Αντώνης Πανούτσος

Επομένως δεν έχει και κανέναν λόγο να το πάρει πίσω». Πρόκειται για μια κυνική αλλά συνάμα ειλικρινή δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απλά λέει ότι η κυβέρνηση υπάρχει για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ψηφοφόρων της και οι υπόλοιποι μπορούν -αν το πούμε ευγενικά- να δυσαρεστηθούν, ενώ αν το πούμε πιο μπρουτάλ, να πάνε να πηδηχτούν. Νοοτροπία συμβατή με το εκλογικό σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 «Ή εμείς ή αυτοί». 
Ποιοι είναι όμως οι «αυτοί» παρίες τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεγραμμένους και δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος;

Οι πλούσιοι είναι η πρώτη σκέψη, αλλά αποτελεί μια απλοϊκή απάντηση. Το τελευταίο που ενδιαφέρει έναν πλούσιο είναι αν μπήκε ΦΠΑ 6% στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και 13% στα ιδιωτικά σχολεία. Ανάμεσα στα επιπλέον δίδακτρα του χορού και της ικεμπάνα ούτε καν θα το αντιληφθεί. Εκείνος που θα το νιώσει είναι ο γονέας που έχει υπολογίσει τα έξοδα μέχρι τελευταίου ευρώ και η αύξηση τον βγάζει εκτός πλάνων.

Ο εργαζόμενος της μεσαίας τάξης, ο οποίος κάποια στιγμή έβαλε το παιδί στο σχολείο υπολογίζοντας ότι με το ζόρι θα του φτάσουν. Οπως, όμως, οι θεοί γελάνε με τους θνητούς που κάνουν σχέδια, έτσι και οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα γελάνε με τους γονείς που κάνουν υπολογισμούς. Εβδομάδες πριν αρχίσει η χρονιά το κράτος βάζει κερατιάτικα στα δίδακτρα και όποιος δεν τα βρει, ας κάνει παράπονα στο κόμμα του. Γιατί, όπως είπαμε, αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι το κοινό που ενδιαφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Το επόμενο ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να φορολογούν στον ΣΥΡΙΖΑ τα ιδιωτικά σχολεία από τη στιγμή που ο Τσακαλώτος έχει τελειώσει το Ιτον, απαντιέται εύκολα: επειδή ακριβώς έχει τελειώσει το Ιτον, όπου η σχολική χρονιά στοιχίζει 35.721 λίρες, με το μάθημα της μουσικής για 30 λεπτά εβδομαδιαίως να κοστίζει 1.038 λίρες. Αν για τον Φίλη ο επιπλέον ΦΠΑ είναι «πενταροδεκάρες», για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σε οικογένεια που μπορούσε να τον στέλνει σε σχολείο που κάνει 60.000 ευρώ τον χρόνο η διαφορά είναι μερικά λεπτά. 


Η εξόντωση των «αυτών» από τους «εμείς» του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σε πολιτικό κενό. Με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης να ελπίζει ότι η παραδοσιακή πελατεία θα γυρίσει σπίτι μετά την περιπλάνηση, το Ποτάμι να προσπαθεί να συνέλθει από την μπούφλα του Σεπτεμβρίου και το ΚΚΕ να νιώθει άβολα που αναγκάζεται να στηρίξει την ιδιωτική οικονομία, το βάρος θα έπρεπε να πέσει στη Ν.Δ. Αν βέβαια ασχολούνταν με κάτι καλύτερο από το ποια είναι η Σταχτοπούτα στην οποία θα ταιριάξει το γοβάκι του αρχηγού. Εκεί διεξάγεται μια προεκλογική εκστρατεία εβδομάδων για να φανεί πόσο μπορεί να μιλάει ο Τζιτζικώστας χωρίς να λέει τίποτα, μια ανοησία που αυτοί που τη στηρίζουν και εξοντώνονται οικονομικά δύσκολα θα την αντέξουν.