Δημήτρης Δανίκας

Είναι γεγονός η έφοδος του COVID-19, των μεταλλάξεων και της πανδημίας; Είναι, σου λένε. Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά είναι πιστοποιημένα με τα εκατομμύρια νεκρών και με τις τοποθετήσεις χιλιάδων ειδικών απ’ όλα τα γεωγραφικά σημεία του ορίζοντα; Είναι, σου λένε. Μπας και όλες αυτές οι φίρμες λειτουργούν ως εντεταλμένοι πράκτορες του Μπιλ Γκέιτς: Oχι, σου λένε. Είναι απαραίτητος ο εμβολιασμός προκειμένου ο πληθυσμός να προφυλαχτεί και να διασωθεί; Είναι, σου λένε.

Ε, λοιπόν, αφού σε όλα αυτά συμφωνούμε, τότε γιατί δυσανασχετείς με την εφαρμογή κάποιων πλεονεκτημάτων υπέρ εμβολιασμένων; Μα γιατί, σου απαντάει, επειδή θα είμαι αναγκασμένος να προσλάβω κάποιον υπάλληλο να ελέγχει τα πιστοποιητικά των πελατών που επιθυμούν να σερβιριστούν στην εσωτερική σάλα του εστιατορίου!
Μα αφού μονίμως έχεις μια κοπέλα να ελέγχει ονόματα και να τσεκάρει κρατήσεις, τόσο δύσκολο είναι να ρίχνει και μια ματιά στα κινητά των πελατών σου; Ναι, σου λέει, αλλά τι θα κάνω με γονείς εμβολιασμένους και με τα παιδιά τους που δεν έχουν εμβολιαστεί; Τους μεν θα τους τραπεζώνω μέσα και τα παιδιά τους στο υπόγειο; Οχι, του λες, όλοι μαζί να καθίσουν έξω. Μα έξω η θερμοκρασία είναι αφρικανική, δεν αντέχεται. Ωραία, απαντάς, μέχρι σήμερα τι έκανες; Τους έδιωχνες και τους έσπρωχνες στη Σουηδία;

Η πεμπτουσία αυτών των ερωταπαντήσεων ονομάζεται «προσωπική ευθύνη». Οποιον πρωθυπουργό και να έχεις. Οποια κυβέρνηση κι αν έχεις. Την καλύτερη. Την πιο ιδανική. Τι ακριβώς περιμένεις;

Αν με την απόχη κυνηγήσουν αρνητές και «επιφυλακτικούς», τότε ως δικτάτορες και αυταρχικούς θα τους μουντζώσεις. Αν ο αριθμός των εμβολιασμένων δεν είναι ο προβλεπόμενος, τότε θα τους κατηγορήσεις για ανεπάρκεια και αργοπορία. Εμ και οι ρυθμοί να αυξηθούν. Εμ και οι αρνητές από μόνοι τους να πειστούν. Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη.

Πάμε παρακάτω. Τι οφείλει να πράξει κάθε νοήμων επιχειρηματίας, μικρός και μεγάλος; Να πάρει μέτρα. Ποια μέτρα; Ας πούμε, στην περίπτωση των εστιατορίων και όλων των συμπαρομαρτούντων, να ελέγχει τους πελάτες του και να αναγκάσει με κάποιον τρόπο όλους τους εργαζόμενους να εμβολιαστούν το συντομότερο. Γιατί πρέπει να το κάνει; Μα για τα αυτονόητα.

Πρώτον, επειδή έτσι θα περιορίσει δραστικά τη διασπορά εντός των δικών του χωρικών υδάτων. Δεύτερον, επειδή έτσι οι εργαζόμενοι στην επιχείρησή του θα είναι προστατευμένοι. Και τρίτον, επειδή έτσι θα αποφύγει τα πιο δυσάρεστα. Που πάει να πει σφράγισμα, απολύμανση, προστασία και κυρίως αποφυγή αρνητικής φημολογίας για το κατάστημά του. Στοιχειώδες.

Και πώς θα αναγκάσει κάποιον υπάλληλο που αρνείται να εμβολιαστεί επειδή πιστεύει ότι ο ίδιος θα μεταλλαχθεί σε τέρας; Απλό. Θα πρέπει να τον προειδοποιήσει πως αν δεν το κάνει σε εύλογο χρονικό διάστημα θα αναγκαστεί να τον απολύσει. Υπάρχει όμως και δεύτερη λύση. Πιο δημιουργική και αποτελεσματική. Να αυξήσει τους μισθούς των εμβολιασμένων κατά 100, ας πούμε, ευρώ τον μήνα. Κάτι σαν μπόνους μέχρι το τέλος της πανδημίας.

Και τέλος, γιατί να τα κάνει όλα αυτά; Μα είναι αυτονόητο. Αν δεν τα κάνουμε και αν κυριαρχήσει η λογική «μπάτε σκύλοι αλέστε», τότε σίγουρη η έλευση ενός ακόμα πιο ισχυρού κύματος. Τότε lockdown. Τότε οικονομική καταστροφή. Τότε ούτε ο Θεός μας σώζει. Συμφωνείς; Οχι;

Το συμπέρασμα γνωστό. Η πανδημία κάποια στιγμή θα τελειώσει. Η ανοησία και η βλακεία ποτέ και πουθενά. Μπροστά στην ανθρώπινη βλακεία ο COVID-19 μοιάζει με χάδι!