Η σχέση της παιδικής κακοποίησης και καταπιεσμένων συναισθημάτων στην ενήλικη ζωή

Μεγάλο ποσοστό παιδιών πέφτουν καθημερινά θύματα κακοποίησης. Θύτες τις περισσότερες φορές είναι οι γονείς, οι οποίοι μέσω της βίας προσπαθούν να εφαρμόσουν τη «μαύρη παιδαγωγική» -η οποία επιτάσσει την τελευταία- ως μορφή πειθαρχίας.

«Πολλές φορές βέβαια οι θύτες είναι άτομα από το κοντινό περιβάλλον της οικογένειας...».

Η κακοποίητική συμπεριφορά όμως μόνο μέσω διαπαιδαγώγησης δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, καθώς στόχος της αποτελεί η υποταγή και η επιβολή ελέγχου.

Προκαλεί μακροπρόθεσμα: δυσφορία, πόνο, φόβο, ενοχή και ψυχικά τραύματα ενώ πιθανόν να επιφέρει πολλές αρνητικές συνέπειες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

Η κακοποίηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές καθώς η σκληρότητα δεν σχετίζεται πάντα με τη σωματική τιμωρία.

Σχετίζεται επίσης με:

-την έλλειψη στοργής και επικοινωνίας

-την αδιαφορία για τις ανάγκες του παιδιού (βιολογικές και ψυχικές)

-τη σεξουαλική κακοποίηση

-τον συναισθηματικό εκβιασμό

-την εκμηδένιση της προσωπικότητας του ατόμου

-την εκμετάλλευση της άνευ όρων αγάπης του παιδιού

Το κακοποιημένο παιδί και ο μετέπειτα ενήλικας επιλέγει τις περισσότερες φορές να αρνείται τα δεινά που έχει υποστεί κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας.

Παραδίνεται στο στρες και απαιτεί από τον εαυτό του το αδύνατο. Να ξεχάσει...

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou