Αλέξανδρος Κασιμάτης

Όταν δημοσιοποιήθηκε το mail Χαρδούβελη η χώρα ξεσηκώθηκε κατά των νέων μέτρων. Το νέο μνημόνιο αν και περιλαμβάνει πολύ περισσότερα και σκληρότερα μέτρα δεν προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα ψηφιστούν από την κυβερνητική πλειοψηφία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ελέγχει τους μηχανισμούς κοινωνικής αντίδρασης, μπορεί η αντιπολίτευση να μην είναι σε θέση να κινητοποιήσει τους πολίτες, μπορεί ο κόσμος να απογοητεύτηκε και να αδιαφορεί, ή ίσως και να συμβαίνουν όλα μαζί.

Ότι όμως και να συμβαίνει όμως η ουσία δεν αλλάζει. Εχουμε ένα συμπληρωματικό μνημόνιο, το τέταρτο κατά σειρά, με το οποίο καλούμαστε να πορευτούμε μέχρι το 2021 ή το 2022 όσον αφορά το πρωτογενές  πλεόνασμα. Εκτός από τις περικοπές σε αφορολόγητο, συντάξεις και επιδόματα, έχουμε αύξηση  εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες, μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και γενικώς όλα τα μέτρα  που κατά καιρούς ζήτησαν οι δανειστές και δεν εφαρμόστηκαν τα τελευταία επτά χρόνια. Τι διαπραγματεύονταν αφού είναι τα ίδια μέτρα;

 Πρόκειται για ένα καινούργιο μνημόνιο με παλιά, δύσκολα μέτρα, που έχουμε ακούσει και διαβάσει ξανά στο παρελθόν. Μόνο που τώρα θα ψηφιστούν και όπως φαίνεται χωρίς πολύ σαματά. Η Ελλάδα εκλέγει διαχειριστές και οι δανειστές σε ρόλο μετόχου θέτουν σταθερά την ίδια ατζέντα υποχρεώσεων, που καλείται να εφαρμόσει η κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση. Επειδή όμως οι μέτοχοι έχουν απαιτήσεις το μέλλον της κυβέρνησης εξαρτάται από την εφαρμογή των μέτρων που ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα ψηφίσουν στις 18 Μαΐου. Αν καθυστερήσει, δεν τηρήσει τα χρονοδιαγράμματα, αλλοιώσει τα μέτρα, όσο κι αν η κυβέρνηση σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία, ο μέτοχος θα αντιδράσει και η σκυτάλη θα περάσει στον επόμενο διαχειριστή.