Μεταξύ ανικανότητας και υποκρισίας

Είναι μερικές φορές που και τα χέρια να σηκώσεις ψηλά δεν αρκεί. Καταλαβαίνεις πόσο αδύναμος είσαι, μπροστά στην ισοπεδωτική εναλλαγή του ίδιου μοντέλου στη λειτουργία του κράτους και τη συμπεριφορά που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού.

Αισθάνεσαι ότι ακόμη και τριπλή παραλλαγή να το παίξεις το παιχνίδι, πάλι θα χάσεις. Ότι είμαστε μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Και συγκεκριμένα εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην ανικανότητα και την υποκρισία. Η πρώτη χαρακτηρίζει τους εκάστοτε κυβερνώντες, η δεύτερη ακμάζει συνήθως στην εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση.

Τι μπορεί να ελπίζει κανείς από μία κυβέρνηση, η οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί, ούτε καν ένα θέμα για το οποίο έχει ξεχωριστή ευαισθησία, το προσφυγικό. Από το άγος της Ειδομένης στην απάνθρωπη και εγκληματική αμέλεια για την βαρυχειμωνιά που δοκίμασε τις αντοχές χιλιάδων ανθρώπων και διέσυρε τη χώρα διεθνώς. Προσοχή: πρόκειται για ένα θέμα που η αριστερή διακυβέρνηση θα έπρεπε, λόγω ιδεολογίας θα έπρεπε να έχει στην κορυφή της ατζέντας της. Προφανώς δεν είναι θέμα αναισθησίας. Είναι απλά θέμα αδιόρθωτης ανικανότητας. Κι όταν δε ένα τέτοιο θέμα, για το οποίο έχουν δώσει αγώνες και μάχες, επιδεικνύουν τέτοια ανικανότητα τι μπορεί να περιμένει κανείς σε άλλα μέτωπα, για τα οποία δεν πολυσκοτίζονται έτσι κι αλλιώς; Ο άνθρωπος είναι οι πράξεις του, έλεγε ο Γκάντι. Κι από πράξεις δεν μου φαίνεται και πολύ αριστερή η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αν λάβουμε υπόψη την ντροπή με τους πρόσφυγες.

Από την άλλη βέβαια έχουμε την υποκρισία και τη ροπή στην κοροϊδία. Δυστυχώς κλασικό κόλπο των εν αναμονή κυβερνώντων κάθε φορά. Γι παράδειγμα, ούτε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε τις… αντιμνημονιακές σειρήνες. Το να μπαίνουν οι λέξεις «αντιμνημονιακός» και «Μητσοτάκης» στην ίδια πρόταση είναι από μόνο του σουρεαλισμός, δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις. Ο πρόεδρος της ΝΔ υποσχέθηκε… μονομερείς ενέργειες έναντι των δανειστών!!! Διαβεβαίωσε δε ότι θα μειώσει τους φόρους ακόμα κι αν αντιδράσουν οι δανειστές. Εδώ που τα λέμε, ήταν σχεδόν έτοιμος να τους... στείλει στον έξω από δω, αλλά θυμήθηκε την ανατροφή του και είπε να δώσει τόπο στην οργή, μέρες που είναι. Στη συνέχεια, βέβαια πέταξε το μαξιλάρι που τον ενοχλούσε πιο πέρα, άλλαξε πλευρό και συνέχισε τον ύπνο.

Σε κανονικές συνθήκες αυτή είναι μία απαισιόδοξη προσέγγιση των πολιτικών πραγμάτων… Αλλά από την άλλη είναι καλύτερα όταν δεν περιμένεις τίποτα, γλιτώνεις και τις απογοητεύσεις και τον ψυχολόγο!