Βασίλης Στεφανακίδης

Σαφώς και είναι επίσης θετικό που μας επιτρέπουν να μειώσουμε κατά 10% τον ΕΝΦΙΑ του επόμενου έτους, αλλά και όλα τα άλλα που έχουν προγραμματιστεί στο πακέτο παροχών της κυβέρνησης. Η ανέχεια που έχει επιβληθεί στον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια είναι τέτοια που ακόμα και το ένα ευρώ έχει αξία και μετράει. Στις εξελίξεις αυτές, τις οποίες βέβαια θα σπεύσει να κεφαλαιοποιήσει η κυβέρνηση ως μεγάλη της επιτυχία, θα πρέπει να επισημάνουμε κάποια πράγματα τα οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Πρώτον, την περικοπή των συντάξεων αποφάσισε και νομοθέτησε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενώ όλα τα υπόλοιπα κόμματα ήταν αντίθετα. Μάλιστα, προ μηνών κατατέθηκαν από την αντιπολίτευση και προτάσεις νόμου για την κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, που φυσικά η κυβέρνηση δεν συζήτησε καν. Ο ΕΝΦΙΑ καθιερώθηκε ως έκτακτος νόμος από την κυβέρνηση Παπανδρέου (ως ΕΕΤΗΔΕ στην αρχή) και στη συνέχεια από την κυβέρνηση Σαμαρά ως ΕΝΦΙΑ, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι οποίοι προεκλογικά θα τον καταργούσαν, όχι απλώς τον διατήρησαν, αλλά και τον μονιμοποίησαν και τον επέκτειναν έτσι ώστε να μη γλιτώνει κανείς, ακόμα κι αν η ακίνητη περιουσία του είναι πολύ χαμηλής αξίας.

Τώρα προτίθενται να τον μειώσουν κατά 10% (αν θα είναι οριζόντια η μείωση ή θα περιοριστεί μόνο στους φτωχότερους μένει να το δούμε) και αφού βέβαια πρώτα είδαν ότι τέτοια πρόβλεψη υπάρχει στο κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ. Εστω κι έτσι, όμως, το γεγονός ότι θα ξαλαφρώσουν κάποιοι συμπολίτες μας είναι θετικό, και για τον πολύ κόσμο ελάχιστη σημασία έχει αν θα του μειώσει τα βάρη ο Κυριάκος ή ο Αλέξης. Μαύρη γάτα, άσπρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια. Λιγότερους φόρους θέλουμε όλοι, για να πάρουμε ανάσα και μάθαμε πλέον ποιος μας κοροϊδεύει και ποιος όχι, για να του αποδώσουμε τα δέοντα.

Πάντως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι με το πλευρό τη κυβέρνησης και κατ’ επέκταση της χώρας είναι και οι διεθνείς συγκυρίες. Οι Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί αφόρητα με το πρόβλημα που λέγεται Ελλάδα και έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουν από το αν στην ούτως ή άλλως χρεοκοπημένη χώρα μας μειώσουν ή δεν μειώσουν τις συντάξεις μέσα στην προεκλογική τους περίοδο. Γιατί άλλωστε να μην κάνουν το χατίρι στον καλύτερο και πιο πειθήνιο συνεργάτη που είχαν ποτέ κατά τα χρόνια των μνημονίων;

Αυτά που τους καίνε τώρα είναι το πρόβλημα που λέγεται Ιταλία και απειλεί να τινάξει τα θεμέλια της Ε.Ε., το πρόβλημα του Brexit, αλλά και ο εμπορικός πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ στην Ευρώπη. Αυτό που τους νοιάζει επίσης είναι η άνοδος των ακροδεξιών και των λαϊκιστών σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. που αμφισβητούν αυτή καθαυτή την ύπαρξη της Ε.Ε. και όχι το αν οι Ελληνες θα πληρώσουν λιγότερο ΕΝΦΙΑ.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι δεσμεύσεις της χώρας είναι τόσο ισχυρές, που με μια απόφαση ενός Eurogroup μπορούν να θέσουν σε λειτουργία ανά πάσα ώρα και στιγμή μια νέα λιτότητα και όχι μόνο να μας επαναφέρουν αυτά για τα οποία τώρα κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά και να μας επιβάλλουν πρόσθετα μέτρα. Με την παραμικρή παρέκκλιση από τους στόχους για πλεόνασμα 3,5% θα έχουμε απέναντί μας τόσο τους δανειστές που θα απαιτήσουν και θα πετύχουν νέα μέτρα, αλλά και τις αγορές που θα συνεχίσουν να μας κρατούν ομήρους με τα επιτόκια των ομολόγων. Ο τρόπος που σκέφτονται -προφανώς και δεν το κρύβουν- είναι ωμός και κυνικός.

Αν ο Τσίπρας με αυτές τις παροχές μπορεί να ξανακερδίσει τις εκλογές, με γεια του με χαρά του. Αν πάλι τις κερδίσει ο Μητσοτάκης, και πάλι με γεια του με χαρά του. Οποιος κι αν είναι πάνω, αν η οικονομία ξεχειλώσει, αν η ανάπτυξη δεν έρθει, αν τα πλεονάσματα δεν επιτευχθούν, αυτός θα την πατήσει και όχι οι Ευρωπαίοι δανειστές. Ακόμα και στην περίπτωση που οι αγορές δεν θα εμπιστεύονται την Ελλάδα και της προσφέρουν απαγορευτικά επιτόκια δανεισμού, οι Ευρωπαίοι έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους. Τέταρτο μνημόνιο και πρόσθετα χρήματα δεν πρόκειται να μας ξαναδώσουν. Το ξέρουν και το ξέρουμε, σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση η μόνη λύση θα είναι το ΔΝΤ με τους αδιαπραγμάτευτους όρους που επιβάλλει στον Τρίτο Κόσμο και όχι οι Ευρωπαίοι.