Δημήτρης Παγαδάκης

Αντιθέτως  στη μακάρια Ελλάδα φαίνεται πως τους παραχώνουν, τους  κουκουλώνουν και επί πλέον τους φιμώνουν. Το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, για παράδειγμα, συντονίστηκε ασμένως σε αυτή την άτυπη πρακτική της ανέπαφης τήρησης των διαβαθμισμένων μυστικών του. Με  ανακοίνωση του προειδοποίησε, αν δεν απείλησε, με φυλάκιση 10 ετών όσους διαρρέουν απόρρητα έγγραφα.  

Άγνωστο αν πρόκειται περί ρητορικής υπενθύμισης ή ηχηρής πρόκλησης σε στυλ βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα. Το σίγουρο είναι ότι το Υπ Εξ κουνάει επιτιμητικά το δάχτυλο με το πομπώδες ύφος που διακρίνει όσους έχουν δυσπεψία στη διαφάνεια. Διότι, προφανώς υποφέρει από στομαχικές κράμπες καταπίνοντας αμάσητο το δικαίωμα των βουλευτών στη πληροφόρηση και τη πρόσβαση τους σε ότι το ίδιο βαφτίζει  “κρατικό απόρρητο”

 Ενδεχομένως το Υπ Εξ να αγνοεί ότι είναι δικαίωμα κάθε βουλευτή, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, να καταθέτει εμπιστευτικά ακόμα και απόρρητα έγγραφα εφόσον  διαφυλάττει τη διαβάθμισή τους. Ίσως πάλι να κρίνει αυθαίρετα ότι η εκτελεστική εξουσία  είναι ανώτερο όργανο από τη Βουλή των αιρετών αντιπροσώπων του λαού. 

Δεδομένου ότι, ο πρόεδρος της Βουλής σφράγισε τα έγγραφα- που πιθανότατα αφορούν  τηλεγραφήματα που ανταλλάχθηκαν ανάμεσα στη πρεσβεία τς Ελλάδας  στη Σαουδική Αραβία και της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπ Εξ  - και τα παρέδωσε στον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης.  

Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται για θέμα θεσμικής ερμηνείας.Τίθεται ωστόσο ζήτημα επανεκπαίδευσης των πολιτικών προϊσταμένων του Υπ Εξ  στη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου που είναι η διάκριση των εξουσιών. 

Επιβεβλημένη μαθητεία από τη στιγμή που ανιχνεύεται εκ μέρους τους ιδιοτελής τάση προς ένα ιδιότυπο  αυταρχισμό που γεννάει δυσπιστία, υπονομεύει  το κύρος  και  κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το νομοθετικό σώμα. 

Εξάλλου, αποτελεί τουλάχιστον σαρκασμό προς τον  οφειλόμενο σεβασμό στους θεσμούς ο υποτιθέμενος κίνδυνος για την ασφάλεια και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας από τη δημοσιοποίηση δήθεν απόρρητων τηλεγραφημάτων.  Ιδίως από τη στιγμή που ο κόσμος τα ΄χει “τούμπανο”. 

¨Όποιος , άλλωστε επωμίζεται τη βαριά ευθύνη να υπηρετεί τη Δημοκρατία και όλους τους πολίτες διαχρονικά, γνωρίζει ότι εθνικό συμφέρον αποτελεί ο έλεγχος και αντιπαραβολή στοιχείων σε κάθε δύσοσμη κρατική υπόθεση αυθαιρεσίας την οποία οφείλει να διερευνήσει και η Βουλή . Ο  προσχηματικός στραγγαλισμός της αλήθειας συνιστά το αδίκημα. Όχι η αποκάλυψή της. 

Όλα τα υπόλοιπα είναι καρεκλοκένταυρος κυνισμός, νομότυπη ανηθικότητα, ροπή προς τη φαυλότητα.  Ας το ψάξουν εκεί στη Βασ. Σοφίας. Aντί να φυλλομετρούν το ποινικό κωδικα ας υπερβούν τις βαρύγδουπες τζάμπα μαγκιές.

Καλύτερα να εντρυφήσουν στο σθένος των ηρώων της επανάστασης του '21. Ιδίως στο Γεώργιο Καραΐσκάκη που έλεγε πως “όποιος  κρύβει τα κουσούρια του είναι πιο ανόητος κι από τη γάτα που θάφτει την κοπριά της”.