Μηδενίζει το κοντέρ και κάνει όνειρα για το Μαξίμου

«Το 2014 είναι το έτος μηδέν, το έτος που θα μηδενίσει το κοντέρ της κατάρρευσης και θα ξεκινήσουμε βήμα-βήμα με ενωμένο τον λαό την προσπάθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας», δήλωσε με περισσή βεβαιότητα την παραμονή των Χριστουγέννων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια δήλωση που έκανε πολλούς να αναρωτιούνται αν πρόκειται για έναν από τους γνωστούς βερμπαλισμούς που συνηθίζουν οι πολιτικοί αρχηγοί για να κρατούν σε εγρήγορση στελέχη, μέλη και ψηφοφόρους του κόμματός τους ή αν ο 40χρονος πολιτικός, ο οποίος γεννήθηκε τέσσερις μέρες μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, έχει υπόψη του κάποια στοιχεία που τονώνουν την αυτοπεποίθησή του ότι θα γίνει σύντομα ο νεότερος πρωθυπουργός στην Ελληνική Ιστορία.

Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφεται προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου εν όψει της μόνης σίγουρης εκλογικής αναμέτρησης που θα γίνει εντός του νέου έτους, που είναι οι ευρωκάλπες της 25ης Μαΐου, στις οποίες ο κ. Τσίπρας θα έχει και τον πρόσθετο ρόλο του υποψηφίου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ευρωπαϊκή υποψηφιότητά του αντιμετωπίστηκε με σκωπτικό τρόπο από τη Νέα Δημοκρατία επειδή υπερψηφίστηκε από  ευρωσκεπτικιστικά κόμματα της άκρας Αριστεράς. Μπορεί, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας  λόγω συσχετισμών, να μην πείθει κανέναν ότι είναι δυνατόν να καταλάβει την καρέκλα του Πορτογάλου κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε κάθε περίπτωση όμως του δίνει πόντους και διεθνή αέρα.

Η ευρωπαϊκή υποψηφιότητα υπό τους ήχους της «Bandiera Rossa»

Παίρνοντας πρόσφατα το χρίσμα στη Μαδρίτη εμφανίστηκε έτοιμος να μπει στη μάχη για την «επαναθεμελίωση της Ευρώπης».Αλλωστε, και μόνο η συμμετοχή του στο πιθανολογούμενο ακόμη debate του προσεχούς Μαρτίου μεταξύ των υποψήφιων προέδρων της Κομισιόν θα αποτελέσει κέρδος για τον ίδιο, πολύ περισσότερο εφόσον διεξαχθεί, όπως λέγεται, στην Αθήνα. Το πιο πιθανό είναι ότι ένα επικοινωνιακό γεγονός αυτού του βεληνεκούς θα αφήσει μάλλον ασυγκίνητη την πλειονότητα των πολιτών στη Φινλανδία και στη Λιθουανία, που θα ψηφίζουν την ίδια μέρα, ή ενδεχομένως και σε πιο κοντινές μας χώρες, όπως η Βουλγαρία ή η Κροατία, όπου οι περισσότεροι κουμπώνονται όταν ακούν την «Bandiera Rossa», που τραγουδούσαν οι σύντροφοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανακήρυξή του σε υποψήφιο. Είναι βέβαιο, όμως, ότι εφόσον σταθεί με αξιώσεις απέναντι στον Γερμανό κ. Μάρτιν Σουλτς, που θα είναι ο εκλεκτός των Σοσιαλδημοκρατών, και τον όποιον υποψήφιο επιλέξει το δεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο αρχηγός της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αποκομίσει οφέλη στο εσωτερικό της χώρας, που -κακά τα ψέματα- αποτελεί τον μεγάλο του στόχο.

Το 2013 ήταν η χρονιά που ο κ. Τσίπρας επένδυσε -περισσότερο από κάθε άλλον ηγέτη της Αριστεράς στο παρελθόν- στην καλλιέργεια του διεθνούς προφίλ του και της ανάδειξής του σε συνομιλητή μερικών, έστω, από τα διεθνή κέντρα που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο ευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Τα δύο υπερατλαντικά ταξίδια του, η επίσκεψή του στην «κοιλιά του κήτους», όπως ευφυώς αποκλήθηκε η συνάντησή του με τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην έδρα του στην Ουάσινγκτον, το τετ-α-τετ με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και τα συχνά πηγαινέλα στις Βρυξέλλες υπήρξαν τολμηρές πρωτοβουλίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Πρωτοβουλίες που, παρά τα «εγκεφαλικά» που προκαλούσαν σε μερίδα συντρόφων του στην Κουμουνδούρου, κατέδειξαν την απόφασή του να μεταμορφωθεί σε έναν Ευρωπαίο πολιτικό, ο οποίος έπαψε πια να εύχεται να είχε γίνει Αργεντινή η Ελλάδα - ιδίως μετά την προηγηθείσα επίσκεψή του στη Λατινική Αμερική, όπου μάλλον απέκτησε μια καλή εμπειρία για την ακραία φτώχεια που φέρνουν οι χρεοκοπίες που δεν συνοδεύονται από σχέδια διάσωσης. Παράλληλα, με σαφώς βελτιωμένη χρήση της αγγλικής γλώσσας, για την οποία φαίνεται ότι συνεχίζει τα εντατικά μαθήματα, περιόρισε τις απειλές προς τη «μαντάμ Μέρκελ» ότι θα σκίσει στο Σύνταγμα το μνημόνιο τη βραδιά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, αν και εξακολουθεί να αποκαλεί τους αντιπάλους του «μερκελιστές».

