Βασίλης Δαλιάνης

Όλες αυτές οι προφητείες ανήκουν σε σπουδαίους οικονομολόγους, με τους οποίους αντί να βάζουμε τα γέλια δυνατά, εξακολουθούμε να τους παίρνουμε στα σοβαρά. Η πρώτη «Κασσάνδρα» ονομάζεται Εμανουέλ Τοντ. Η δεύτερη Νουριέλ Ρουμπινί και η τρίτη, Πολ Κρούγκμαν.

Σε λίγες ημέρες θα έχουμε 2014. Και «η Ευρωζώνη εξακολουθεί να υπάρχει», «Η Ελλάδα όχι απλώς είναι μέλος της, αλλά αναλαμβάνει την προεδρία του Συμβουλίου» και η «Λετονία όχι απλώς δεν έγινε Αργεντινή αλλά γίνεται το 18ο μέλος της Ευρωζώνης».

Η αποτυχία των ευρωφοβικών να κατανοήσουν την πολιτική πραγματικότητα στην Ευρώπη δεν τους εμποδίζει να εφευρίσκουν κάθε τρόπο για να απαξιώσουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.  Μέσα στα τέσσερα χρόνια στα οποία η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη υπαρξιακή της κρίση κατάφερε να αποδείξει πως μπορεί να δώσει τις λύσεις, όσο και αν αντιδρούν όσοι τρομάζουν μπροστά στην αναγκαιότητα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, έχει καταφέρει να κάνει βήματα προς την ομοσπονδιοποιήση της παρά τις σκληρές αντιδράσεις που δέχεται. Τραπεζική Ένωση. Το μεγαλύτερο βήμα έπειτα από την κυκλοφορία του ευρώ. Εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βάσει της ψήφου των Ευρωπαίων πολιτών.  Περισσότερες ρυθμίσεις για την ελεύθερη κυκλοφορία των Ευρωπαίων πολιτών στην Ε.Ε.

Ωστόσο παρόλο που η κρίση χρέους αποτελεί παρελθόν και η οικονομική κρίση αφορά όλο και λιγότερα κράτη – μέλη, η δημοκρατική κρίση αρχίζει να σαρώνει τη γηραιά ήπειρο. Και ως λύση δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα ανόητο παιχνίδι ευθυνών ανάμεσα στα κράτη-μέλη, ούτε  φυσικά η απαξίωση της ίδιας της. Ε.Ε.

Και εκεί εντοπίζεται το βασικότερο πρόβλημα το οποίο θα απασχολήσει την Ε.Ε. τους επόμενους μήνες. Από το Παρίσι, τη Λισαβόνα και το Βερολίνο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα βρεθούν κάποια στιγμή αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Να πουν δηλαδή στους ψηφοφόρους τους την αλήθεια. Πως δυστυχώς θα ζήσουμε χειροτέρα, πολύ χειροτέρα, από την προηγούμενη γενιά. Εκτός αν η ευρωπαϊκή εμβάθυνση προχωρήσει με ταχύτερα βήματα από αυτά που προβλέπει η εμπειρία.

Καθώς, παρόλο που η Ε.Ε θα συνεχίσει να υφίσταται τον επόμενο χρόνο, τα ευρωπαϊκά κράτη χάνουν διαρκώς την πολιτική και οικονομική τους ισχύ τους στο παγκοσμιοποιημένο κορπορατικό σύστημα. Σε λιγότερο από 20 χρόνια, καμία μα καμία χώρα της Ευρώπης, ούτε καν η Γερμανία, δεν θα βρίσκεται στις οκτώ πλουσιότερες του κόσμου. Στη G8, μαθηματικά, θα βρίσκονται οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, το Μεξικό και η Ινδονήσια. Και από κοντά η Τουρκία….

Ο μόνος τρόπος με τον οποίον μπορεί η γηραιά και γηράσκουσα ήπειρός μας να σταθεί στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον είναι ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ο τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να αποκτήσει άμεσα η Ε.Ε. δημοκρατική νομιμοποίηση. Αρκεί οι Ευρωπαίοι πολίτες να κατανοήσουν πως από το 2014 και έπειτα, το ερώτημα δεν πρέπει να είναι «ποια είναι η θέση της Ελλάδας (της Ιταλίας, της Γερμανίας κλπ) στην Ευρωπαϊκή Ένωση», αλλά «ποια είναι η θέση της Ε.Ε στον κόσμο».