Δημήτρης Δανίκας

Τα  συμπεράσματα  εκ του αποτελέσματος και  εκ  των συνεπειών  αυτής  της  ιστορίας. Είτε σκηνοθετημένης και καλοστημένης. Είτε αυθεντικής

Πρώτο  λοιπόν. Η αστυνομική επιχείρηση  εξέτρεψε την  κοινωνική και πολιτική  ατζέντα. Απαντες  το τριήμερο κουβέντιαζαν  για τον Σταμπούλο

Δεύτερο  λοιπόν.  Η σύλληψη  το καλύτερο, το  πιο πολύτιμο  δώρο για τα  σαραντάχρονα της Νέας Δημοκρατίας

Τρίτο  λοιπόν. Αναβαθμίστηκε  ο ρόλος του Βασίλη Κικίλια!

Τέταρτο λοιπόν. Εκτιχάχθηκε στα ύψη η προσφορά και η αποτελεσματικότητα των αστυνομικών και εν γένει διωκτικών αρχών

Πέμπτο λοιπόν. Κατασυκοφαντήθηκε η αυθεντική  Αριστερά στην  συνείδηση των ανυποψίαστων πολιτών

Εκτο λοιπόν. Τρομοκρατήθηκε το σύνολο  των νυκοκυραίων και των μικρομεσαίων. Κυρίως αυτών

Και έβδομο  λοιπόν. Ολα αυτά χωρίς να  ανοίξει μύτη.  Χωρίς να πέσει μισός πυροβολισμός. Χωρίς  μισή κροτίδα!


Με απλά λόγια. Κι αυτό  ως  μόνιμο και διαχρονικό ιστορικό  δίδαγμα. Από «αρχαιοτάτων»  χρόνων.  Η  ατομική  τρομοκρατία η πιο πιστή και πιο αποτελεσματική «φιλενάδα» κάθε καθεστώτος. Κάθε σφαίρα  σε κάθε «στόχο» καταλήγει  ατομική  βόμβα για τα  συμφέροντα των λαών!

Με απλά λόγια.  Ο αριστερός. Ο ριζοσπάστης. Ο  φιλολαικός. Ο αναρχικός.  Ο αντάρτης. Ο  επαναστάτης Αντώνης Σταμπούλος ενήργησε ως το καλύτερο  όργανο του συστήματος. Αντικειμενικά υπηρέτησε το σύστημα. Το οποίο  στα λόγια το καταδικάζει, το μισεί, το σιχαίνεται και  το  πολεμάει. Ο Σταμπούλος προσέφερε τα μέγιστα. Και  στα αφεντικά της οικονομικής ελίτ. Και  στις διωκτικές αρχές. Και στα δύο συνεταιράκια της κυβερνητικής εξουσίας. Και στον Κικίλια. Και στον Σαμαρά!

Και με απλά λόγια. Ο ένας Αντώνης  νίβει  τον άλλο και οι δύο μαζί  ξεπλένουν το ίδιο πρόσωπο. Πες μου τον  φίλο σου να  σου  δείξω τον εχθρό σου!