Κοινά αντιόξινα φάρμακα για τις καούρες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφράγματος

Μια κατηγορία ευρέως χρησιμοποιουμένων αντιόξινων φαρμάκων ενάντια στις καούρες στο στομάχι και στη δυσπεψία αυξάνει τον κίνδυνο για πρόκληση εμφράγματος, υποστηρίζει μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Πρόκειται για τους λεγόμενους «αναστολείς αντλίας πρωτονίων» (ΡΡΙ), φάρμακα που συνταγογραφούνται ευρέως σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας ένα συνολικό παγκόσμιο τζίρο περίπου 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καρδιολόγο Νικ Λίπερ του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», εκτίμησαν ότι όσοι παίρνουν τέτοια φάρμακα τακτικά, κινδυνεύουν κατά 16% έως 21% περισσότερο να πάθουν έμφραγμα.
Ο Λίπερ έκανε λόγο για πιθανώς σοβαρό πρόβλημα από την άποψη της δημόσιας υγείας, με δεδομένο ότι τα φάρμακα αυτά σε ορισμένες χώρες μπορούν να αγορασθούν ανεξέλεγκτα όχι μόνο σε φαρμακεία, αλλά και σε άλλα μέρη, όπως τα σούπερ-μάρκετ. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι αυτά τα φάρμακα ίσως να μην είναι τόσο ασφαλή, όσο νομίζαμε έως τώρα», είπε ο αμερικανός καρδιολόγος και ανέφερε ότι ίσως θα έπρεπε να αναθεωρηθεί η ευκολία της διαθεσιμότητάς τους.
Η μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων σχεδόν 3 εκατ. ατόμων και συμπεριέλαβε φάρμακα με την εμπορική ονομασία Prilosec, Nexium, Prevacid κ.α., τα οποία λαμβάνονται για τη βαρυστομαχιά και τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μετά το φαγητό, εμποδίζοντας την παραγωγή στομαχικών οξέων, που προκαλούν καούρες. Μέχρι σήμερα τέτοια φάρμακα θεωρούνταν γενικά ασφαλή, εκτός και αν λαμβάνονται σε συνδυασμό με το αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο Plavix.
Αν και η νέα έρευνα δεν αποδεικνύει ότι τα εν λόγω αντιόξινα φάρμακα προκαλούν εμφράγματα, αλλά δείχνει απλώς ότι υπάρχει συσχέτισή τους με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, οι ερευνητές θεωρούν ότι το πρόβλημα πιθανώς συνίσταται στο ότι αυτά τα φάρμακα επιδρούν αρνητικά στα αιμοφόρα αγγεία, αυξάνοντας τον κίνδυνο δημιουργίας πλάκας στο εσωτερικό τους και επιφέροντας έτσι στένωσή τους και φλεγμονή.
Μια άλλη κατηγορία αντιόξινων φαρμάκων, που επίσης μελετήθηκαν στην ίδια έρευνα, οι λεγόμενοι «Η2 αναστολείς» (Zantac, Tagamet κ.α.), δεν φάνηκε να αυξάνουν καθόλου τον κίνδυνο εμφράγματος.
Οι ερευνητές υπογράμμισαν πάντως ότι επουδενί δεν πρέπει κάποιος ασθενής να σταματήσει μόνος του να παίρνει τα αντιόξινα φάρμακά του, χωρίς προηγουμένως να έχει συμβουλευθεί τον γιατρό του.