Δημήτρης Δανίκας

Μια απλή «μεταφορά». Από το πρόσφατο Mundial στην ελληνική πραγματικότητα. Για πρόσεξε λιγάκι. Διαφορές και ομοιότητες

Ας πούμε. Γιατί έφυγαν από τη μέση οι μεγάλες, ποδοσφαιρικές δυνάμεις; Οπως Γερμανία. Οπως Αργεντινή, Βραζιλία. Ισπανία;

Οι λόγοι πολλοί. Ομως, κατά τη γνώμη μου, ένας εξ αυτών είναι ο πιο ισχυρός και πειστικός

Μα φυσικά επειδή αυτές οι μεγάλες δυνάμεις έχουν χορτάσει από επιτυχίες, θριάμβους και τρόπαια

Επειδή δεν είχαν να αποδείξουν τίποτα. Η δύναμή και η ισχύς τους δεδομένη. Θα επανέλθουν. Θα επανακάμψουν

Αντιστρόφως. Οι ¨μικρότερες” δυνάμεις, πλην Γαλλίας, τα έδωσαν όλα. “Πεινασμένοι” για μια διάκριση, για κάποια επιτυχία

Συμβαίνει και στη ζωή. Με τους αυτοδημιούργητους. Παγκοσμίως. Αλλά και εν Ελλάδι. Εκατοντάδες οι πετυχημένοι επιχειρηματίες που εκτοξεύτηκαν από τα υπόγεια στα ρετιρέ. Οι καλύτεροι. Το ίδιο και με τους πεντάστερους επιστήμονες που διανύουν λαμπρή διαδρομή στο εξωτερικό

Αυτό συμβαίνει και με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Οι πιο αφοσιωμένοι και δημιουργικοί καταλαμβάνουν σπουδαίες θέσεις στην αγορά αλλά και στις επιστήμες. Συνέβη και με τους δικούς μας μετανάστες στη Γερμανία, την Αμερική και την Αυστραλία

Η στέρηση, η αφαγία, η δυσκολία, ο ανήφορος, η φιλοδοξία, η στοχοπροσήλωση να φύγω από τη μιζέρια, από την εσχατία, από την ανυπαρξία. Αυτή η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη των ανθρώπων, αλλά και κάθε κοινωνίας

Και ποιο το μυστικό αυτών των μικρών δυνάμεων που στο πρόσφατο παγκόσμιο κύπελλο κατάφεραν να διακριθούν; Και μάλιστα από χώρες των τεσσάρων, των οκτώ εκατομμυρίων πολιτών;

Μα φυσικά η ομαδική προσπάθεια. Η συνεργασία. Η ομαδικότητα. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Οπως, ας πούμε, ο Μόντριτς. Αυτό το “μυρμήγκι”. Μόλις 1.72. Μόλις εξήντα έξι κιλά. Τίποτα. Αυτός ο…Λουκάς που παλιά μάζευε κατσίκες στα βουνά της Κροατίας. Που κατάφερε να σταθεί όρθιος. Να επενδύσει κάθε ικμάδα των δυνάμεών του σε τρεις αγώνες, σε τρεις παρατάσεις, σε τρία αλλεπάλληλα και κρίσιμα, νοκ άουτ παιχνία των δύο Plus ωρών. Ενα σαμιαμίδι. Απόστευτο

Το μυστικό του; Μα φυσικά η οργάνωση. Οι θανατηφόρες μεταβιβάσεις. Χειρουργικής ακρίβειας. Ο Λουκάς που έριξε στον τόπο τους θηριώδεις παιδαράδες της Αγγλίας

Αντιθέτως. Τα μεγάλα αστέρια, οι φορείς του ποδοσφαιρικού Star system, τα δισεκατομμύρια. Οι ακριβοπληρωμένοι, οι χρυσοί λεβέντες των μεγάλων χορηγών, βρέθηκαν στο καναβάτσο

Οι νάρκισσοι, Οι χορτασμένοι. Τα είδωλα. Οι σπουδαίοι. Με την κόμμη τους. Με το styling. Αυτοί οι φιγουρατζήδες. Οπως ο Νειμάρ ντε Σίλβα Σάντος τζούνιορ. Οπως ο Ρονάλντο. Ολοι αυτοί έκαψαν λάδια. Αδιάφοροι. Ατομικιστές. Εγωπαθείς. Με τα άπειρα εκατομμύριά τους. Με τους «στρατούς» και τις ερωμένες τους. Με τα σκάνδαλά τους

Σιγά τώρα που θα τα έδιναν όλα για την σημαία της πατρίδας τους. Το πατριωτικό φιλότιμό τους είναι κατώτερο από το προσωπικό συμφέρον τους και το πορτοφόλι τους

Και κάτι ακόμα. Οι προβλέψεις. Οι προβλέψεις όλων των ειδικών. Των σχολιαστών. Ολων αυτών που έχουν «τυφλωθεί» από τους προβολείς της δημοσιότητας

Τι μας έλεγαν; Μα φυσικά-έλεγαν ως προφήτες-φαβορί η Γερμανία. Μα φυσικά στην τετράδα θα παίξει και η Βραζιλία. Μα φυσικά η Αργεντινή και η Ισπανία

Τίποτα. Ολα γκρεμίστηκαν Στάχτες και μπούρμπερη. Ποιος εξ όλων αυτών των επαιόντων είχε στοιχηματίσει, από την αρχή, σ αυτόν τον Χάρι Κέιν; Κανείς. Ποιος είχε προβλέψει στην έξοδο της κραταιάς Γερμανίας από τον πρώτο γύρο των ομίλων; Κανείς; Ποιος είχε πιστέψει στην Κορέα και την Ιαπωνία; Κανείς!

Με απλά λόγια. Η Ελλάδα έχει όλες τις προυποθέσεις. Η κρίση είναι δοκιμασία. Η δοκιμασία θα έπρεπε να προκαλούσε πείσμα. Η κρίση και η δοκιμασία θα έπρεπε να είχαν συνεγείρει τις κομματικές δυνάμεις. Θα έπρεπε αυτές οι κομματικές δυνάμεις να συνεργαστούν. Θα έπρεπε σαν μια γροθιά να έστελναν την χώρα στην ραγδαία ανάπτυξη

Ωστε να συναντηθούμε με την ελπίδα και την αισιοδοξία. Αν δηλαδή το Ακαθάριστο Εθνικό Προιόν της χώρας είχε αυξηθεί τώρα δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για περικοπές συντάξεων

Αλλά που να βρεθούν τέτοιοι Λουκάδες όπως ο Μόντριτς. Τίποτα. Καθένας για την πάρτη του. Για το κόμμα του. Για την πελατεία του

Ποιο το χειρότερο; Μα φυσικά ότι οι αρχηγοί και τα επιτελεία των ελληνικών κομμάτων συμπεριφέρονται με τον «ατομικισμό» και την εγωπάθεια ενός Νειμάρ. Παριστάνουν τους Νειμάρ και τους Ρονάλντο ενώ στην πραγματικότητα οι επιδόσεις τους δεν μπορούν να φτάσουν τις αντίστοιχες ενός Χρήστου Αραβίδη

Κατάλαβες τώρα; Συνεργασία, ομαδικότητα, πείσμα, στοχοπροσήλωση. Αυτή η συνταγή. Ολοι για έναν και ένας για όλους. Αλλιώτικα εκεί εκεί στην Γ. Εθνική!