Θέμος Αναστασιάδης

Γελοίοι καταντήσαμε. Στα μάτια των άλλων εθνών, δανειστών και μη. Αλλά και στα δικά μας. Μια ΓΕΛΟΙΑ  χώρα που κατάφερε από μόνη της μέσα σε τρεις μήνες να ξαναφτάσει από το success story στο GREXIT - και όλα αυτά δι’ ασήμαντον αφορμήν! Διότι η Προεδρία είναι ένας πανάξιος τυπικά θεσμός, αλλά τόσο οριοθετημένος που δεν επηρεάζει τίποτα και κανέναν, και όποιος βγει, αρκεί να είναι αξιοπρεπής άνθρωπος, το ίδιο μας κάνει. Αρα ο Πρόεδρος είναι το ΠΡΟΣΧΗΜΑ. Η αλήθεια είναι ότι ουκ ολίγοι ψάχνουν να βρουν μια ευκαιρία να μας σύρουν πάλι στην αστάθεια και να μας βάλουν σε εθνική περιπέτεια στα όρια της καταστροφής. Και ξένοι και Ελληνες. Δεν θα γίνουμε μόνο Κύπρος, αλλά πολύ χειρότερα αν βρεθούμε σε προεκλογική περίοδο. Τα αδέλφια μας, σε σχέση με την Ελλάδα πάντα, είναι μια μικρή πόλη ή πολιτεία αν θέλετε, συντεταγμένη και συμμαζεμένη. Εφαγαν το πιο βρώμικο χτύπημα από την Ε.Ε., το χώνεψαν, αλλά στάθηκαν εθνικά ενωμένοι μπροστά στη συμφορά που έζησαν. Και σιγά-σιγά αρχίζουν και το ξεπερνούν. Επιβίωσαν, βασανίστηκαν, όμως δεν πείνασαν. Καμία σχέση με εμάς εδώ, γιατί δεν υπάρχει -και ούτε πρόκειται να υπάρξει μέχρι τέλους- εθνική συναίνεση μεταξύ συγκυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Το πώς και το γιατί είναι θέμα των ψυχολόγων, των αναλυτών και των ιστορικών του μέλλοντος. Τους νορμάλ ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει αν και πότε θα καεί πολιτικά ο Βενιζέλος, πώς θα πέσει ο Σαμαράς, αν θα έχουμε πρώτη φορά Αριστερά ή δεύτερη φορά Γιωργάκη και πάει… κλαίγοντας. Οποιον έχει ακόμα λίγο νιονιό στο κεφάλι του, τον καίει δυστυχώς το ίδιο θέμα που τον έκαιγε εδώ και δυο-τρία χρόνια: να μην πάθουμε GREXIT, να μη βγούμε δηλαδή από το ευρώ, και έχουμε παντοτινή επιστροφή στα επίπεδα των λοιπών βαλκανικών χωρών σαν να είμαστε πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει να μείνουμε Ευρωπαίοι, κι ας είμαστε οι τελευταίοι του κλαμπ. Πώς λέμε καλύτερα να κρατηθείς στο Τσάμπιονς Λιγκ, για να έχεις και έσοδα, παρά να πας στο Γιουρόπα-ΟΥΕΦΑ-λιγκ για να το καταλαβαίνει και ο καθένας μας. Πόσο μάλλον όταν δεν θα είναι Γιουρόπα αλλά Μπάλκαν Λιγκ!

Αμα είσαι πρακτικός άνθρωπος, την ώρα που βουλιάζει το πλοίο δεν κάθεσαι να τσακωθείς με τον καπετάνιο ή τον μηχανικό ή ακόμη και με εκείνον που δεν επιθεώρησε ή δεν έλεγξε σωστά όλες τις παραμέτρους. Κοιτάς μπας και το σώσεις ή, τουλάχιστον, να σωθείς εσύ ο ίδιος. Αρα δεν γίνεται να χάνουμε τις τελευταίες 15 μέρες μας με το αν φταίει η άκαμπτη Τρόικα ή η αναποφάσιστη συγκυβέρνηση ή η φασαριόζα μπερδεμένη μεταξύ της αξιωματική αντιπολίτευση για το πώς φτάσαμε ως εδώ. ΦΤΑΣΑΜΕ και ο κόσμος τρέχει να σωθεί… από τους πολιτικούς που ρίχνουν ακόμη ζαριές πάνω στης Ελλάδας την ολόμαυρη -από το ξύλο- ράχη. Κακά τα ψέματα, μπορεί να μην το λέει κανείς με το όνομά του για να μη φουντώσει τη φωτιά (και καλά κάνει), αλλά ο Ελληνας θα κάνει ό,τι νομίζει σωστότερο προκειμένου να σώσει ό,τι σώνεται. Και αν οι πολιτικοί τον εξωθούν ως εκεί, τότε δεν θα σώζεται τίποτα. Παντελώς αδιάφορους θα πρέπει να μας αφήνει το πόσες ευθύνες έχει η κυβέρνηση που δεν κατάφερε να κλείσει έγκαιρα τη συμφωνία με την Τρόικα και να βγει, όπως έλεγε, η χώρα από το μνημόνιο. Μπορεί να τα υπολόγισε καλά, μπορεί και όχι. Κανονικά έπρεπε να το είχε τελειώσει από καιρό. Και αν θέλετε τελικά είναι αδιάφορο ακόμη και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί το GREXIT επίτηδες ή αν το… ερεθίζει μόνο και μόνο επειδή είναι ΣΥΡΙΖΑ ή αν του το χρεώνουν χωρίς να φταίει ή δεν ξέρει τι του γίνεται, ή αν ο ίδιος ο Αλέξης είναι ο… Ιησούς Χριστός σε Δευτέρα Παρουσία που δοκιμάζει την πίστη μας. Μπορούμε με τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ δεδομένα να γλιτώσουμε από την επικείμενη καταστροφή για την οποία μας προειδοποιεί όλη η Ευρώπη; Θέλουμε να γλιτώσουμε ή μήπως χρειάζεται και γι’ αυτό δημοψήφισμα;

