Βασ. Αναστασόπουλος

Και δεν είναι μόνο η… γραφικότητα των εξαγγελιών περί δωρεάν ασύρματου Ίντερνετ, λάπτοπ και τάμπλετ, που ακολούθησε, από την κυβερνητική πλευρά, την «παροχολογία», όπως χαρακτηρίστηκε από το Μαξίμου, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι, πολύ περισσότερο, η ακατάσχετη κινδυνολογία από στελέχη της ΝΔ, προεξάρχοντος του ίδιου του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.

Πηγαίνοντας τις προάλλες ως «επισκέπτης» στη Βουλή, όπως εξάλλου το συνηθίζει, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε να… εκμυστηρεύεται σε «γαλάζιους» βουλευτές ότι, αν γίνουν εκλογές και βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε την αμέσως επόμενη ημέρα θα υπάρξει «bank run», ήτοι μαζική εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες.

Δεν αντιλέγω: η «σωτηρία» των τραπεζών αποτελεί προϋπόθεση, αν θέλουμε μετά να μιλάμε και για «σωτηρία» των ανθρώπων, που βρίσκονται πίσω από τους αριθμούς. Για ποιες τράπεζες μιλάμε, όμως; Γι' αυτές που... φανταζόμαστε, σε ένα ιδανικό οικονομικό περιβάλλον, ή για εκείνες που απαντούμε τώρα στη χώρα μας;

Προφανώς, ο πρωθυπουργός έχει στο μυαλό του την πρώτη, «ιδεατή» κατάσταση -αλλά όχι και την πραγματικότητα. Και αφήνει... υπονοούμενα για εκροή καταθέσεων -λες και, τώρα που μιλάμε, οι καταθέτες σπεύδουν να εμπιστευθούν τα χρήματά τους στα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα. Λες και τους έχουν μείνει και λεφτά να καταθέσουν, έπειτα από όλη αυτήν την ακατάσχετη φορολόγηση. Θαρρείς και οι τράπεζες δεν έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τόσες και τόσες φορές ή ωσάν το χρέος τους να μην έχει μεταφερθεί στο δημόσιο χρέος, εκτοξεύοντάς το σε δυσθεώρητα ύψη. Γι' αυτές τις τράπεζες, που κρατούν κλειστή την «κάνουλα» της ρευστότητας για τον Έλληνα εργαζόμενο, επιχειρηματία, μικρομεσαίο, «πνίγοντας» την όποια ιδιωτική πρωτοβουλία και «στραγγαλίζοντας» την ασθμαίνουσα αγορά, «κόπτεται» ο πρωθυπουργός.

Και φτάνει στο σημείο να καταλύει κάθε έννοια Δημοκρατίας, όταν «κουνά το δάχτυλο» για τις συνέπειες που μόνο εκείνος και οι όμοιοί του βλέπουν να προκαλεί μια ενδεχόμενη εκλογική επικράτηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πρωθυπουργός της χώρας, όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να «παίζει» με τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στις τράπεζες, προκειμένου να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των πολιτικών αντιπάλων. Διότι, τότε είναι που πραγματικά ρισκάρει να οδηγήσει τους καταθέτες σε ένα «bank run», πολύ πριν τις επόμενες εκλογές.

Πιθανότατα, ο κ. Σαμαράς γνωρίζει καλύτερα από εμάς εάν και σε ποιο βαθμό ισχύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός εν αναμονή. Αυτό που ξέρει μετά βεβαιότητος, πάντως, αλλά επιμελώς αποκρύπτει, είναι ότι, όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη, οι καταθέσεις είναι ασφαλείς, είτε βρίσκονται σε ελληνικές τράπεζες είτε σε θυγατρικές ξένων. Αυτές θα κινδυνεύσουν, εάν η χώρα μας βρεθεί εκτός ευρώ -τότε όμως το διακύβευμα θα είναι πολύ μεγαλύτερο, από το αν θα χαθούν οι λίγες ή ακόμα λιγότερες καταθέσεις του καθενός.

Καθώς φαίνεται, ο πρωθυπουργός επιχειρεί πλέον να δώσει την ύστατη «μάχη», με «σημαία» του το «μην ψηφίσετε τον Τσίπρα, γιατί θα σας καταστρέψει πιο πολύ από μένα». Ούτως ειπείν, έχει «στερέψει» από άλλα επιχειρήματα. Γι' αυτό και σπεύδει ν' αφήσει «καμένη γη» πίσω του, γκρεμίζοντας και το ύστατο θεμέλιο, πάνω στο οποίο θα μπορούσε να χτίσει η -όποια- επόμενη κυβέρνηση...