Χρ. Ι. Στεφανάδης

Κατά την περίοδο της εξουσίας του, κατόρθωσε να αναδείξει την Πρωσία, την πιο ασθενή από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης, στην ισχυρότερη δύναμη της Ευρώπης. 
Αν και η πολιτική του ήταν, θεωρητικά,  ο αμυντικός  πολιτικός  ρεαλισμός, εφάρμοσε πρακτικές  επιθετικού ρεαλισμού.
Οι χειρισμοί του  Bismarck, εκτός της εξωτερικής πολιτικής, στο εσωτερικό της Πρωσίας, αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση από πολλούς συγχρόνους του αλλά και μεταγενέστερούς πολιτικούς ηγέτες. Ισορροπώντας μεταξύ επαναστατικού συντηρητισμού και ελεγχόμενων ρήξεων, τόσο με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όσο και με τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία, μεταξύ των άλλων, εγκαθίδρυσε ένα κράτος πρόνοιας που ήταν το πρώτο στην Ευρώπη.

Δηλαδή, ο Bismarck που φέρεται ότι πίστευε το περίφημο δόγμα :  “H καλλίτερη άμυνα είναι η επίθεση”, στην άσκηση της πολιτικής του τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και στο εξωτερικό, μάλλον πίστευε το αντίθετο. Ότι δηλαδή,” καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα”… 
Αφού στα θεμελιώδη διλλήματα του ανθρώπου, αλλά και του πολιτικού, “Να προχωρήσω ή να σταματήσω”,  “ να ξαναπροσπαθήσω ή να αρκεστώ στα κεκτημένα;” δεν αμυνόταν επιτιθέμενος, αλλά επιτιθόταν με άμυνα : Mία αποτελεσματική, τεκμηριωμένη και έντιμη άμυνα στα προβλήματα.  Αυτό προκύπτει από την συνολική άσκηση της πολιτικής του. Και για αυτό, ο μεγάλος αυτός Ευρωπαίος ηγέτης του 19ου αιώνα, άφησε ισχυρό θετικό αποτύπωμα στην ιστορία.

…Σήμερα στις δημοκρατίες, όπου τα πολιτικά κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία με την ψήφο του λαού, και που οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα στους πολιτικούς σχηματισμούς με δημοκρατικές διαδικασίες, η εκάστοτε κυβέρνηση, προσπαθώντας να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο εκλέχθηκε, έχει να επιλέξει δύο δρόμους: Ο ένας είναι, στην προσπάθεια αυτή και στις δυσκολίες, πολλές φορές ανυπέρβλητες, που συναντά  να επιτίθεται στην εκάστοτε αντιπολίτευση , με συνεχείς παρελθοντολογίες… Με αναφορά σε αστοχίες του παρελθόντος.
Με αναμόχλευση παθών, ακόμα και από το απώτερο παρελθόν.

Με  εκτόξευση κατηγοριών στην αντιπολίτευση, που τότε ήταν κυβέρνηση, για σκάνδαλα, αστοχίες και ανεπάρκεια …

Με ετεροχρονισμένα και όχι συγκρίσιμα στοιχεία από το παρελθόν, στον οικονομικό τομέα,  στον τομέα της ασφάλειας των πολιτών, στο τομέα της κοινωνικής ειρήνης και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, οι κυβερνώντες , ακολουθώντας το δόγμα ότι η καλύτερη άμυνα στην όποια ανεπάρκεια, αστοχία ή αδυναμία τους, είναι η επίθεση, εγκαλούν συνεχώς την αντιπολίτευση… 

Σήμερα, και με την παρούσα κυβέρνηση, το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έκδηλο, κουραστικά επαναλαμβανόμενο και εξαντλητικά καθημερινό… 

Τόσο από επίσημα κυβερνητικά στελέχη όλων των επιπέδων, όσο και από απλούς βουλευτές και κομματικούς παράγοντες , σε κάθε συζήτηση για σοβαρά θέματα της κοινωνίας, της χώρας και της καθημερινότητας του πολίτη, η άμυνα των κυβερνώντων είναι η επίθεση στο παρελθόν . 
Μια επίθεση, που αναφέρεται στα 40 χρόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μια επίθεση χωρίς συγκεκριμένο στόχο, αφού δεν έχει συγκεκριμένα επιχειρήματα. Και αυτό γιατί είναι μια ετεροχρονισμένη επίθεση, σε ένα παρελθόν που οι τότε κυβερνήσεις λειτούργησαν κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο διεθνές περιβάλλον. 
-Επίθεση στην οικονομική πολιτική του παρελθόντος, χωρίς να λαμβάνεται υπ όψη, ότι η χώρα μας μετά την επτάχρονη δικτατορία, δεν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης , και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της και να αποκαταστήσει το τραυματισμένο κύρος της , εγκαθιστώντας ξανά την δημοκρατία στο εσωτερικό και εδραιώνοντας την εικόνα της ως δυτική αναπτυγμένη χώρα στο εξωτερικό, σε μια περίοδο ψυχρού πολέμου …

-Επίθεση στο τότε επίπεδο ασφάλειας των πολιτών, αποσιωπώντας το γεγονός  ότι μετά την δικτατορία,η δημοκρατία έφερε μαζί της ένα δικαιολογημένο  κλίμα εφορίας  και ένα αίσθημα ελευθερίας , που αρκετές φορές υπερέβαινε τα όρια, με εκδήλωση ακραίων αλλά και βίαιων συμπεριφορών σε διαδηλώσεις κάθε μορφής διεκδικήσεων.

Και “ξεχνώντας”  την συμβολή της (η παρούσα κυβέρνηση ήταν τότε στην αντιπολίτευση) στα γεγονότα εκείνα…   

-Επίθεση στην τότε εξωτερική πολιτική, αποσιωπώντας τις συνθήκες της εποχής εκείνης, την διεθνή θέση της χώρας, την απουσία του προσφυγικού προβλήματος και την παρούσα συγκυριακή ανάδειξη της χώρας μας σε γεωστρατηγικό κόμβο, λόγω των κοσμοϊστορικών γεγονότων στην ευρεία περιοχή. Γεγονότων που προέκυψαν χρονικά τώρα και ευνοούν την παρούσα κυβέρνηση.

Αλλά η επίθεση στο παρελθόν είναι μια μάχη σκιών , χωρίς ορατό στόχο.
Ο μόνος ίσως στόχος είναι ο αποπροσανατολισμός και η παραμονή στην εξουσία.
Ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης, αν θέλει να δικαιώσει, έστω και στο ελάχιστο την ψήφο του λαού, είναι η επίθεση στα τεράστια σημερινά προβλήματα του λαού και της χώρας … Και η άμυνα στην μισαλλοδοξία , την προπαγάνδα , τον αποπροσανατολισμό και την παρακμή..
Μια αμυντική επίθεση στα πραγματικά προβλήματα του τόπου, όπως έκανε με επιτυχία ο Bismarck για την χώρα του, τον 19ο αιώνα… 
                                                             
 * Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης 
 Είναι καθηγητής καρδιολογίας