Δημήτρης Δανίκας

Ο Στάλιν  για να κλείνουμε το ματάκι στους ΚΚΕδες. Ο  Παπανδρέου  για τους νοσταλγούς  του «πράσινου ήλιου». Ο Μητσοτάκης  για τους νοικοκυραίους.  Ο Σημίτης  για τους μεταρρυθμιστές και ο Λούθηρος για τους Μερκελιστές. Με  όλους. Ακόμα και με τον διάβολο!

Εν  προκειμένω,   το  διακριτικό γλείψιμο  στα λείψανα του Ανδρέα  για τους εξής αυτονόητους λόγους. Αυτονόητους και ολοφάνερους. Απλώς τους αναφέρω για να μην  εκλειφθούμε άπαντες ως χαϊβάνια  του Αλέξη

Ο πρώτος   για   πράσινη   ψηφοθηρία. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Ο  δεύτερος  για  να συστοιχηθεί και να επιμηκύνει  την  κουβέντα που άνοιξε ο  Κώστας Λαλιώτης. Το  πυροτέχνημα ντε που αναστάτωσε  τα «κεντροαριστερά»  ελάχιστα πλήθη.

Ο τρίτος  για να παρεμβληθεί  στη  κουβέντα  των στελεχών   της Δημοκρατικής  Συμπαράταξης. Οπου οι  υποψήφιοι  μνηστήρες του «στασιδιού» (και ουχί θρόνου) μπορεί στο τέλος να είναι περισσότεροι και από τους  ψηφοφόρους.

Ο τέταρτος  για να τους ανακατώσει.

Ο πέμπτος  για να υπογραμμίσει, πλαγίως, ότι  εκείνος είναι ο μοναδικός, αυθεντικός, συνεχιστής του Παπανδρέου  Senior.

Και ο έκτος  για να πετάξει την  μπάλα στην εξέδρα!

Για όλα, μα όλα, μπορείς να τον κατηγορήσεις.  Εκτός από ένα. Ο  Αλέξης είναι ο   ζωντανός ορισμός του  αιλουροειδούς. Οποτε βολεύει  αριστερός, όποτε  βολεύει κεντροδεξιός, όποτε  βολεύει   μεταρρυθμιστής και όποτε βολεύει «υπεράνω όλων  των σημαιών και υπέρ  κανονικότητας»!

Πάντως,  για να λέμε του στραβού το δίκιο,  δύο  τα συμπεράσματα που «φωνάζουν» από μίλια μακριά.  Ο Αλέξης έχει αποχαιρετήσει, προ  πολλού, τους αριστερούς, εμμονικούς,  «συντρόφους». Αντε  γεια. Ο αριστερός παράδεισος μπορεί να  περιμένει. Κάπως έτσι. Και  φυσικά,  λόγω  ποσοστών,  συσχετισμών, αλλά και  συνεργασίας με  πλήθος πράσινων μικρών και μεγάλων  στελεχών,  εκείνος είναι ο  ηγέτης  της σημερινής  «κεντροαριστερας». Sorry Fofi αλλά οι αριθμοί και  οι  πολιτικές μιλούν από μόνες  τους!

Η πεμπτουσία  του  χώρου  του «κεντροαριστερού», βρίσκεται  αλλού. Σε μερικά   απλά  ερωτήματα όπως «τι είναι αυτό;», «μπας και  είναι  ταμπέλα άνευ περιεχομένου;» και «ποια κεντροαριστερά από τη  στιγμή που  μονόδρομος η σχέση μας τόσο με τα Μνημόνια, όσο με την   δημοσιονομική πειθαρχία και τη δεξιά στροφή της Ευρώπης και ολόκληρου  του πλανήτη;».

Με απλά λόγια, όλος αυτός ο  θόρυβος,  περί Ανδρέα, ΠΑΣΟΚ και άλλα  τέτοια, θόρυβος που  θα συνεχίζεται    για  ολόκληρο το  Φθινόπωρο, δεν έχει σχέση με  την  ουσία της πολιτικής και της κοινωνίας. Σχέση αυτοκόλλητη και πονηρή έχει με την επικοινωνία!

Απαντες οι μνηστήρες που  επιθυμούν να εκτοπίσουν την  Φώφη από το «στασίδι, μόνο για την  καριέρα τους  ενδιαφέρονται.  Οπως το ίδιο και ο Τσίπρας!

Και  για να  τελειώνω. Κανένα  δεν ενδιαφέρει τι  θα απογίνει ο Ραγκούσης, η Φώφη, η Διαμαντοπούλου, ο Καμίνης και ο Αλέξης.  Το μοναδικό πράγμα  που έχει στοιχειώσει τους εφιάλτες του απλού, βιοπαλαιστή πολίτη, είναι πότε  θα βγούμε από το  τούνελ.  Εκείνοι τα δίνουν όλα  για την εξουσία. Εμείς τα συνήθη υποζύγια, τα δίνουμε όλα  για να συντηρούμε  μια  άχρηστη, φιλοτομαρική και ανάλγητη  εξουσία!