Οικονομία είπες; Κι όμως… είναι θέμα δημοκρατίας…

Την τελευταία πενταετία τρεις κυβερνήσεις έπεσαν εξαιτίας της οικονομίας. Ο Καραμανλής το 2009 δεν άντεξε την επερχόμενη χρεοκοπία και παρέδωσε. Ο Παπανδρέου το 2011 δεν κατάφερε να διαχειριστεί την κρίση – τουναντίον έφερε το μνημόνιο, που την θέριεψε – και έφυγε νύχτα. Το 2012 ο Παπαδήμος, τα ίδια – άντε αυτός να έφυγε μέρα, αλλά νωρίτερα είχε διαλύσει το σύμπαν.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει τα… "φόντα" να μην πέσει από την οικονομία. Αλλά να την προλάβουν τα θέματα της δημοκρατίας. Είναι κι αυτό μία εξέλιξη, που διαψεύδει τον Κλίντον, όταν έλεγε ότι «τα πάντα είναι θέμα οικονομίας ηλίθιε».Στην ελληνική περίπτωση του τελευταίου χρόνου είναι θέμα δημοκρατίας. Γιατί ο κάθε πρωθυπουργός πέφτει από την αιτία, που «αξίζει».

Ο Σαμαράς πριν από την αποτυχία του στην οικονομία, πρόλαβε και απέτυχε στα θέματα της δημοκρατικής διακυβέρνησης – ή αλλιώς η αποτυχία του στα θέματα της δημοκρατίας είναι μεγαλύτερη κι από την αποτυχία του στην οικονομία.

Αυτό είναι όντως μία πραγματική, πολιτική, πολιτισμική και θεσμική οπισθοδρόμηση. Όχι ότι οι προκάτοχοί του έσκιζαν από δημοκρατικότητα, αλλά τουλάχιστον τηρούσαν κάποια προσχήματα, ως φύλλα συκής. Για κάποιο λόγο η σημερινή ηγεσία της ΝΔ δεν νοιάζεται ούτε καν για τα φύλλα συκής.

Μερικά μόνο παραδείγματα από τη μακρά διαδρομή του σε αντιδημοκρατικά μονοπάτια.

-Αμέσως μόλις εξελέγη πέρσι τέτοιο καιρό, αθέτησε όλα όσα υποσχέθηκε προεκλογικά, σχετικά με επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Σαν αν μην είχαν ειπωθεί καν.

-Κυβερνά ένα χρόνο τώρα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Είκοσι στον αριθμό, όταν οι ΠΝΠ προβλέπονται γα καταστάσεις πραγματικά έκτακτης ανάγκης.

-Επί μήνες τώρα εξελίσσεται μία παλινόρθωση του παλαιοκομματικού δεξιού κράτους. Χωρίς καμία διαδικασία αξιολόγησης και αξιοκρατικής επιλογής.

-Οι υπουργοί δεν απαντούν στη Βουλή τις ερωτήσεις, ενώ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει να εμφανιστεί στο κοινοβούλιο μήνες.

-Στο θέμα του αντιρατσιστικού νομικού πλαισίου, αρνήθηκε την αυστηροποίηση, έκλεισε έτσι το μάτι στη Χρυσή Αυγή και εξέθεσε τους συμμάχους του, αλλά και τη χώρα διεθνώς.

-Τουναντίον στον τομέα της καταστολής δίνει ρέστα σε όλα τα μέτωπα, από τις Σκουριές της Χαλκιδικής, έως και την παραμικρή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

- Σχεδόν από την αρχή συμπεριφέρεται ως πρωθυπουργός μονοκομματικής κυβέρνησης, αγνοώντας και ποδοπατώντας στοιχειώδεις αρχές συνεννόησης και σύνθεσης των απόψεων. Δεν ακούει κανέναν, δεν συνεργάζεται με κανένα, αλλά επιβάλει τις επιλογές του σαν ηγεμόνας.

- Τέλος, στο θέμα της ΕΡΤ έριξε μαύρο, που συμβολικά παραπέμπει σε χουντικές εποχές. Ίσως γι’ αυτό και ο μοναδικός συμπαραστάτης του ήταν εξ αρχής και αταλάντευτα η Χρυσή Αυγή. Τον αποδοκίμασε – όσο εύσχημα μπορούσε - μέχρι και το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Με όλα αυτά είναι προφανέστατα δύο πράγματα: Η χώρα κυβερνάται όχι μόνο με τις επιλογές της τρόικας, αλλά και με μία πρωτοφανή για δυτική δημοκρατική χώρα, σιδηρά πυγμή, λογοκρισία και κατασταλτικό έλεγχο, με εξαϋλωμένες τις θεσμικές δημοκρατικές λειτουργίες και με πεδίο ελεύθερο για την ανάπτυξη των ακροδεξιών, νεοναζιστικών, ρατσιστικών αντιλήψεων και δυνάμεων.

Απομένει μόνο ένα πράγμα: Να μας πει ο κ. Σαμαράς και η σημερινή ηγεσία της ΝΔ εάν θέλουν να κυβερνήσουν με τη Χρυσή Αυγή. Απλά είναι τα πράγματα και φανερά σε όλους: Η δεξιά γίνεται όλο και πιο ακροδεξιά. Και η ακροδεξιά μπολιάζει όλο και περισσότερο τη δεξιά.

Γι’ αυτό και η νέα διαχωριστική γραμμή, δίπλα σε εκείνη μνημόνιο- αντιμνημόνιο, είναι «ακροδεξιά διακυβέρνηση ή στοιχειώδης δημοκρατία»…