Σαν… ΓΕΛΟΙΑ ΧΩΡΑ που είμαστε, σε αντίθεση με όλες τις ευρωπαϊκές -μεγάλες και μικρές-, μπλέξαμε τα πόδια μας εκεί που κάναμε τις ντρίμπλες, πατήσαμε την μπάλα πάνω που θα εκτελούσαμε πέναλτι και σωριαστήκαμε στο χώμα τη στιγμή που κερδίζαμε το παιχνίδι. Αρα το μόνο ζητούμενο -κι εδώ σταματώ να σας κουράζω- είναι να ξανασηκωθούμε. Το ΜΟΝΟ ζητούμενο είναι να συνεχιστεί το ματς, να ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ -ει δυνατόν με τη μία, τρόπος του λέγειν- για να περιοριστεί η ζημιά. Να σταματήσουν τα περί EXIT, GREXIT, ElladaEXIT και να αποφευχθεί η συμφορά. Τόσο απλό. Να βγάλουμε έναν… Πρόεδρο έτσι για τα μάτια. Μετά, μόλις στεριώσουμε, πάμε πρώτη φορά αριστερά, άνω-κάτω και πλαγίως, ή γύρω-γύρω όλοι… Το τίμημα αν δεν εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι εξίσου βαρύ και γι’ αυτούς που πιέζουν να πάει η χώρα σε εκλογές μόνο και μόνο επειδή δεν κρατιούνται από την αγωνία τους να πάρουν για πρώτη φορά την εξουσία. Πρώτη φορά; Δεν είναι!

Πλανάται για άλλη μια φορά πλάνην οικτράν η Αριστερά και πάει να σπάσει μόνη της την κανάτα ενώ κοντεύει να φτάσει στην πηγή. Εκλογές σε συνθήκες χρεοκοπίας και οξύ πρόβλημα ρευστότητας με μάτια ερμητικά κλειστά μπροστά στο ότι ΟΛΗ η Ευρώπη, καλώς ή κακώς, είναι εναντίον της, θα την οδηγήσουν 70 χρόνια πίσω. Α, μην αρχίσουμε το ποιος έφταιγε στα αληθινά Δεκεμβριανά. Δείτε τη συνολική εικόνα: και τότε βγαίναμε νικηφόρα από ολόκληρο Β’ Παγκόσμιο και τα κάναμε… shit! Τώρα πάμε να βγούμε από το μνημόνιο και ξανακάνουμε τα ίδια! Αν φύγουμε από την Ε.Ε., οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι αναλογικά σαν του Εμφυλίου και βάλε. Και τότε και σήμερα «μυρίζει παγίδα» των ξένων. Οι διεθνείς συσχετισμοί είναι ξεκάθαροι και εναντίον μας. Δεν βλέπουμε ότι μας την έχουν στημένη κανονικά έτσι και πάμε σε εκλογές; Οποιος κι αν νικήσει θα προσκυνήσει ή θα συντριβεί στην καμένη γη. Η συντριβή αυτή τη φορά θα έρθει από τον ίδιο τον λαό, ακόμα και από εκείνους που συμπαθούν την Αριστερά έτσι και χρεωθεί στον Αλέξη ότι πάει να μας βγάλει από το ευρώ. Το ξαναλέμε: Ελεος, λίγο μυαλό! Σταματήστε τη φανατίλα εδώ, βγάλτε έναν πρόεδρο φυσιολογικό για να πούμε το «καλή χρονιά» με νόμισμα κανονικό.