Βασίλης Στεφανακίδης

Αν πάντως κρίνουμε από το αγωνιώδες τηλεφώνημα Γιούνκερ στον πρωθυπουργό ανήμερα της εθνικής επετείου και μετά το πέρας  του Euroworking Group, μάλλον συνεχίζουμε τον χαβά μας. Και τα περιθώρια στένεψαν ασφυκτικά. Δεν ξέρω τι εννοούν στην κυβέρνηση όταν λένε πως προετοιμάζονται πυρετωδώς, αλλά αυτό που βλέπουμε όλοι μας είναι πως ο ένας αρμόδιος υπουργός, ο Βαρουφάκης, έτρεχε σε παρελάσεις στα Χανιά, ο αντιπρόεδρος, αρμόδιος για τα οικονομικά υπουργεία Δραγασάκης στο Πεκίνο και οι άλλοι συναρμόδιοι δεν μάθαμε πως είναι κάπου κλεισμένοι και δουλεύουν.

Αργά το βράδυ της 25ης και μετά το τηλεφώνημα Γιούνκερ, συγκάλεσε μια σύσκεψη ο πρωθυπουργός αλλά και πάλι αμφιβάλλω αν κατέληξαν κάπου. Και τελικά έχει σημασία να μάθουμε ποιοι και πότε δουλεύουν πάνω στις μεταρρυθμίσεις για να καταλάβουμε αν πρέπει να ανησυχούμε ή όχι. Από την πολύχρονη πείρα μας ξέραμε μέχρι τώρα ότι οι υπουργοί που αναλαμβάνουν ένα νομοσχέδιο, ένα μέτρο, ακόμα και μια διευκρινιστική εγκύκλιο, ξενυχτούν στο γραφείο τους με απανωτές συσκέψεις με υπηρεσιακούς παράγοντες και συναρμόδιους. Οι σημερινοί μάλλον βρήκαν κάποιον τρόπο να ενεργούν στον αυτόματο. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Ολη η Ευρώπη και όλοι οι Ελληνες πολίτες να περιμένουν με κομμένη την ανάσα να δουν τι θα γίνει, αν τελικά θα πάρουν την έγκριση οι ελληνικές προτάσεις και αν θα μας παράσχουν την πολυαναμενόμενη ρευστότητα, και οι αρμόδιοι υπουργοί να τυρβάζουν περί άλλα.

Το μόνο κυβερνητικό όργανο που είναι ακάματο νυχθημερόν είναι το επικοινωνιακό. Τόση παραγωγή non papers επί παντός επιστητού δεν έχουμε ξαναδεί. Τέτοιος σταχανοφισμός των «κύκλων του Μαξίμου» δεν ξανάγινε. Και βγάζουν μια ηρεμία, έναν καθησυχασμό αυτοί οι κύκλοι πως όλα βαίνουν καλώς και είναι under control  που προβληματιζόμαστε μήπως όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς δεν ξέρει τι του γίνεται ή μετέχουν όλοι σε μια διεθνή συνωμοσία που διαβάλλει τη χώρα μας και την κυβέρνησή μας. Πέρα όμως από την πλάκα και τα μαγικά που κάνει ή δεν κάνει η κυβέρνηση και κυρίως το οικονομικό επιτελείο, αυτό που δεν έχει διαψευστεί από κανέναν «κύκλο» είναι ότι τα διαθέσιμα του κράτους εξαντλούνται στις 8 Απριλίου. Μετά την ημερομηνία αυτή, η οποία σημειολογικά πέφτει μέσα στην Εβδομάδα των Παθών, αν δεν δούμε θετικές εξελίξεις από το Eurogroup και την ΕΚΤ επακόλουθα, πολύ φοβούμαι πως ο χρόνος για τη Σταύρωση είναι ελάχιστος και χωρίς προοπτική Ανάστασης.

Ελπίζουμε δε αυτή η χαριτωμενιά του Βαρουφάκη προς τη θαυμάστριά του από τα Χανιά, «ελπίζουμε να μας στηρίζετε και μετά τη ρήξη...», να ήταν αποτέλεσμα της προφορικής του ακράτειας και όχι προϊδεασμός για κάτι που έρχεται.

Οπως ελπίζουμε να έχει γίνει αντιληπτό, όσο κι αν δεν μας συμφέρει ως πολίτες, πως αρκετά με τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τη λαϊκή εντολή. Τα δοκίμασαν μια, δυο, τρεις κι είδαν ότι δεν περνάνε. Εβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην παράταση του μνημονίου (το οποίο κατά τα άλλα έσκισαν), ώρα να υλοποιήσουν και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την υπογραφή τους. Οπως είναι ώρα να δουν επιτέλους τι γίνεται στην πραγματική οικονομία που πνέει τα λοίσθια, καθώς έχει στραγγίσει η αγορά από ρευστό και η αβεβαιότητα έχει νεκρώσει κάθε οικονομική δραστηριότητα και σχεδιασμό. Κι είναι ώρα να δουν, εκτός από τους απολυμένους του Δημοσίου, κι αυτούς που ακόμα έχουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα και μέρα με τη μέρα βλέπουν το φάσμα του λουκέτου της επιχείρησης όπου δουλεύουν να πλησιάζει  απειλητικά.

Να καταλάβουν επιτέλους ότι εκπροσωπούν όλους τους Ελληνες και όχι μόνο αυτούς του Δημοσίου και οι οποίοι είναι οι μόνοι που πληρώνονται στην ώρα τους, βρέξει - χιονίσει.