Τάσος Καραμήτσος

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, με την οικονομία της να καταρρέει, την ανεργία να ξεπερνάει το 17% τώρα, το 22% στις αρχές του 2012, και στους νέους κάτω των 30 ετών να φτάνει το 35%. Στον ιδιωτικό τομέα έχουν χαθεί πάνω από 250.000 θέσεις εργασίας και θα χαθούν πολύ περισσότερες, αφού κάθε μέρα κλείνουν εκατοντάδες επιχειρήσεις, ενώ τα αποσπασματικά μέτρα που ελήφθησαν στο Δημόσιο, με τις περικοπές μισθών, τις μετατάξεις κ.λπ. είχαν σχετικά μικρό δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αλλά αποσάθρωσαν ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι ήταν τον κρατικό μηχανισμό.

Η μεγαλύτερη απώλεια πάντως αυτή τη διετία δεν ήταν μόνο σε μεγέθη, αλλά κυρίως σε έλλειψη εμπιστοσύνης των αγορών και των δανειστών έναντι της χώρας. Από την πολιτική των τελευταίων δύο ετών -που εφαρμόστηκε, δεν εφαρμόστηκε καθόλου ή εφαρμόστηκε λάθος- η ελληνική οικονομία έχασε περί τα 27 δισ. ευρώ. Τόσο μετράται η απώλεια από την ύφεση του 5% επί του εγχώριου προϊόντος ετησίως. Και αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς πολύ απλά, με τον κοινό νου. Αν αντί να πέταγαν στο καλάθι των αχρήστων 27 δισ. ευρώ και να έλιωνε η ελληνική οικονομία -μαζί και εκατομμύρια ελληνικές οικογένειες-  δεν μπορούσαν να πάρουν σωστά μέτρα από την αρχή; Δεν μπορούσαν, αντί να απολύουν τώρα δημοσίους υπαλλήλους, να το έκαναν από την πρώτη μέρα με καλύτερους όρους και σεβασμό προς τους ανθρώπους;

Με τα 27 αυτά δισ. θα μπορούσαν να είχαν χρηματοδοτηθεί οι εφεδρείες ή οι απολύσεις, να είχαν δοθεί κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα να προσλάβει κάποιους από αυτούς με χαμηλότερες εισφορές, θα μπορούσαν να είχαν επιδοτηθεί φορολογικά χιλιάδες Ελληνες να επιστρέψουν στην επαρχία, στα νησιά. Τίποτα το σπουδαίο δεν χρειαζόταν μια ελληνική οικογένεια που βρίσκεται σε απόγνωση στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη να φύγει για την επαρχία. Είναι καλύτερο να πληρώνει φόρο 5% μια μικρή επιχείρηση στην επαρχία ή... 45% στην Αθήνα επί ανύπαρκτων κερδών; Η ουσία είναι ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, πολλά δισ. ευρώ «ελληνικά λεφτά» και σήμερα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής μια ολόκληρη χώρα. Από ατολμία και ανικανότητα.

Ας είναι, γιατί τώρα δεν είναι ώρα για κριτική, άλλωστε ο λαός μιλάει πάντα στις εκλογές. Σήμερα προέχει να γίνουν όλα όσα δεν έγιναν δύο χρόνια. Αλλιώς υπάρχουν και χειρότερα. Η δραχμή.