Βασ. Αναστασόπουλος

Αυτό θυμίζει η συνεχιζόμενη παραφιλολογία, που θέλει την Ελλάδα να μένει εκτός Σένγκεν, εξαιτίας της αδυναμίας της να εντείνει τους ελέγχους στα σύνορά της και να περιορίσει τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές. Στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο σενάριο δεν προκύπτει από πουθενά -και ιδιαίτερα από τις Βρυξέλλες, που θα κληθούν ενδεχομένως να λάβουν και τις τελικές αποφάσεις.

Θα απορήσει κανείς -και δικαίως: «εάν δεν υφίσταται ζήτημα αποπομπής της Ελλάδας από την Σένγκεν, γιατί επιμένουν να την εγείρουν οι Ευρωπαίοι; Γιατί ακόμα κι ο Μουζάλας παραδέχεται, πλέον, ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ορατό, κι εκφράζει ανοιχτά την ανησυχία του;». Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται μέσα στην ίδια την ερώτηση: οι Ευρωπαίοι επιμένουν να... κουνάνε το δάχτυλο και να απειλούν με έξοδο από την Σένγκεν, ακριβώς επειδή υπάρχουν τύποι σαν τον Μουζάλα! Αφού... τσιμπάμε σαν τα ψάρια σε κάθε είδους απειλή, γιατί να μην συνεχίσουν οι... αλληλέγγυοι εταίροι μας να μας... ψήνουν το ψάρι στα χείλη, γελώντας με την κατάντια μας;

Δυστυχώς, το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι -και ακόμα περισσότερο- περάσαμε πέρυσι, με την απειλή της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη να πλανάται στον αέρα, κάθε φορά που η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανιζόταν να σκληραίνει την στάση της στις διαπραγματεύσεις ή να αποτυγχάνει στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της. Εκείνο το διαβόητο Grexit έγινε ο... μπαμπούλας μιας ολόκληρης κοινωνίας -και, πολύ περισσότερο, μιας άμαθης σε διαπραγματεύσεις κορυφής ηγετικής ομάδας. Ακόμα και το... μίνι Grexit, το πενταετές, που πρότεινε ο... αξιαγάπητος χερ Σόιμπλε, δίνοντάς μας μάλιστα και 50 δισεκατομμύρια ευρώ στο χέρι, για να εγκαταλείψουμε προσωρινά την ευρωζώνη, ήταν αρκετά... φοβιστικό, για να οδηγήσει τελικά στην άνευ όρων συνθηκολόγηση της ελληνικής πλευράς και στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Νομίζετε ότι, αν ήθελαν πραγματικά να μας πετάξουν εκτός ευρώ οι πιστωτές μας, δεν είχαν άπειρες ευκαιρίες να το κάνουν; Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι έγινε μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Ένας έντρομος Τσίπρας, που δεν περίμενε ότι εν μέσω κλειστών τραπεζών και capital controls ο ελληνικός λαός θα ψήφιζε συντριπτικά υπέρ του «όχι» στα μέτρα των δανειστών, ρισκάροντας ακόμα και την έξοδο από τη νομισματική ένωση, πήγε στις Βρυξέλλες και παρέδωσε τα όπλα και τις ασπίδες του, ως ικέτης και όχι ως νικητής. Και δεν θυμάμαι να τέθηκε ποτέ το ερώτημα αντιστρόφως: οκ, ο πρωθυπουργός της χώρας πρόδωσε τη λαϊκή εντολή και μετέτρεψε το συγκλονιστικό «όχι» σε εκκωφαντικό «ναι». Οι Ευρωπαίοι, που δήθεν απειλούσαν με Grexit, γιατί δεν άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδινε το 62% των Ελλήνων, για να δείξουν στη χώρα μας την πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη; Προφανώς, γιατί κανέναν δεν συνέφερε, στην πραγματικότητα, μια τέτοια κατάληξη...

Αφού λοιπόν ο «μπαμπούλας» που άκουγε στο όνομα Grexit... μας άφησε χρόνους, έπρεπε να εφευρεθεί ένας νέος. Και βρέθηκε-εφευρέθηκε, με αφορμή το προσφυγικό: η έξοδος της Ελλάδας από την Σένγκεν. Το τάιμινγκ, εξάλλου, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ιδανικό. Η κυβέρνηση καλείται να ανέβει έναν Γολγοθά το αμέσως επόμενο διάστημα. Ασφαλιστικό, αγροτικό και φορολογικό πρέπει να περάσουν από τη Βουλή, την ώρα που οι κοινωνικές αντιδράσεις κορυφώνονται, οι πολίτες απειλούν με στάση πληρωμών -συμβαίνει ήδη, αν ανατρέξει κανείς στο ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία- και οι δανειστές θέτουν και πάλι ζήτημα ρευστότητας και διακοπής της χρηματοδότησης. Γιατί να μην υπάρχει και η πρόσθετη πίεση, που δημιουργεί η απειλή περί έξωσης από την Σένγκεν;

Δυστυχώς, η περίφημη ρήση του Αλέξη Τσίπρα περί νταουλιών, αποδείχτηκε η πλέον ατυχής. Γιατί τα νταούλια τα παίζουν οι δανειστές και η κυβέρνηση, σαν αρκούδα στο τσίρκο, σαν γελωτοποιός στην αυλή του βασιλιά, χορεύει στο ρυθμό τους.

Όλα θυμίζουν το καλοκαίρι του 2015, με τη διαφορά ότι, πλέον, η απειλή για Grexit από την ευρωζώνη έχει μετονομαστεί σε Grexit από την Σένγκεν. Είπαμε... Αφού εξακολουθούμε να «τσιμπάμε» σαν τα ψάρια το δόλωμα με τις απειλές και τον τρόμο, γιατί να μην το ξαναχρησιμοποιήσει ο ψαράς -ήτοι, οι Ευρωπαίοι «εταίροι»;