Δημήτρης Χ. Παξινός

Ετσι γίνονται ατελείωτες, ανόητες συζητήσεις πάνω σ’ αυτούς τους άξονες, αποπροσανατολίζοντας πλήρως την κοινωνία, οδηγώντας τη στην πλήρη σύγχυση, στην απορύθμιση.

Μέθοδοι χαμηλού επικοινωνιακού, εντέλει, επιπέδου, οι οποίες όμως μέχρι ενός σημείου, με τη βοήθεια γνωστών δημοσιογράφων, έχουν μερική αποτελεσματικότητα στο τηλεθεάμον κοινό.
Αλλωστε ό,τι τροφή προσφέρεται στον άνθρωπο, αναλόγως διαμορφώνεται και το ψυχονοητικό  επίπεδό του. Οσο πιο χαμηλό είναι αυτό, τόσο το καλύτερο για τους ασκούντες την εξουσία και τις παραφυάδες τους. Οσο πιο ραγιάδες, όσο πιο εξαθλιωμένοι είναι οι πολίτες, τόσο πιο εύκολα κυβερνώνται και εξουσιάζονται. 

Ακόμη και τώρα που επαγγέλλονται εκ νέου την  καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αυτοί που ευνοούνται  με τα νέα φορολογικά μέτρα είναι τα ίδια πρόσωπα, οι κατά τον Καραμανλή «νταβατζήδες» που εξακολουθούν να παραμένουν «άφαντοι» για το υπουργείο Οικονομικών. Οπως ευνοούνται και οι βουλευτές που εξακολουθούν να απολαμβάνουν των υψηλών οικονομικών τους προνομίων. Κι αυτό έχει εύκολη εξήγηση, αφού ο βουλευτής ασκεί ένα προσοδοφόρο επάγγελμα και δεν θα διακινδυνεύσει  τη διαφοροποίησή του σ’ όλα αυτά τα καταιγιστικά μέτρα που συνθλίβουν σαν μυλόπετρες τη μεσαία τάξη, την ποδοπατούν και την ελέγχουν.

Ολα αυτά τα χρόνια κατάφεραν να διχάσουν τον ελληνικό λαό με ιδεοληψίες, νεκραναστάσεις και φαντάσματα, μεταφέροντας σκηνές εμφυλιακών συγκρούσεων, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών. Να πολώσουν την πολιτική κατάσταση, να κλειδαμπαρώσουν τους ψηφοφόρους εν όψει του επικείμενου κινδύνου επικράτησης του αντιπάλου τους.
Ε όχι… δεν ήταν έτσι η Ελλάδα! 

Το να δημιουργούμε πλαστά διλήμματα για ιδιοτελείς σκοπούς προσβάλλει τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Προσβάλλει αυτούς που μόχθησαν, πολέμησαν και έδωσαν και τη ζωή τους γι’ αυτήν τη χώρα. Αυτούς που αγόγγυστα καλλιεργούσαν με στοργή και σεβασμό τη μητέρα γη, τους τεχνίτες, τους εμπόρους, τους υπαλλήλους, τους επιστήμονες, τους στρατιωτικούς, που ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ωθούσαν την Ελλάδα της καθαρότητας και δημιουργίας σ’ ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Μέσα σε πολλές αντιξοότητες και φουρτούνες. Υπήρχαν όμως σε κάθε εποχή καπεταναίοι καλοί, έντιμοι, που κατάφερναν να προσαράζουν το καράβι που λέγεται Ελλάδα σε απάνεμα λιμάνια.

Υπήρχε αυξημένη αίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος. Τώρα το καθήκον είτε το χλευάζουν, είτε το απαξιώνουν, είτε το επικαλούνται, όπως ο υπουργός Οικονομικών, προκειμένου να μην αντιδρούν οι πολίτες, προκειμένου οι δικαστές να μην εφαρμόζουν το Ελληνικό Δίκαιο, εφόσον αντιτίθεται στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Αλλωστε δεν υπάρχει νομοθετική εξουσία, ούτε εκτελεστική. Γιατί να υπάρχει, έστω και «κολοβωμένη», η δικαστική;

Καιρός λοιπόν αυτή να αδρανοποιηθεί, να καθυποταχτεί. Κι αυτό πλέον επιδιώκουν για το τελευταίο οχυρό της δημοκρατίας, το οποίο αντέχει ακόμα παρά τους βομβαρδισμούς. Εχει ακόμη τους πολεμιστές της, έχει όμως και τους εθελόδουλους, λίγους, αλλά ικανούς για το κακό.

Είναι η εποχή που κρινόμαστε από τις επόμενες γενιές. Εστω έτσι όπως τις διαμορφώσαμε, δηλαδή με στρεβλό τρόπο... 

Ο βαθμός μας δεν είναι προαγώγιμος για τον πολιτισμό και την Ιστορία του τόπου, σε αντίθεση με τους προγόνους μας, οι οποίοι μας έδωσαν τα εφόδια να γίνουμε άνθρωποι και να σεβόμαστε. Λαός αποκομμένος από τις ρίζες του δεν έχει μέλλον. Γι’ αυτό κάποιοι προσπαθούν να μας μιλούν για το τέλος των εθνών-κρατών λόγω της πολυπολιτισμικότητας, παρασύροντας τους αφελείς. Αλλος ένας επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός, μια απόπειρα αποξένωσης σε ιδιαίτερα επικίνδυνες στιγμές. Πολυπολιτισμικότητα σημαίνει σεβασμός της διαφορετικότητας φύλου, θρησκείας κ.λπ. και όχι κατάργηση των ιδεωδών μιας χώρας και των συμβόλων της. Κι όλα αυτά προβάλλονται απαλά και απαλά, με μεθοδικότητα, σαν υποδόρια ένεση, δηλητηριάζοντας τον ατομικό και κοινωνικό  ιστό.

Θα δούμε πολλά ακόμη. Τώρα μάλιστα, στην περίοδο εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας, όταν ξαφνικά ανακάλυψαν ότι η χώρα διαθέτει τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων. Κάτι που όλοι γνώριζαν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά έπρεπε να περιμένουν την κατάλληλη ώρα που η χώρα θα αδυνατούσε να διαπραγματευθεί την αξιοποίηση και εκμετάλλευση, προς το συμφέρον της, όλου του ορυκτού πλούτου της. Κάπως έτσι ίσως προετοιμάζουν το μέλλον της χώρας, με ορατά τα σημάδια στη Θράκη και την κοσοβοποίησή της. Οπως  και στο  Αιγαίο-ξέφραγο αμπέλι, όπου  πλέον οι καλοί μας γείτονες αλωνίζουν ανενόχλητοι. 

Αραγε τι συμφωνίες έχουν γίνει και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να τις υλοποιήσουν; Οταν πλέον οι θεσμοί θα έχουν πλήρως ευτελισθεί, οι συνειδήσεις θα έχουν αλλοτριωθεί, η κοινωνία θα έχει γονατίσει.

*Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