Δημήτρης Παγαδάκης

Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές. Στις εντυπώσεις, όμως, απαράλλαχτες. Ο άλλοτε κορδωτός«φτερωτός γιατρός» να μπαίνει στη κλούβα και ο κάποτε καμαρωτός «ωραίος Μπρούμελ» να βγαίνει από αυτή.

Και οι δύο πολιτικά διασυρμένοι, και ηθικά ατιμωμένοι. Δεν είναι, όμως, οι εξευτελιστικές χειροπέδες που φορτίζουν αρνητικά το στιγμιότυπο. Είναι οι εικόνες τους που προσωποποιούν, χωρίς ενδοιασμούς πια, την αλαζονεία, την απληστία, την ανηθικότητα, τη διαφθορά ενός εξαχρειωμένου συστήματος.

Ωστόσο, ο θυμός μερίδας των πολιτών δεν ξεθυμαίνει εύκολα με το κάθισμα στο εδώλιο δύο ανεξέλεγκτων καταχραστών και μιζαδόρων πολιτικών. Πόσο μάλλον όταν αυτές τις δύο φιγούρες τις επιβράβευσε στο παρελθόν με τη ψήφο του σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας;. Ούτε όμως με το ξέπνοο δήμαρχο, ούτε με το στομφώδη υπουργό άμυνας, βάλανε παρέα το χέρι στο μέλι ούτε, κυρίως, το φάγανε όλοι μαζί.

 Αναπόφευκτα πλέον, τη δίψα για τιμωρία και τη λαιμαργία τους για εκδίκηση δεν την χορταίνει το επιχείρημα «τα 'θελαν και τα 'παθαν», προκάλεσαν και πλήρωσαν.

Ζητούν άλλοτε δικαίως και άλλοτε μνησίκακα στο σκαμνί, αν όχι στο ικρίωμα, όλα εκείνα τα πρόσωπα που καλλιέργησαν και εξέθρεψαν τα φαινόμενα της φαυλότητας και της ανομίας.

Επί της ουσίας, όμως, οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι ο κανιβαλισμός αναπαράγει τις δομικές ανωμαλίες ενός συστήματος που επιβιώνει τρώγοντας τα ίδια του τα απόκληρα μέλη. Εν προκειμένω ο Άκης, χωρίς να είναι ο εξυπνότερος των πολιτικών, μοιάζει να έχει πιάσει το νόημα. Και στήνει εξυπηρετικά την παγίδα του.

Σε αντίθεση με το Παπαγεωργόπουλο που άφησε τη ΝΔ εκτός της δίκης του για το αδιαφανές, λεληλατικό πάρτι του δημαρχείου Θεσσαλονίκης, ο Τσοχατζόπουλος διαχέει τα ρεζιλίκια του προς την ηγεσία του πρώην κόμματός του.

Προς όλους εκείνους, αδιακρίτως, τους λαϊκιστές, εκσυγχρονιστές, αλεξιπτωτιστές και κηπουρούς που ναι μεν έσπρωξαν αυτοδυνάμως τη χώρα στα μνημόνια αλλά δεν πιάστηκαν κιόλας με τη κλεμμένη γίδα στη πλάτη, όπως αυτός

Σύμφωνοι, το κάδρο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν ξεκόλλησε από κανένα θαυματουργό εικονοστάσι αγίων και μαρτύρων. Ούτε, όμως, ο Άκης έπεσε από τον ουρανό, έδρασε εν κενώ, συναναστράφηκε αποκλειστικά με εξωγήινους από το απώτερο διάστημα. Διατέλεσε μακροχρόνια ο αγέρωχος εκφραστής του «καθεστωτικού» ΠΑΣΟΚ και έγινε το προκλητικά ακόρεστο συνώνυμο της «μεγαλοπιασμένης» εκδοχής του.

Εκμεταλλευόμενος τώρα την κομματοθρεμμένη «ιστορία» του το παίζει θύμα. Και βάζοντας ιδιοτελώς στο στόχαστρο τη πολιτική του παράταξη προσπαθεί να καλύψει τις πομπές του και να θέσει εκτός εστίασης τις ανήθικες επιλογές, ευθύνες και εμπλοκές του. Βολικό τρικ για να γίνεται ντόρος. Ωστόσο η δημιουργία εντυπώσεων ούτε τη δικαστική εκκαθάριση της πολιτικής ζωής υπηρετεί, ούτε το κοινό αίσθημα περί δικαίου ικανοποιεί.

Γιατί εφόσον ο καταβαραθρωμένος ηθικά Άκης έχει στοιχεία και για άλλους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους οφείλει να τα αποκαλύψει. Θα ήταν η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει στη χώρα, αλλά και τον εαυτό του. Ειδάλλως ασκείται τυχοδιωκτικά στο ίδιο αμοραλιστικό παιχνίδι στο οποίο συνέπραξε και από το οποίο ανόμως επωφελήθηκε. Στην εξαχρείωση της πολιτικής.