Σπύρος Γκουτζάνης

Η χθεσινή ανάγνωση των προγραμματικών ήταν μία αμήχανη προσπάθεια του πρωθυπουργού να εξωραίσει το μνημόνιο. Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς τον αρχηγό του Αριστερού και Ριζοσπαστικού κόμματος, που εξελέγη την πρώτη φορά με εντολή από τον ειρηνικά εξεγερμένο ελληνικό λαό, να βγάλει την οικονομία από το μνημόνιο και την χώρα από την εξάρτηση, να μετατρέπεται σε βασικό προπαγανδιστή της νεοαποικιακής πολιτικής που αντιμαχόταν. 

Από την πλευρά της διεθνούς του χρήματος και των πολιτικών της εκφραστών όπως ο Σόιμπλε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία από το να αναγκάσει ένα αριστερό κόμμα να εφραμόσει το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που υπάρχει αυτή την στιγμή στην Ευρώπη. Γιατί όσο κι αν απέφυγε να γίνει συγκεκριμένος ο κ. Τσίπρας, για ευνόητους λόγους, αυτό έκανε χθες, διαβεβαίωσε ότι για τους επόμενους 20 μήνες θα εφαρμόσει το μνημόνιο χωρίς παρεκλίσεις. Τα περί παράλληλου προγράμματος, κοινωνικής ευαισθησία, αντιμετώπισης της διαφθοράς και άλλα φθαρμένα συνθήματα είναι χάντρες για τους ιθαγενείς. 

Είναι ακόμη πιο θλιβερό, ότι την ολοκλήρωση της μετατροπής της Ελλάδας σε σύγχρονο προτεκτοράτο θα την κάνει μία παράταξη που στο παρελθόν έκανε τεράστιους αγώνες και έδωσε το αίμα της για την δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία. 

Ακόμη και για την υλοποίηση αυτού του άθλιου μνημονίου, θα εξαρτάται η δήθεν “κυβέρνηση της αριστεράς”, από τις σκοπιμότητες των δανειστών. Το λέει δημοσίως και σε διεθνή φόρα ο Γιάνης Βαρουφάκης, ότι ο Σόιμπλε του είχε πει “πως αυτό το μνημόνιο είναι σχεδιασμένο για να αποτύχει”. 

Η μετάλλαξη της αριστερής κυβέρνησης σε προπαγανδιστή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του μνημονίου, ήδη στέλνει το μήνυμά της στους λαούς της Ευρώπης: κάθε αντίσταση στην διεθνή του χρήματος και στους πολιτικούς της εκφραστές είναι μάταιη. Φαίνεται αυτό, σύμφωνα με κάποιους αναλυτές στην μείωση της δύναμης των Ποδέμος στην Ισπανία. 

Το σημαντικότερο όμως είναι το μήνυμα που στέλνει η “πρόθυμη” πια ελληνική κυβέρνηση στο εσωτερικό της χώρας. Το διατυμπανίζει το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου: αφού ακόμη και ο Τσίπρας, το τίμιο και γελαστό παιδί, που πάλεψε έντιμα για επτά μήνες, που το ψηφίσατε ξανά και ξανά γιατί το εμπιστευτήκατε δεν πέτυχε τίποτε, δεν υπάρχει ελπίδα και δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την υποταγή. Το μήνυμα προσλαμβάνεται και από τον μέσο καλοπροαίρετο πολίτη: όλα είναι στημένα και από χέρι χαμένα, δεν γίνεται τίποτε άρα ας κυττάξω πως θα επιβιώσω.