν όσοι παίρνουν πάνω από 1.000 ευρώ τον μήνα. Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα φτάνει σε αδιέξοδο όσο δεν υπογράφουμε με τους Ευρωπαίους τη νέα συμφωνία.

Οι αγορές θα είναι κλειστές, κάθε φορολογική παρέμβαση θα μας στέλνει σε βαθύτερη ύφεση και θα αυξάνει την ανεργία και το μόνο που θα έπρεπε να έχουμε ήδη ακούσει από όλες τις μεριές, δηλαδή ότι θα μειωθεί η σπατάλη στο Δημόσιο, δεν το λέει κανείς. Γι’ αυτό οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να περιμένουν άσπρη μέρα από αυτές τις εκλογές. Η οικονομία γενικότερα δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να ελπίζει σε άσπρη μέρα, ειδικά όταν βλέπει να επελαύνουν οι μαθητευόμενοι μάγοι όλων των αποχρώσεων που θα επιχειρήσουν να μάθουν στου κασίδη το κεφάλι, δηλαδή στο δικό μας.