Μιλάνε (ξανά) για νίκες – Άννα μην κλαις
Γιάννης Μακρυγιάννης
Μιλάνε (ξανά) για νίκες – Άννα μην κλαις
Ακούγοντας και διαβάζοντας τις τελευταίες ημέρες για τις «ευνοϊκές λύσεις», τα «νέα πακέτα βοήθειας», την «οριστική έξοδο από την κρίση», το «τέλος της τρόικας και των μνημονίων», που φυσικά… «πετυχαίνει» η κυβέρνηση στηριζόμενη στην αναγνώριση των προσπαθειών της χώρας από την Μέρκελ, καταλαβαίνω ένα πράγμα:
Έρχεται πού φούμο, πολύ παραμύθι και πού μουσαντό, όπως θα έλεγαν οι άνθρωποι της πιάτσας. Βλέπετε έρχονται εκλογές και εκλογές χωρίς ένα ωραίο περιτύλιγμα δεν γίνεται. Και το περιτύλιγμα είναι η ψευδεπίγραφη αίσθηση μίας «σωτηρίας», μίας «επιτυχίας» εκ μέρους της κυβέρνησης.
Τι κι αν οι κοινωνικές καταστροφές που αφήνει πίσω της η μνημονιακή συνταγή δεν ανατάσσονται. Τι κι αν οι μνημονιακές δεσμεύσεις θα οδηγήσουν σε περαιτέρω φτωχοποίηση. Τι κι αν το κοινωνικό κράτος παραδίδεται είτε στη διάλυση, είτε στους ιδιώτες. Τι κι αν η φορολογική δικαιοσύνη και η πραγματική φορολόγηση του πραγματικά μεγάλου πλούτου, αλλά και του παράνομου πλούτου δεν επιτυγχάνεται – ίσως μάλλον γιατί δεν είναι και η πρώτη επιλογή. Φτάνει να δει κανείς την αβελτηρία στον έλεγχο των διαφόρων λιστών, όπως Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν κλπ, ή των offshore, αλλά και τη ανικανότητα της κυβέρνησης να πετύχει συμφωνία για τον έλεγχο και τη φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία.
Όλα αυτά είναι προφανώς ψιλά γράμματα. Το παν για την κυβέρνηση είναι τώρα πώς θα πλασάρει την επικείμενη, βέβαιη «σωτηρία», που μας προσφέρουν οι γερμανοί και οι δανειστές. Μέσω της επιμήκυνσης, της μείωσης των επιτοκίων, των νέων δανείων και πάει λέγοντας. Κι όλα αυτά σε συσκευασία ευκαιρίας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν: χωρίς μνημόνιο και χωρίς τρόικα λέει! Φουσκώνουν ένα νέο επικοινωνιακό μπαλόνι, το οποίο θα πλανιέται από πάνω μας, τουλάχιστον μέχρι να φύγει ο εφιάλτης (τους) των ευρωεκλογών – και για να μην αποδειχθεί μεγάλος εφιάλτης το αποτέλεσμά τους.
Θα μας μιλήσουν λοιπόν για νέες ένδοξες εποχές. Για εθνικές νίκες. Για τη μεγάλη σωτηρία και τις μέρες ευδαιμονίας, που μας περιμένουν.
Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον Μπρεχτ – με τους στίχους του οποίου μάλιστα είχε σχολιάσει προφητικά και εύστοχα η Σοφία Σακοράφα τις υποσχέσεις Παπανδρέου, όταν εκείνος πλάσαρε το πρώτο μνημόνιο. Φοβάμαι ότι η ιστορία με τις «νίκες» και τη «σωτηρία» επαναλαμβάνεται και ως φάρσα και ως τραγωδία. Ιδού τι έγραφε ο μεγάλος Γερμανός ποιητής το 1936.
Τι κι αν οι κοινωνικές καταστροφές που αφήνει πίσω της η μνημονιακή συνταγή δεν ανατάσσονται. Τι κι αν οι μνημονιακές δεσμεύσεις θα οδηγήσουν σε περαιτέρω φτωχοποίηση. Τι κι αν το κοινωνικό κράτος παραδίδεται είτε στη διάλυση, είτε στους ιδιώτες. Τι κι αν η φορολογική δικαιοσύνη και η πραγματική φορολόγηση του πραγματικά μεγάλου πλούτου, αλλά και του παράνομου πλούτου δεν επιτυγχάνεται – ίσως μάλλον γιατί δεν είναι και η πρώτη επιλογή. Φτάνει να δει κανείς την αβελτηρία στον έλεγχο των διαφόρων λιστών, όπως Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν κλπ, ή των offshore, αλλά και τη ανικανότητα της κυβέρνησης να πετύχει συμφωνία για τον έλεγχο και τη φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία.
Όλα αυτά είναι προφανώς ψιλά γράμματα. Το παν για την κυβέρνηση είναι τώρα πώς θα πλασάρει την επικείμενη, βέβαιη «σωτηρία», που μας προσφέρουν οι γερμανοί και οι δανειστές. Μέσω της επιμήκυνσης, της μείωσης των επιτοκίων, των νέων δανείων και πάει λέγοντας. Κι όλα αυτά σε συσκευασία ευκαιρίας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν: χωρίς μνημόνιο και χωρίς τρόικα λέει! Φουσκώνουν ένα νέο επικοινωνιακό μπαλόνι, το οποίο θα πλανιέται από πάνω μας, τουλάχιστον μέχρι να φύγει ο εφιάλτης (τους) των ευρωεκλογών – και για να μην αποδειχθεί μεγάλος εφιάλτης το αποτέλεσμά τους.
Θα μας μιλήσουν λοιπόν για νέες ένδοξες εποχές. Για εθνικές νίκες. Για τη μεγάλη σωτηρία και τις μέρες ευδαιμονίας, που μας περιμένουν.
Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον Μπρεχτ – με τους στίχους του οποίου μάλιστα είχε σχολιάσει προφητικά και εύστοχα η Σοφία Σακοράφα τις υποσχέσεις Παπανδρέου, όταν εκείνος πλάσαρε το πρώτο μνημόνιο. Φοβάμαι ότι η ιστορία με τις «νίκες» και τη «σωτηρία» επαναλαμβάνεται και ως φάρσα και ως τραγωδία. Ιδού τι έγραφε ο μεγάλος Γερμανός ποιητής το 1936.
…
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ το μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί.
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα όμως δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σα γυρίσω ξανά
Θ’ ακολουθώ άλλες σημαίες.
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ το μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί.
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα όμως δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σα γυρίσω ξανά
Θ’ ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
