Θάνος Παπαδόπουλος

 Ήδη έχει υπογράψει το Διάταγμα για την αποχώρηση των ΗΠΑ από τις διαπραγματεύσεις 12 χωρών για τη Συμφωνία του Ειρηνικού. Η υπογραφή του Διατάγματος όμως δεν έφερε, όπως περίμενε, την αυτόματη κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, επειδή η Αυστραλία δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν με τις υπόλοιπες 11 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ιαπωνία. Αν συμβεί αυτό, τότε θα πρόκειται για την πρώτη ήττα της πολιτικής του Τραμ
Γιατί όμως ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να υπονομεύσει τις διεθνείς Ενώσεις και οργανισμούς και να μετατρέψει την παγκόσμια οικονομία και το παγκόσμιο εμπόριο και τις διεθνείς σχέσεις σε ζούγκλα χωρίς κανόνες όπου θα ισχύει το δίκαιο μόνο του ισχυρότερου; Για να μπορέσει ακριβώς να διαπραγματευτεί διμερείς εμπορικές, οικονομικές, επενδυτικές και στρατιωτικές συμφωνίες με κάθε μικρή, μεσαία και μεγάλη χώρα ξεχωριστά και να επιβάλει το δίκαιο του ισχυρότερου, δηλαδή τα πρωτόγονα συμφέροντα της Αμερικής. Η κραυγή 
«Η Αμερική πάνω απ’ όλα» δεν είναι διαφορετική από το αλύχτισμα του Αδόλφου « Ντόιτσλαντ ύμπερ άλες»! Αυτός ο νεοϊμπεριαλισμός είναι πιο βάρβαρος και πιο πρωτόγονος κι από την πολιτική που άσκησε πριν χίλια χρόνια ο Κουμπλάι Χαν της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων. Μοιάζει περισσότερο με τις λεηλασίες του Τζένγκις Χαν.


Συμπλήρωμα αυτής της πολιτικής είναι και η επίθεση φιλίας στη Μόσχα, μ’ απώτερο σκοπό να μπει σφήνα στις σχέσεις Ρωσίας – Κίνας και να διασπάσει το Σύμφωνο της Σαγκάης, ώστε να υπονομεύσει και να ματαιώσει αν είναι δυνατό το πρόγραμμα OBOR ( One Beet One Road) ύψους 5 τρισ. δολαρίων που αφορά την διασύνδεση τριών Ηπείρων (Ασία, Αφρική, Ευρώπη) και την ανάπτυξη υποδομών σε 64 χώρες με 3 δισεκατομμύρια κατοίκους!
Τι πιθανότητες επιτυχίας έχει αυτή η στρατηγική; Λίγες έως ελάχιστες επειδή σε κάποια φάση θα συσπειρώσει όλες τις χώρες εναντίον του. Δεν αποκλείεται βέβαια στην αρχή να σημειώσει κάποιες επιτυχίες. Είναι πολύ πιθανό να υπονομεύσει και να διαλύσει τη NAFTA, αφού είναι το σπουδαιότερο από τα τρία μέλη ( ΗΠΑ, Καναδάς, Μεξικό). Αλλά αν δεν καταφέρει να διαλύσει τη Συμφωνία του Ειρηνικού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η υποχώρησή του στους διεθνείς οργανισμούς θα είναι ήττα της ηγεμονίας των ΗΠΑ.


Φυσικά είναι πολύ πιθανό να ναυαγήσει και η προσπάθειά του να μπει σφήνα και να υπονομεύσει τις σχέσεις Ρωσίας – Κίνας. Το πιο πιθανό είναι ο Βλαδίμηρος Πούτιν να πάρει ο,τι έχει να του δώσει ο Τραμπ (βελτίωση σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, αναγνώριση Κριμαίας, επιρροή στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο μέσω των βάσεων στη Συρία κλπ., αλλά θα αρνηθεί τη χαλάρωση και πολύ περισσότερο τη ρήξη των σχέσεων με το Πεκίνο. Επειδή εκτός όλων των άλλων είναι νωπή  η απόπειρα των ΗΠΑ για στρατηγική, οικονομική, διπλωματική απόβαση στις χώρες της Κεντρικής Ασίας επί προεδρίας του Τζορτζ Μπους του μικρού, που η Μόσχα απέκρουσε χάρη στη βοήθεια και τη συμμαχία της Κίνας.

Ανεξάρτητα όμως από την προβλεπόμενη αποτυχία της στρατηγικής Τραμπ, στην ενδιάμεση φάση αυτής της περιόδου ο κόσμος θα περάσει μεγάλη αναταραχή και ο πλανήτης θα βυθιστεί σε εντάσεις καταστροφικές στο πεδίο της οικονομίας, του εμπορίου και των διεθνών σχέσεων.


Ο Τίμοθι Γκόρντον Ας προβλέπει ότι μπορεί να μη φτάσουμε έως τον Γ’ Παγκόσμιο (Πυρηνικό) Πόλεμο, αλλά μια νέα πυραυλική κρίση όπως εκείνη της Κούβας δεν αποκλείεται.
Αυτή φαίνεται όμως, ότι θα είναι η διαδικασία μετάβασης από την ηγεμονία των ΗΠΑ στην ηγεμονία της Κίνας και της Ασίας. Σ’ αυτή τη φάση όμως των εντάσεων η παρουσία της Ευρώπης είναι κρίσιμη για την όσο γίνεται πιο ομαλή μετάβαση σε μια ηγεμονία πολύπλοκη με επικεφαλής το Πεκίνο. Αυτή τη λειτουργία όμως η Ευρώπη μπορεί να την εκπληρώσει εφόσον οι Γάλλοι, οι Ιταλοί οι Ολλανδοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι δεν  πιαστούν κορόιδα ψηφίζοντας τους κόπανους αντιευρωπαϊστές Λεπέν, Γκρίλο και λοιπά ζόμπι του εθνικισμού του Τύπου « Ιταλία ύμπερ άλες» και «Γαλλία ύμπερ άλες». Επειδή τότε θα λιώσουν κάτω από τις σιδερένιες διμερείς συμφωνίες του Τραμπ.


Ακόμη και οι ηλίθιοι αυτού του κόσμου πρέπει να καταλάβουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι αποτέλεσμα της Τεχνολογικής ανάπτυξης των επικοινωνιών και των μεταφορών και όχι της πολιτικής του Τζορτζ Μπους του μικρού που θα την άρει ο Ντ. Τραμπ! Το πραγματικό πρόβλημα της παγκοσμιοποίησης είναι η πιο δίκαιη διανομή του πλούτου που παράγει στα κατώτερα και μεσαία στρώματα της κοινωνίας και όχι μόνο στους μεγάλους παίχτες του καπιταλισμού-καζίνο. Αλλά γι’ αυτό το πραγματικό πρόβλημα που αφορά εκατομμύρια ανθρώπους οι κόπανοι του εθνικισμού δεν έχουν ιδέα και προτιμούν να πολεμάνε με ανεμόμυλους… 
Επιδιώκουν οι κόπανοι την αθανασία και τρέχουν με χίλια στην ευθανασία των εθνών τους.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας