Θέμος Αναστασιάδης

Τι έπραξε η επίσημη Ελλάδα; Ακολουθώντας το δόγμα «η καλύτερη επίθεση είναι η κωλοτούμπα», περιορίστηκε, θέλοντας και μη, να ζητήσει από τους Ευρωπαίους αλληλεγγύη για την Κύπρο στη λογική ότι τα κυπριακά πετρέλαια είναι και ευρωπαϊκά υπό μία έννοια. Κι αυτό το πήρε πάνω του προσωπικά ο Σαμαράς, εκπροσωπώντας μάλιστα συμβολικά και τον πρόεδρο της Κύπρου, ενώ ο υπουργός μας των Εξωτερικών έγραφε άρθρα στις εφημερίδες και στο Πεντάγωνο έκανε... επιθεώρηση και ενημερωτική επίσκεψη ο Αλέξης Τσίπρας. Κανείς δεν λέει ότι πρέπει να πάρουμε τα όπλα ή να ακολουθήσουμε την κλιμάκωση που θα ήθελε η Αγκυρα, αφού οι παράμετροι έχουν αλλάξει από την εποχή που ο Ανδρέας μπορούσε με μια πετυχημένη ιστορικά απειλή, το «βυθίσατε το “Χόρα”», να κάνει τους Τούρκους να μας υπολογίζουν λιγάκι. Από τα Ιμια και μετά μας έχουν καταγράψει κανονικά στον κατάλογο των «πελατών» τους, ενώ λόγω και της διεθνούς συγκυρίας οι ισχυροί και πλούσιοι ακόμη γείτονες μπορούν και πουλάνε τσαμπουκά μέχρι και στις ΗΠΑ! Και οι μαγκιές αυτές πιάνουν άλλοτε λόγω Σαντάμ, άλλοτε λόγω Τζιχάντ και μεθαύριο -ποιος ξέρει;- ίσως... λόγω ινδικής απειλής. Ο,τι και να γίνει, κάπου στη μέση βρίσκεται η Τουρκία και παίζει μπάλα. Ενώ εμείς είμαστε -ω, τι σύμπτωση- κάπου στην άκρη του πάγκου. Αυτό σημαίνει ότι κάτι στραβό κάνουμε...
Αν περιμένουμε δηλαδή ότι θα μας στείλει η Ευρώπη τα στρατά που δεν έχει για να μαλώσει την Αγκυρα, προφανώς κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο όλο. Αν επίσης νομίζουμε πως πιάνει τόπο η «απειλή» ότι αν συνεχίσουν τις αταξίες οι Τουρκαλάδες δεν θα τους βάλουν γρήγορα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και πάλι κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αφού και οι πέτρες των Βρυξελλών ξέρουν πως ούτε η Ε.Ε. έχει στ’ αλήθεια σκοπό να τους ενσωματώσει, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι Τούρκοι από πλευράς τους γουστάρουν κατά βάθος κάτι τέτοιο! Καλύτερα αφεντικά στο χωριό της Ανατολής παρά ικέτες στους κομισάριους, όπως κατέληξαν όλοι οι άλλοι. Αρα είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η τουρκική απειλή απέναντί μας είναι υπαρκτή και κάποια στιγμή μπορεί να μας φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων. Αμα εμφανιστούν και δυο-τρία τουρκικά πολεμικά στα πετρελαϊκά χωράφια, πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Θα βάλουμε τον Ευάγγελο να τους μαλώσει; Εδώ ούτε το λοιπό ΠΑΣΟΚ δεν τον υπολογίζει τον φουκαρά. Κι αν τους κατέβει και παραπλεύσουν στη Νότια Κρήτη, τότε ποιον θα καλέσουμε για συμμαχία; Το Ισραήλ; Αυτό έχει άλλους μπελάδες στο κεφάλι του. Κι αν αύριο μεθαύριο, έτσι παθητικοί που είμαστε, οι Τούρκοι βάλουν και κάνα θέμα αυτονομίας εκεί όπου όλοι ξέρουμε, και τύχει να έχουμε εδώ καμιά πιο μπόσικη κυβέρνηση από διάφορες ειρηνόφιλες συνιστώσες (όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ), τι μέλλει γενέσθαι; 

Τα Ελληνοτουρκικά ενδεχομένως δεν συγκινούν σήμερα την κοινή γνώμη όσο οι δόσεις της Εφορίας, οι Σφίγγες της Αμφίπολης και ο πόλεμος Λιάγκα - Σεφερλή. Ομως η πολιτική ηγεσία του τόπου μάλλον έχει αντιληφθεί ότι έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο, όπου η προκλητικότητα και η επιθετικότητα της Αγκυρας απαιτούν, αν μη τι άλλο, αναβάθμιση της εκτίμησης κινδύνου και σοβαρότερη προετοιμασία από ελληνικής πλευράς, το οποίο σημαίνει, στο πρώτο και προτιμότερο επίπεδο, άλλου είδους διπλωματία. Και αυτό ξεκινά τόσο από το υπουργείο Εξωτερικών, που έχει καταντήσει εδώ και χρόνια απλό «έπαθλο» σε εσωκομματικούς και εξωκομματικούς αντιπάλους, όσο και από τους κανονικούς διπλωμάτες που δεν μπορούν να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς λόγω ένδειας. Αν εξαιρούνται από τη λιτότητα οι πολιτικοί και δίνονται αναδρομικά σε δικαστικούς και στρατιωτικούς, τότε το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους διπλωμάτες ώστε να έχουμε ξανά «σώμα» και όχι διπλωματικό πτώμα. Ταυτόχρονα πρέπει να μπει φρένο στον σταδιακό αφοπλισμό της χώρας που συνεχίζεται... με επιτυχία εδώ και μια τριακονταετία. Ολες οι κυβερνήσεις ανακοίνωναν με περηφάνια ποσά που έκοβαν από την Αμυνα για να πάνε τάχα μου σε Παιδεία και Υγεία και τελικά δεν έχουμε τίποτε από τα τρία! Ας βρει κάποιος το θάρρος να πει ότι, ναι, απαιτούνται ΝΕΕΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ έστω και... σε 100 δόσεις, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα τις τρώνε οι Τσοχατζόπουλοι και οι επίορκοι στρατηγοί σε μίζες! Και όλα αυτά, επαναλαμβάνουμε, για να ΜΗ χρειαστεί πότε να πολεμήσουμε! Αλλιώς, περιμένετε να δείτε και στο Χαλάνδρι κάποια στιγμή πρατήρια καυσίμων ATTIλAΣ OIL σε καλές τιμές, όπως βλέπουμε τις τουρκικές φρεγάτες δίπλα στο καράβι της γραμμής για την Τζια και δεν βγάζουμε μιλιά.