Καλώς ή κακώς (και μάλλον κακώς) το στρες και η ανισότητα αποτελούν δεδομένα της σύγχρονης ζωής.Μια νέα ελβετική επιστημονική έρευνα έρχεται να συσχετίσει αυτά τα δύο φαινομενικά άσχετα πράγματα,δείχνοντας ότι επειδή ένας άνθρωπος με στρες έχει μειωμένη αυτοπεποίθηση, αυτό τον φέρνει σε μειονεκτικήθέση σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.
Στον βαθμό που κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μεγάλο μέρος των ανθρώπων, το στρες και το άγχος εντείνουνγενικότερα τις ανισότητες. Στην ουσία, πρόκειται για την πρώτη μελέτη, η οποία επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο ηανισότητα προκαλεί στρες, αλλά ισχύει και το αντίστροφο, δηλαδή ότι το στρες «γεννά» ανισότητα.
Οι ερευνητές της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EFPL), με επικεφαλής την ΚάρμενΣάντι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Psychoneuroendocrinology»(Ψυχονευροενδοκρινολογία), πραγματοποίησαν πειράματα με 230 εθελοντές. Οι τελευταίοι αξιολογήθηκαν γιατον βαθμό του στρες που είχαν και παράλληλα κλήθηκαν να εκτελέσουν διάφορα καθήκοντα (εικονικέςσυνεντεύξεις για πρόσληψη, χρηματικά παιγνίδια με κίνητρο το κέρδος κ.α.)
Τα πειράματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, έδειξαν ότι το στρες και το μεγάλο άγχος παγιδεύουν τουςανθρώπους σε έναν φαύλο κύκλο, με αποτέλεσμα να υστερούν σε κρίσιμες στιγμές της ζωής τους, π.χ. ότανανταγωνίζονται άλλους υποψηφίους για την πρόσληψη σε κάποια δουλειά.
Η αυτοπεποίθηση συνιστά καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας και ανταγωνιστικότητας σε μια κοινωνία, ιδίωςστο βαθμό που αυτή είναι ανταγωνιστική. Οι άνθρωποι με στρες και χωρίς αυτοπεποίθηση, όπως φάνηκε καιαπό τα πειράματα, δεν αξιοποιούν σωστά τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται, ούτε παίρνουν πάντα τιςκατάλληλες αποφάσεις. Όσο πιο απειλητικό βιώνει κανείς τον κόσμο γύρω του, τόσο περισσότερο στρες έχεικαι τόσο δυσκολότερα αποδίδει.
Από την άλλη, οι επιστήμονες τόνισαν ότι όπου υπάρχει μεγάλη ανισότητα (π.χ. μεγάλο χάσμα πλουσίωνκαι φτωχών), οι άνθρωποι στο κατώτερο τμήμα της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας «φορτώνονται» με υψηλάεπίπεδα στρες.