Μέσω ΗΠΑ μπήκε στον ευρωπαϊκό δρόμο

Η στροφή του κ. Τσίπρα από τον λατινοαμερικανικό στον ευρωπαϊκό δρόμο ξεκίνησε πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, με αφορμή εκδήλωση του Ινστιτούτου Οικονομικών Levy, που βρίσκεται στο Κολέγιο Bard, στη Νέα Υόρκη, και προεδρεύεται από τον καθηγητή της έδρας Οικονομικών κ. Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τότε, εκτός από την επίσκεψη στο ΔΝΤ και την πρώτη συνάντησή του με τον κ. Πολ Τόμσεν, τον οποίο δεν έχει συναντήσει ποτέ στην Αθήνα, είχε επαφές με (χαμηλόβαθμα) στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οι θέσεις που διατύπωσε μιλώντας στο Ινστιτούτο Brookings του Πανεπιστημίου Κολούμπια ήταν αρκετά μετριοπαθείς και κινήθηκαν μακράν των γνωστών καταγγελιών για τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τους αδηφάγους τραπεζίτες.

Δέκα μήνες αργότερα, όταν πέταγε για δεύτερη φορά πάνω από τον Ατλαντικό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο απελευθερωμένος: αφενός επειδή ο ίδιος εξελέγη στην προεδρία του ενιαίου πλέον κόμματός του με ποσοστό 74,08%, αφετέρου επειδή οι υποστηρικτές του είχαν επικρατήσει στο συνέδριο το οποίο έγινε τελικά στα μέσα Ιουλίου.  Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος είχε περάσει ένα άνετο καλοκαίρι, συνδυάζοντας τις οικογενειακές του διακοπές με ομιλίες σε κομματικά ακροατήρια και προετοιμάζοντας τα στελέχη του για επερχόμενες ανατροπές που θα έφερναν οι λαϊκές κινητοποιήσεις του φθινοπώρου, προσγειώθηκε στο Τέξας στις αρχές Νοεμβρίου έτοιμος για τη μεγάλη στροφή. «Η ευρωζώνη μπορεί να ήταν λάθος, ωστόσο η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την ευρωζώνη», είπε χωρίς περιστροφές στην ομιλία-σταθμό που εκφώνησε στο Πανεπιστήμιο του Οστιν.

Τα «εξάσφαιρα» και η Iskra του Λαφαζάνη

Τα νέα από το Τέξας προκάλεσαν αναταραχή στην Αθήνα και από τις ζώνες πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν «εξάσφαιρα», έτοιμα να επαναλάβουν τη μάχη για το νόμισμα που είχε δοθεί στον προσυνεδριακό διάλογο. Οι ευρωσκεπτικιστές της Κουμουνδούρου, που συγκροτούν τη μειοψηφούσα μεν, πλην όμως ισχυρή τάση «Αριστερή Πλατφόρμα», η οποία, με άτυπο ηγέτη τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, ελέγχει το 1/3 των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, ανέσυραν τις προγραμματικές θέσεις που εγκρίθηκαν μόλις το περασμένο καλοκαίρι στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου κόμματος. Εκεί, υπό τον σαφή τίτλο «καμία θυσία για το ευρώ», αφήνεται διάπλατα ανοιχτή η πόρτα εξόδου από το κοινό νόμισμα.  Η Iskra (στα ρώσικα «σπίθα»), η ιστοσελίδα που απηχεί τις απόψεις των υποστηρικτών του κ. Λαφαζάνη και έλκει την ονομασία της από την πρώτη εφημερίδα των Μποσελβίκων, πήρε φωτιά από την επικριτική αρθρογραφία κατά της ευρωπαϊκής στροφής του Α. Τσίπρα. «Κάποτε, όταν ήμουν στο ΚΚΕ, μου έλεγαν για τον υπαρκτό σοσιαλισμό και τους απαντούσα πως “αυτό δεν είναι σοσιαλισμός”. Τώρα ακούω για τον υπαρκτό ευρωπαϊσμό και ρωτώ: ποιον ευρωπαϊσμό; Εδώ το σύμπαν διαλύεται, η Ευρώπη βυθίζεται στη φτώχεια κι εμείς είμαστε κολλημένοι με το δόγμα του ευρωπαϊσμού;» αντέδρασε ο κ. Λαφαζάνης.

