Βασ. Αναστασόπουλος

Ρίξτε μια ματιά στα μέσα ενημέρωσης, στα social media, στις αντιδράσεις των πολιτών, όπου είχαν την ευκαιρία να βρουν βήμα. Από το «βάστα Σόιμπλε», το «σκίστους Άνγκελα» και το «Γερούν γερά», οι Έλληνες ενώθηκαν απέναντι στον Τούρκο εχθρό και τον απώθησαν μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ενώ πήραν πάλι πίσω και την Αγιά Σοφιά -από... πληκτρολογίου και στα λόγια, βεβαίως-βεβαίως.

Έστω για λίγο, έστω και για «δυο μέρες μόνο» -που τραγουδούσε η Γαλάνη και έκανε επιτυχημένο τηλεοπτικό σίριαλ ο Παπακαλιάτης- οι Έλληνες «φαντασιώθηκαν» ότι δεν είναι κάτοικοι ενός γερμανικού προτεκτοράτου, «τίγκα» στα χρέη και τον δανεισμό, αλλά περήφανοι απόγονοι του Οδυσσέα Ανδρούτσου, που αντιστάθηκαν και πήραν... φαλάγγι τα «φουσάτα» του Ομέρ Βρυώνη -με συγχωρείτε, του σουλτάνου Ερντογάν.

Στο πλευρό αυτής της μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού έσπευσαν πρόθυμα, όπως ήταν αναμενόμενο, να συνταχθούν και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, τα κόμματα των οποίων έχουν παραδώσει, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, «μαθήματα» διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής, ειδικά όσον αφορά στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.

Ως... εθνικοί μειοδότες σε αυτήν την «πλειοδοσία» πατριωτισμού και υψηλού φρονήματος αναδείχθηκαν, φυσικά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Τι κι αν ο κ. Παυλόπουλος επέμεινε, ενώπιον του Τούρκου προέδρου, ότι «η Συνθήκη της Λωζάνης είναι αδιαπραγμάτευτη»; Τι κι αν ο κ. Τσίπρας έθεσε ανοιχτά ζήτημα στον Ερντογάν για τις ισλαμικές προσευχές στην Αγιά Σοφιά;

Ούτε... ζεϊμπέκικο χόρεψαν, με τον Τούρκο πρόεδρο να τους βαράει παλαμάκια, ούτε καμιά «κουμπαριά» έκαναν, ούτε παρέδωσαν στον σουλτάνο κανέναν «Οτσαλάν»...