Παν. Μπουσμπουρέλης

Αν η ελληνική κυβέρνηση κινηθεί συστηματικά, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εντυπωσιακά ως προς τη συλλογή εσόδων. Κι αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να μετριάσει τις πιέσεις για μέτρα και αύξηση φορολογίας.

Οι κατευθύνσεις αυτές αφορούν τρία μέτωπα. Καταθέσεις στο εξωτερικό, που υπολογίζονται σε περίπου 100 δισ., πρόσφατα εμβάσματα που δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις και ηλεκτρονική σύλληψη του ΦΠΑ. Η εκτίμηση του Αυστριακού καθηγητή Σνάιντερ για έσοδα 15 δισ. που μπορούν να προκύψουν από μια συμφωνία Ελλάδας - Ελβετίας, η οποία έγινε πριν από την επίσκεψη του Ελβετού υφυπουργού Οικονομικών, αναδεικνύει ένα κολοσσιαίο νούμερο το οποίο μπορεί να κλείσει τρύπες και να εξορθολογίσει την υπερφορολόγηση που γίνεται στην οικονομίας μας.

Δεν αποκλείεται μάλιστα τώρα η υπερφορολόγηση αυτή να επεκταθεί ακόμα και στα μεσαία σχετικά εισοδήματα και να κληθούν οι ειλικρινείς φορολογούμενοι να πληρώσουν εκ νέου αυξημένους φόρους. Η προσπάθεια ανακατανομής των βαρών στην διαπραγμάτευση θα πρέπει να είναι ουσιαστική και ταυτόχρονα αποτελεσματική.

Από την άλλη πλευρά, μια συστηματική προσπάθεια για εντοπισμό των κρυμμένων εισοδημάτων θα εκτιμηθεί τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και από τη γερμανική πλευρά, που θα δει ότι υπάρχει ειλικρινής βούληση και προσπάθεια για συλλογή φόρων από μαύρο χρήμα. Οσον αφορά τη διαχείριση από τα εμβάσματα που δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις είναι προφανές ότι οι φορολογικές αρχές δεν μπορεί να βασιστούν μόνο στην καλή θέληση των εχόντων. Πρέπει όμως, εφόσον εκείνοι δεν δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση να ανταποκριθούν, να υπάρξουν μέτρα υποχρεωτικά που θα φέρουν έσοδα στο κράτος.

Οπως και να 'χει η οικονομία χρειάζεται μια νέα συμφωνία άμεσα για να σταθεροποιηθεί και να σταματήσει η κινδυνολογία. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές, όπως το συνταξιοδοτικό και τα εργασιακά, από την άλλη πλευρά όμως δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος και το σενάριο «στα βράχια» να αποκτήσει αντίκρυσμα. Καθυστερήσεις και άκαιρες επιλογές μπορεί να βγάλουν οριστικά το τρένο από τις ράγες.

Η αυξημένη φορολόγηση, η οποία διαφαίνεται, μπορεί να έχει μεν εισπρακτικά αποτελέσματα, αλλά θα μειώσει εκ νέου το διαθέσιμο εισόδημα και θα έχει υφεσια­κές επιπτώσεις. Κατά συνέπεια, το συνολικό πλέγμα της φορολογικής στόχευσης που θα περιλαμβάνεται στις τελικές προτάσεις τις οποίες θα καταθέσει η ελληνική πλευρά για να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης θα πρέπει να ζυγιστεί προσεκτικά.

Οι όποιες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να αποδώσουν άμεσα και γι' αυτό το βάρος της διαπραγμάτευσης θα πέσει στα νούμερα. Το ζητούμενο, όμως, και αυτή τη φορά είναι να μη συρθεί η ελληνική πλευρά σε λογιστικά μέτρα, αλλά να λάβει υπόψη τις αλλαγές που θα βοηθήσουν σε πραγματικές διαρθρωτικές κινήσεις.

Στον τομέα αυτό είναι βέβαιο ότι σε πολλά σημεία άλλα εννοεί η ελληνική κυβέρνηση και άλλα οι εταίροι-πιστωτές. Θα πρέπει, όμως, να βρεθεί μια χρυσή τομή, όχι μόνο επί των αριθμών αλλά και επί της ουσίας. Η φάση των πολιτικών διαπραγματεύσεων τελείωσε και στο τραπέζι μπαίνουν οι λογαριασμοί.