Γιώργος Χελάκης

Στη Νάουσα που ντυμένοι “μακεδονομάχοι” επιχειρούν να σταματήσουν λεωφορείο το οποίο τάχα μεταφέρει προσφυγες. Τους είδαμε στα Βρασνά να μην επιτρέπουν την εγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών. Το αποκρουστικότερο όλων το είδαμε στα Γιαννιτσά όπου μαθητες Λυκείου έκαναν πορεία φωνάζοντας συνθήματα κατά προσφύγων και μεταναστών.

Συμβαίνουν όλα αυτά στην Βόρεια Ελλάδα (συμβαίνουν βεβαίως και σε άλλες περιοχές). Στην Βόρεια Ελλάδα όπου είναι γνωστό, ότι έφτασαν ανάμεσα σε άλλους και οι πρόγονοι πολλών από αυτούς, ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους. Κι όταν έφτασαν, το ξέρουμε, οι... αυτόχθονες ιθαγενείς τους περιέλουζαν με επίθετα όπως “τουρκόσποροι” και λοιπά. Είναι τρομακτικό τώρα να επιφυλάσσουν τέρτοια συμπεριφορά απέναντι σε συναθρώπους που η ανάγκη τους έφτασε προσωρινά μέχρι τα μέρη τους.

Θα είναι μέγα λάθος όλους όσους αντιδρούν να τους χαρίσουμε στους ακραίους, τους φασίστες, τους εθνικιστές και στους ακροδεξιούς. Οι ταμπέλες είναι το πιο εύκολο πράγμα. Θα είναι όμως επιπόλαιο να μην παρατηρήσουμε ότι ορισμένοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας επιχειρούν να ψαρέψουν στα θολά νερά της ακροδεξιάς του φόβου για τον άλλον, τον διαφορετικό για να ενισχύσουν την εκλογική τους πελατεία. Το γεγονός είναι τόσο αυταπόδεικτο που ανάγκασε την Ντόρα Μπακογιάνη να αντιδράσει κερμώντας στα μανταλάκια ορισμένους από τους νεαρούς βουλευτές του κόματός της.

Είναι τυχαίος όμως ο εκφασισμός ενός ορισμένου μέρους της κοινωνίας στην Βόρεια Ελλάδα, την Μακεδονία. Είναι άσχετος με όσα έχουν προηγηθεί και σχετίζονται με την λεγόμενη μακεδονική εκστρατεία και τα όσα ακραία και αστεία λέγονταν πριν από λίγα χρόνια. Τότε, που ανάμεσα σε όλα, οι “μακεδοναμάχοι” εκφράζονταν με χυδαίο τρόπο για τους γείτονές μας αποκαλώντας τους “γυφτοσκοπιανούς” που “δεν θα γίνουν έλληνες ποτέ” και άλλα γραφικά ως επικίνδυνα.

Ηταν τότε που η Νέα Δημοκρατία αρνείτο για μικροκομματικούς λόγους να τραβήξει διαχωριστική γραμμή απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές. Δεν μιλώ για τις εύλογες και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών. Μιλώ για την έξαρση του εθνικιστικού μίσους για τους γείτονες που μια μεγάλη κατηγορία πολιτών τους έβλεπε ως εχθρούς έτοιμους να “κατασπαράξουν την Μακεδονία μας”. Το τυφλό και απάνθρωπο μίσος που επικρατούσε εκείνη την εποχή, επανέρχεται τώρα και έχει στόχο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Τότε ήταν που θέλαν να... μας αρπάξουν την Μακεδονία τώρα είναι που θέλουν μέχρι και να μας απαγορεύσουν να τρώμε χοιρινό!!!

Τέτοιες απόψεις εκπορεύονται από ανθρώπους με χαμηλή μόρφωση στους οποίους παραδοσιακά έχουν πέραση η εθνικιστική, ξενοφοβική ρητορική και οι θεωρείες συνομωσίας. Ανθρωποι που φορούν πανοπλίες και περικεφαλαίες αλλά αγνοούν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε Αφγανή σύζυγο και προέτρεπε τους στρατηγούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν γυναίκες από τους λαούς των περιοχών που κατακτούσαν. Ανθρωποι που αγνούν ότι ακόμα και τα ονόματα των πόλεων και περιοχών που κατοικούν δεν είναι ελληνικά αλλά εξελληνισμένα και ότι η καθαρότητα της ελληνικής φυλής είναι μια εξαιρετικά συζητήσιμη υπόθεση...

Τα κρούσματα που έχουν σημειωθεί τις τελευταίες μέρες είναι πολύ ανησυχητικά. Δεν ισχυρίζομαι ότι τα κρούσματα μισανθρωπιάς αφορούν την πλειοψηφία. Είναι πολλοί μάλιστα που διαφωνούν και το δηλώνουν. Υπάρχει και η σιωπηρή πλειοψηφία που ατενίζει από αμέριμνη ως αμήχανη την κατάσταση. Εδώ είναι το μέγα θέμα. Πως θα αντιδράσει αυτή η πλειοψηφία αν αύριο-μεθαύριο έρθουν πρόσφυγες και μετανάστες να εγκατασταθούν κοντά τους. Σε κάθε περίπτωση και πριν το κακό εξαπλωθεί στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας είναι αναγκαίο να τεθεί το δίλλημα. Με ποιον είμαστε; Με τους μισάνθρωπους που ψήνουν χοιρινά κάτω από την μύτη πεινασμένων ανθρώπων ή με τους δυστυχείς που τους έφερε μέχρι εδώ ο πόλεμος και η πείνα; Με κανέναν από τους δυο δεν γίνεται...