Δημήτρης Δανίκας

Η περίπτωση λοιπόν της Πόπης Διαμαντάκου. Για την ηγεσία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Προσέξτε την λογική που πρυτάνευσε και άναψε φωτιές με την δική της υποψηφιότητα. Υποστηριζόμενη, σε πρώτη φάση, από το κόμμα του κυρ Φώτη. Με τις λίστες του οποίου κατέβηκε στις περασμένες εκλογές.

Ενα το κρατούμενο. Οτι για να υποστηριχθείς πρέπει απαραιτήτως ν ανήκεις σε κάποιο κόμμα. Ως μέλος του, ως φίλος, ως του ευρύτερου κομματικού κύκλου. Είσαι δικός μας; Ok. Προχώρα. Δεν είσαι; Ουστ απ εδώ!

Δεύτερο κρατούμενο. Οτι γι αυτή την θέση δεν είναι αρκετό να ανήκεις στην ΔΗΜ. ΑΡ. Α, σου λέει, αυτό το κόμμα είναι μικρό. Τότε; Για να έχεις τύχη πρέπει να είσαι ευνοούμενος της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί τα κουκιά των ψηφοφόρων, τους γαλάζιους έβγαλαν πρώτους. Επομένως, είσαι ΝΔ; Οχι! Ε τόσε σκάσε και κολύμπα

Και τρίτο και καλύτερο κρατούμενο. Αν παρ ελπίδα συμβαίνει, να έχεις διατελέσει τηλεκριτικός με αυστηρή, σκληρή πέννα-όπως η Πόπη Διαμαντάκου- ε τότε πάρ’ τ’ αβγό και κούρεφ το!

Το συμπέρασμα εντελώς νεοελληνικό. Επί της ουσίας τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ιδια, φεουδαρχική, Οθωμανική λογική. Δηλαδή το «μαντρί». Οι δικοί μας. Τα παιδιά μας. Οι ψηφοφόροι μας. Ποια Ελλάδα και κουραφέξαλα. Πρώτα απ όλα τα τσιφλίκια. Ετσι και στην συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων. Εμείς οι γαλάζιοι διορίζουμε πέντε. Οι πράσινοι τρεις. Οι Φώτηδες δύο. Κάπως έτσι

Γιατί αυτό; Εξαρτάται από τις περιπτώσεις. Οι μαζικοί διορισμοί για να ταίζουμε την πελατεία την εκλεκτή. Μα, θα μου πείτε, εδώ προαναγγέλλουν απολύσεις και εσύ τολμάς να μιλάς για διορισμούς; Μα φυσικά. Οι απολύσεις συνοδεύονται με προσλήψεις. Επομένως η κρατική μηχανή είναι αποκλειστικής ιδιοκτησίας κάθε κυβέρνησης ελληνο-Οθωμανικής. Μεθερμηνεύομενο πάει να πει ότι άλλος πληρώνει-εσύ, εγώ, εμείς-κι άλλος γλεντάει

Οσο για τις περιπτώσεις σε πόστα σημαντικά και «καυτά» ε τότε οι ιθύνοντες απαραιτήτως πρέπει να προέρχονται από δικούς μας ανθρώπους. Γιατί; Μα φυσικά για να λαμβάνουν και να διεκπεραιώνουν «συμβουλές» προς όφελός μας. Σιγά τώρα που θα αφήσω την οποιαδήποτε Πόπη να κάνει ότι αυτή γουστάρει. Δεν τρελαθήκαμε τελείως

Με απλά λόγια. Αξιοκρατία έχει εκπνεύσει προ πολλού σ αυτή την χώρα. Οσο για ελπίδα μόνο αν τα αμνοερίφια αποφασίσουν να ορμήσουν και να τα αναποδογυρίσουν όλα!