Αλέξανδρος Κασιμάτης

Διαπραγματεύσεις  που εξελίσσονται  σε εξαιρετικά αργούς ρυθμούς χωρίς να οδηγούν πουθενά.
 
Παρακολουθούμε συναντήσεις κορυφής, διαβουλεύσεις  ειδικών, ανταλλαγές επιστολών χωρίς κανείς να έχει καταλάβει ποια είναι τα σημεία διαφωνίας. Η χώρα πλησιάζει καθημερινά όλο και πιο κοντά σε ένα ταμειακό αδιέξοδο και συνεχώς οι διαπραγματεύσεις μετατίθενται  για λίγες μέρες, χωρίς να γνωρίζουμε  αν η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

Συμπληρώσαμε πλέον τέσσερις μήνες  που η οικονομία βυθίζεται στην πολιτική αβεβαιότητα. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις όποιες, περιορισμένες έστω χρηματοδοτήσεις και είναι αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη  συγκυρία  όπου ένα νέο αναλήψεων, το οποίο  μπορεί να πυροδοτηθεί είτε από εσωτερικά είτε από εξωτερικά γεγονότα, θα οδηγήσει σε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων.  Ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής τον Ιανουάριο (σε σχέση με τον Ιανουάριο 2014) υποχώρησε 1,4%, ενώ το ίδιο διάστημα στον τομέα μεταποίησης η μείωση έφθασε το 7%.

Ο τζίρος του λιανικού εμπορίου τον Ιανουάριο 2015 υποχώρησε 2,6% ενώ σε μηνιαία βάση υποχώρησε 18,7% σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Οι επιχειρηματίες μιλούν για έναν ακόμη χειρότερο Φεβρουάριο , ενώ και τα μηνύματα για τον Μάρτιο κάθε άλλο παρά καθησυχαστικά είναι. Ακόμη και σε οικονομικές δραστηριότητες που η ζήτηση θεωρείται ανελαστική οι πωλήσεις συνεχώς υποχωρούν. Στην αγορά κάνουν λόγο για κάμψη 15% στα σούπερ μάρκετ, 30% στα φαρμακεία κλπ. Πόσο ακόμα μπορούμε να αντέξουμε με αυτές τις συνθήκες;