Εν χρω κεκαρμένοι και στην Καλλιόπη

Όσα κι αν ακούμε, όσα κι αν διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες και ανεξάρτητα από τις προσεγγίσεις και διαφορετικές αποχρώσεις,  αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ένα.

 Μας πήραν τα μέτρα και τώρα ράβουν το κουστούμι της χρεοκοπίας.

Ελεγχόμενη, συντεταγμένη ή όπως αλλιώς την πουν, πρόκειται για χρεοκοπία. Δηλαδή αδυναμία της Ελλάδας, να πληρώσει τους ομολογιούχους και επομένως οι τελευταίοι θα χάσουν το μισό της επένδυσης τους σε ελληνικά αξιόγραφα.

Ούτε έχει αξία να συζητάμε αν το πιστωτικό αυτό γεγονός , θα εκδηλωθεί σε ένα ή δυο μήνες,  χρόνος που απαιτείται για να προετοιμαστεί η άμβλυνση των επιπτώσεων στην ευρωζώνη, στις τράπεζες και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το ερώτημα, κατά την άποψή μου, και στο οποίο κανείς δεν έχει απάντηση γιατί αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά, είναι  οι επιπτώσεις στο εσωτερικό και στις ζωές όλων μας.

Εντάξει, θα κουρευτούν  οι πιστούχοι 50%, εμάς όμως δεν θα μας τιμωρήσουν για αυτή τη ζημιά τους πέραν των άλλων τιμωριών που έχουμε υποστεί μέχρι τώρα;
 Προφανώς. Άλλωστε είναι δεδομένη η προτεσταντική αντίληψη των Δυτικοευρωπαίων  στους καθ’ έξιν υπότροπους Έλληνες.

 Ή - μάλλον - στην υπότροπη ελληνική κυβέρνηση που τους κοροϊδεύει εδώ και ενάμιση χρόνο. Κι επειδή δεν μπορούν να τιμωρήσουν άμεσα τον Παπακωνσταντίνου, τον Βενιζέλο, τον Γιώργο και τ’ άλλα τα παιδιά, θα τιμωρήσουν για άλλη μια φορά τα 11 εκατομμύρια Έλληνες.

Πενήντα τοις εκατό το κούρεμα; Εξήντα τοις εκατό  κάτω το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.  Μια εσωτερική χρεοκοπία ανάλογη ή και μεγαλύτερη απ’ αυτήν του εξωτερικού μέσα από παντοειδείς νέες φορολογήσεις και μειώσεις  στους μισθούς και τις συντάξεις αλλά  και στον εξανεμισμό του όποιου κοινωνικού  κράτους υπήρχε μέχρι τώρα.

 Με άλλα λόγια δεν είναι και να ανοίγουμε σαμπάνιες επειδή  οι Γερμανοί και οι ΔΝΤούδες θα προχωρήσουν σε γενναίο κούρεμα του χρέους.

Το αντίθετο. Η ελληνική κοινωνία θα επιστρέψει βιαίως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και αλίμονο σ’ αυτούς που δεν έχουν τα ηλικιακά περιθώρια να πάρουν των ομματιών τους  και να φύγουν μετανάστες για Αυστραλία ή όπου αλλού υπάρχουν ακόμα δουλειές.

Τούτες τις ώρες πρέπει να δούμε κατάματα την νέα τάξη πραγμάτων που μας έχουν επιβάλλει και να μην πιστεύουμε πια κανένα.

Και πώς να τους πιστέψουμε, και πώς να λάβουμε σοβαρά τις ανακοινώσεις και τα λεγόμενα των κυβερνώντων όταν επί δύο χρόνια μας λένε μόνο ψέματα;
 Και πώς να λάβουμε στα σοβαρά τους αντιπολιτευόμενους δεξιούς και αριστερούς όταν η ρητορική τους δείχνει ότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα και τάζουν ανέφικτες  και ουτοπικές λύσεις;

 Δυστυχώς το παιγνίδι τώρα παίζεται αλλιώς. Ο καθείς και τα όπλα του, ή καλύτερα,  ο σώζων εαυτόν σωθήτω!