Μάκης Πολλάτος

Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και αποφάσισε να ακολουθήσει την συνταγή που εκτελούσαν πιστά όλοι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί μέχρι το 2009: Υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους. Αυξήσεις στους χαμηλόμισθους, προσλήψεις στο Δημόσιο στους ανέργους, μείωση φόρων στους υπερφορολογημένους, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα!

Και τι δεν υποσχέθηκε ο αθεόφοβος. Θα αυξηθούν και οι συντάξεις των γερόντων, νοσοκομεία θα σας χτίσουμε, νερό θα φέρουμε, θα φτιάξουμε σχολεία κι όσο για τα φτωχά κορίτσια σας γαμπρούς εμείς θα βρούμε... Εντάξει, το τελευταίο δεν το είπε, το γράφει όμως ο Μπακαλάκος στο «γεια και χαρά σας βρε πατριώτες» και το θυμήθηκα.

Και φυσικά, όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί να τα κάνει σκίζοντας τα Μνημόνια.

Από πού θα έβρισκε τα χρήματα; Πώς θα μοίραζε νέο χρήμα και θα μείωνε υποτίθεται τους φόρους; Αυτές τις λεπτομέρειες δεν τις διευκρίνιζε ο θαυματοποιός.

Ο λαός τον πίστεψε. Είναι νέος, ωραίος, πειστικός, Αριστερός και «γιατί βρε αδελφέ να μην δώσουμε μια ευκαιρία στο παιδί; Οι άλλοι δηλαδή που μας έφτασαν μέχρι εδώ καλύτεροι είναι;» επιχειρηματολογούσαν πολλοί.

Και μετά ξεκίνησε η υποτιθέμενη σκληρή διαπραγμάτευση. Οπου η ελληνική πλευρά απλώς αρνούνταν ό,τι της πρότειναν οι δανειστές γιατί με μπροστάρηδες τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ο Αλέξης Τσίπρας υλοποιούσε το σχέδιο της δραχμής. Για κάποιους λόγους, εκεί περίπου στο δημοψήφισμα του Ιουνίου,ο τότε πρωθυπουργός μας κατάλαβε ότι η έξοδος από το ευρώ δεν του βγαίνει. Θες να κατάλαβε ότι η φτωχοποίηση των Ελλήνων θα είναι τόσο βίαιη και τόσο ταχεία που θα γίνουμε Αφρική στο άψε σβήσε; Θες να αντιλήφθηκε ότι τα δανεικά που ονειρευόταν από τους Ρώσους δεν θα έρθουν ποτέ; Μήπως φοβήθηκε πιθανές δικαστικές «περιπέτειες» της έσχατης ώρας; Ποιος ξέρει...

Το γεγονός είναι ότι ξαφνικά το γύρισε ο Αλέξης. Και μέσα σε λίγες μέρες συμφώνησε με τους Ευρωπαίους 500 σελίδες... μνημονιάρα. Εδώ ούτε διαπραγμάτευση χρειάστηκε, ούτε τίποτα. Η συμφωνία ερχόταν γραμμένη από τους δανειστές και στην Αθήνα απλώς μεταφραζόταν. Για να δικαιολογήσει το απόλυτο παράδοξο και την άρον-άρον υπογραφή του νέου δανείου, ο Αλέξης Τσίπρας μας είπε ότι χωρίς συμφωνία θα είχαμε εμφύλιο, την απόλυτη καταστροφή της οικονομίας, την έξοδο της χώρας απ' την ευρωζώνη και την ΕΕ.

Και αφού ήταν έτσι γιατί έπρεπε να μας πνίξει στο ψέμα; Γιατί είπε τόσο πολλά ψέματα σε τόσο λίγο καιρό; Ακόμη και όσοι έχουν κοντή μνήμη, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του Τσίπρα δεν μπορούν να τα ξεχάσουν.

Τα κριτήρια της ψήφου στις 20 Σεπτεμβρίου νομίζω ότι θα είναι απλά, σχεδόν απλοϊκά.
Ή θα επικρατήσει η άποψη «να του δώσουμε μια ευκαιρία ακόμη, οι άλλοι μας έφτασαν μέχρι εδώ», είτε οι πολίτες θα πουν «ο Τσίπρας είναι πολύ ψεύτης κι αν τον ξαναψηφίσουμε θα μας φλομώσει στο ψέμα και ποιος ξέρει πού θα καταλήξουμε».

Οι εκλογές που έχουμε μπροστά μας είναι οι πρώτες εκλογές από το 2009 χωρίς την απειλή εξόδου από το ευρώ. Η χώρα υπέγραψε το 3ο μνημόνιο και τώρα μένει να αποφασίσουμε ποιοι μπορούν να το υλοποιήσουν καλύτερα σε επίπεδο κοινωνικό και τεχνοκρατικό. Ο χειρισμός της κρίσης θα γίνει από αυτούς που είπαν τόσα ψέματα σε τόσο λίγο χρόνο ή από κείνους που είπαν την αλήθεια πρώτοι και προειδοποίησαν ότι τα δύσκολα δεν έχουν παρέλθει; Εσύ αποφασίζεις.