Βασ. Αναστασόπουλος

Γι' αυτόν τον Έλληνα μιλάμε, όμως κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν ακόμα να τον κοροϊδέψουν -κι εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν... Γιατί ο ίδιος είναι που, με την ψήφο του και την εν γένει στάση του, τους δίνει αυτό το δικαίωμα.

Το ποσό των 3.000 ευρώ δεν προκύπτει αυθαίρετα. Το χρησιμοποίησε ο υπουργός των Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, για να «εξυμνήσει» τον αντίκτυπο που έχουν στην ελληνική κοινωνία τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, EFSF. «Περίπου 3.000 ευρώ το χρόνο είναι το όφελος για κάθε νοικοκυριό από τα δάνεια του EFSF, αντί να δανείζεται η χώρα από την αγορά. Κάθε νοικοκυριό γλιτώνει 3.000 ευρώ το χρόνο. Είναι απίστευτο νούμερο» ήταν τα λόγια του νέου «τσάρου» της οικονομίας, κατά την υποδοχή, στη χώρα μας, του επικεφαλής του EFSF, κ. Κλάους Ρέγκλινγκ.

Πέραν της εύλογης απορίας που προκύπτει -γιατί, δηλαδή, θέλει η Ελλάδα μετά βδελυγμίας να δανειστεί εκ νέου από τις αγορές, όταν τα δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης είναι τόσο... ευεργετικά για τον τόπο-, προκύπτει και η διαπίστωση ότι θα πρέπει να είμαστε, λίγο-πολύ, ευγνώμονες για όλο αυτό που ζούμε. Θα μπορούσε, εξάλλου, να είναι και χειρότερα: πέραν όλων των άλλων επιβαρύνσεων, που έχουν «γονατίσει» κάθε ελληνικό νοικοκυριό, να πρέπει από πάνω να πληρώσουμε και «καπέλο» 3.000 ευρώ έκαστος! Μα, πόσο τυχεροί είμαστε και δεν το έχουμε καταλάβει...

Είπε και κάτι ακόμα ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος, θεωρητικά τουλάχιστον, έχει αναλάβει τα ηνία της νέας διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους. Αναφερόμενος στο όραμα της Ενωμένως Ευρώπης, υποστήριξε πως «οι Έλληνες που ζήσαμε την κρίση, θα έχουμε την τύχη να ζήσουμε το όνειρο». Προφανώς, για τον ίδιο η κρίση ανήκει στο παρελθόν, σαν κάτι μακρινό, σαν κάτι που ήδη αφήσαμε πολύ πίσω μας. Και ήρθε η ώρα να ζήσουμε το όνειρο... 

Μα, το ζούμε ήδη. Κάθε βράδυ ξαπλώνουμε στο κρεβάτι μας και ονειρευόμαστε πως η ζωή μας θα γίνει καλύτερη και όλο αυτό που ζούμε είναι απλά ένας εφιάλτης, μόνο και μόνο για να ξυπνήσουμε το πρωί και να δούμε πως ο εφιάλτης είναι εδώ και συμβαίνει στην πραγματικότητα. Τουλάχιστον τέσσερα χρόνια τώρα, η ίδια ιστορία, τα ίδια όνειρα, οι ίδιοι εφιάλτες της σκληρής πραγματικότητας. 

Κι όμως... «Οι Έλληνες που ζήσαμε την κρίση, θα έχουμε την τύχη να ζήσουμε το όνειρο» είπε ο υπουργός. Σαν αποκομμένος από την κοινωνία. Σαν να μην βλέπει -και αυτός, όπως και οι προκάτοχοί του- τι γίνεται έξω και κάτω από τα γραφεία του «γυάλινου πύργου» του υπουργείου Οικονομικών στο Σύνταγμα. Και μετά, έχουν ακόμα κάποιοι την ψευδαίσθηση ότι κάνουμε διαπραγμάτευση...