Μα πώς τα καταφέρνουν;

Εξευτελισμός και θάνατος λοιπόν. Αυτό ειναι το μέλλον για μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Εντάξει,όχι για όλους, αλλα για ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Οι άλλοι απλά πρέπει να συνηθίσουν και να απεύχονται μη και διολισθήσουν στη λάθος πλευρά.
Το ερώτημα, με βάση και τα παραπάνω ειναι το εξής: πως καταφέρνουν όλες - και όταν λέω όλες, εννοώ όλες - οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας να πηγαίνουν τη συζήτηση σε αλλα θεματα, με εντυπωσιάζει. Μερικές φορές νιώθω ότι ζω σε εικονική πραγματικότητα.

 Η κυβερνηση έχει βαλθεί να μας τρελάνει με τη... Μαγεία των αριθμών. Το πλεόνασμα ειναι σαν την ώρα, που έλεγε ο Τσοχατζοπουλος στον Ανδρέα: ο,τι ώρα θες εσύ πρόεδρε! Οι αγορές μας περιμένουν, απλά εμείς τους κάνουμε μούτρα και βγαίνουμε οπότε θελουμε - μόνο αυτό δεν είπαν οι κυβερνώντες μέσα στους πανηγυρισμούς για την δήθεν επανάκτηση της δυνατότητας της χώρας να δανείζεται κανονικά. Α, και ότι η Μερκελ και ο Σόιμπλε έχουν μεγάλη καρδιά, ειναι και κιμπάρηδες και μας ετοιμάζουν μια λύση για το χρέος μούρλια - αυτό μας το λένε συνέχεια!
Επίσης, το πως τα καταφέρνει και ο ΣΥΡΙΖΑ και μπλέκει συνεχώς σε κάτι ιστορίες που μπερδεύουν τα πράγματα και δίνουν αφορμή για να απασχοληθεί η πολιτική ατζέντα με αλλα θεματα, πέραν των κεντρικών ζητημάτων, με αφήνει άφωνο.

Δεν φτάνει που έχουμε κάθε βράδυ τους τελάληδες της Μέρκελ και εν αναμονή πολιτευτές των μνημονιακών κομμάτων, ντυμένους σε δημοσιογράφους και σχολιαστές, να μας ζαλιζουν με τις δήθεν θεαματικές επιτυχίες της κυβέρνησης, έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ να τους τροφοδοτεί όσο μπορεί με αφορμές για να πανε την κουβέντα εκεί που θέλουν.
Με συγχωρείτε και κάντε ο,τι θέλετε, αλλά εγώ μένω στις 500 αυτοκτονίες και στον εξευτελισμό της εργασίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που αντιπροσωπεύουν τα μνημονια, οι πολιτικές λιτότητας, η τρόικα και οι θιασώτες τους στο πολιτικο σύστημα  της χώρας.

Και εξακολουθώ να θεωρώ τις ευρωεκλογές ως μια καλή ευκαιρία να σταλεί ενα μήνυμα προς όσους θεωρούν συνθήκες θεμα τις αυτοκτονίες - το έχουμε ακούσει και αυτό- και αναπόφευκτη ή ακομα και απαραίτητη τη μείωση της αξίας της εργασίας. Αυτό πιστεύουν και θέλουν, αυτό λένε και επιβάλλουν. Αλλα, μην τους πούμε και ευχαριστώ!!!