Τα σήματα των γκάλοπ και οι ρόλοι των κομμάτων

Εν ολίγοις, πολύ δύσκολα θα αλλάξει η κατάταξη των κομμάτων, εκτός κι αν γίνει κάτι «ανατρεπτικό» στις ημέρες που απομένουν. Μάλιστα, η συνεχιζόμενη ανάκαμψη της ΝΔ -στα γκάλοπ πάντα- προϊδεάζει για ένα ποσοστό που θα παραπέμπει σε ποσοστά πολύ κοντά ή και λίγο πάνω, από εκείνα που απαιτούνται για την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές.

Το δεύτερο είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης, με το ένα ν: το κόμμα του ήταν περίπου έτοιμο για … διάλυση πριν από την τραγωδία των Τεμπών, αλλά στη συνέχεια – και χωρίς ο ίδιος να … κουνήσει το δακτυλάκι του σε σχέση με τη λειτουργία των τρένων, τη νοοτροπία στο Δημόσιο, την ασφάλεια των συγκοινωνιών – μία μερίδα ψηφοφόρων, κυρίως νέων, άρχισαν να θεωρούν το ΜεΡΑ25 μία σοβαρή «αντισυστημική» επιλογή. Το αποτέλεσμα ήταν να επαναφέρει ο κ. Βαρουφάκης στην επικαιρότητα διάφορα σχέδια του παρελθόντος, όπως η «Δήμητρα», ο «Οδυσσέας» και άλλα παρόμοια – και να ανεβαίνει στις περισσότερες δημοσκοπήσεις.

Το ΜεΡΑ25 άφηνε τον ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργεί σενάρια περί κυβέρνησης συνεργασίας όσο η θέση του στη Βουλή ήταν επισφαλής – αλλά μόλις εδραιώθηκε στα γκάλοπ, άφησε σύξυλο τον υποτιθέμενο κυβερνητικό εταίρο και έδειξε ότι θέλει να διεκδικήσει ένα κομμάτι της αντιμνημονιακής πλειοψηφίας του 61,3% του δημοψηφίσματος του 2015, με σχέδια που θυμίζουν Σώρρα, όπως το «ψηφιακό» χρήμα για την πληρωμή χρεών στην Εφορία.

Την ώρα που ο κ. Βαρουφάκης βροντοφώναζε «καμία ανοχή» στον Αλέξη Τσίπρα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον καλούσε να αναλάβει τις ευθύνες του σε περίπτωση που θα ήταν πρώτος, αλλά δεν θα του έφταναν οι ψήφοι για να κυβερνήσει. Ήταν άλλο ένα λάθος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται σα να έχει αποδεχθεί ότι θα χάσει τις εκλογές και σα να είναι ήδη σε αναζήτηση αφηγήματος για να διαχειριστεί την ήττα του. Μέρος του αφηγήματος θα είναι προφανώς και η «προδοσία» του Γιάνη Βαρουφάκη – για τον οποίον άλλωστε οι σκιτσογράφοι ήδη σχολιάζουν ότι είναι ο «μέγας χορηγός» της Νέας Δημοκρατίας και της αυτοδυναμίας του Ιουλίου.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε αρκετά να συντηρήσει το αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Ο στόχος ήταν – και παραμένει – δεδομένος: Να πειστούν οι ψηφοφόροι του 2019 ότι το παιχνίδι παραμένει ανοικτό ως προς την πρωτιά, προκειμένου να περιοριστούν οι διαρροές προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, γίνεται όλο και σαφέστερο ότι η γραμμή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κάνει με την διακυβέρνηση, αλλά με την κατάκτηση του ποσοστού του 2019, που θα αποτρέψει εσωκομματικές δυσχέρειες, ενόψει και των εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται μέσα στους επόμενους μήνες.

Το ΠΑΣΟΚ, που εμφανίζει μικρές, αλλά σταθερές απώλειες στις δημοσκοπήσεις, δείχνει μία αξιοσημείωτη παρουσία στον χώρο των αναποφάσιστων: Πάνω από ένας στους πέντε από το 10% του εκλογικού σώματος αμφιταλαντεύονται μεταξύ της ψήφου στο ΠΑΣΟΚ και σε κάποια άλλη επιλογή, σύμφωνα με το τελευταίο γκάλοπ της Marc για λογαριασμό του ΑΝΤ1. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι στο τελικό αποτέλεσμα, η Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να γράψει ακόμα και το «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό που επιζητεί ο Νίκος Ανδρουλάκης προκειμένου να επιχειρήσει να παίξει τον ρόλο του ρυθμιστή. Αλλά στην πολιτική, τρεις εβδομάδες είναι μεγάλο διάστημα.