Η μομφή και η πρόσκληση σε «αποστασία»

Τα «εξάσφαιρα», ωστόσο, που είχαν βγει και απειλούσαν να μετατρέψουν σε Φαρ Ουέστ την Κουμουνδούρου ξαναμπήκαν στις ζώνες, καθώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφοντας στην Αθήνα από το ταξίδι στο Τέξας είχε στις αποσκευές του την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης που ανέβαλε για πολύ καιρό. Η απόφαση της κυβέρνησης να στείλει εκείνο το πρωί τα ΜΑΤ για να ανακαταλάβουν το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, στο οποίο παρέμεναν για περίπου τέσσερις μήνες ορισμένοι από τους παλιούς εργαζομένους στην ΕΡΤ, ήταν ένα αναπάντεχο δώρο που δεν άφησε ανεκμετάλλευτο ο δοκιμαζόμενος από την εσωκομματική κριτική αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Εκμεταλλευόμενος και την αποσκίρτηση από το ΠΑΣΟΚ της κυρίας Θεοδώρας Τζάκρη, ο ελιγμός του κ. Τσίπρα να υποβάλει πρόταση δυσπιστίας αποδείχτηκε διπλά επωφελής για τον ίδιο: αφενός το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματός του δεν πυροδοτήθηκε εντέλει όσο έδειχναν οι αρχικές αντιδράσεις, αφετέρου οι αδυναμίες της κυβερνητικής συνοχής αναδείχθηκαν από την ψηφοφορία που ακολούθησε. Ετσι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε από τη φαρέτρα του το προσκλητήριο ανατροπής της κυβέρνησης εκ των ένδον, ευελπιστώντας ότι αυτό που δεν έκαναν οι λαϊκές κινητοποιήσεις θα το έκαναν οι κυβερνητικοί βουλευτές.

«Οσοι αποφασίσουν με την ψήφο τους να θέσουν τέρμα στην καταστροφική πορεία της χώρας, παρά τις επιθέσεις του συστήματος της μνημονιακής διαπλοκής, που θα είναι σφοδρές όπως φάνηκε και στην περίπτωση της Θεοδώρας Τζάκρη, θα έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης, των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών που τους εξέλεξαν και δεν αντέχουν άλλο», δήλωσε ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Αυγή», με την οποία ουσιαστικά έκλεινε το μάτι της επανεκλογής προς τους υποψήφιους «αντάρτες» ή, κατ’ άλλους, «αποστάτες».  Στο κυβερνητικό στρατόπεδο και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του οποίου ήταν οι βασικοί αποδέκτες της πρό(σ)κλησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, σήμανε συναγερμός, καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που εκτιμούσαν ότι «η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δεν ήταν μία από τις γνωστές φραστικές εξάρσεις του κ. Τσίπρα». Η άμεση υιοθεσία από την Κουμουνδούρου και τον κ. Τσίπρα προσωπικά της κυρίας Τζάκρη, μετά τη θετική ψήφο που έδωσε η τελευταία στην πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, ενίσχυσε τις υποψίες που υπήρχαν από καιρό στο κυβερνητικό επιτελείο για προσέγγιση από τον ΣΥΡΙΖΑ σε κοινοβουλευτικά στελέχη τα οποία τηρούσαν αποστάσεις από επιλογές της κυβέρνησης και διακατέχονταν από έντονο άγχος για την επανεκλογή τους. Πληροφορίες, μάλιστα, ήθελαν στενούς συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ιδιαίτερες συναντήσεις με βουλευτές, υποσχόμενοι στήριξη για διεκδίκηση αυτοδιοικητικών αξιωμάτων, παρόλο που δεν είχε περάσει πολύ καιρός που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε καλέσει τους «βλαχοδημάρχους» να μείνουν μακριά από την Κουμουνδούρου. 

Το γενικότερο κλίμα της κυβερνητικής καχυποψίας για ίντριγκες και υπόγειες διαδρομές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και σε στελέχη του ευρύτερου κυβερνητικού χώρου το διαμόρφωσαν ανοίγματα επιτελών της Κουμουνδούρου προς «γαλάζια» στελέχη που αναφέρονται στον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, η περίοδος διακυβέρνησης του οποίου βρίσκεται σταθερά στο απόλυτο απυρόβλητο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πολλά στελέχη της, δε, συχνά την αντιπαραβάλλουν με τη σημερινή ηγεσία της Ν. Δ., την οποία χαρακτηρίζουν «ακροδεξιά».
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο δρόμος προς τις κάλπες του Μαΐου μοιάζει ακόμη αρκετά μακρύς. Στη διαδρομή του, μάλιστα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να απαντήσει πειστικά στα ερωτήματα που από πολλές πλευρές -καλοπροαίρετα και μη- τίθενται και αφορούν: πρώτον, με ποιους θα κυβερνήσει, τόσο από τα δικά του στελέχη όσο και τους άλλους πολιτικούς χώρους, αφού θα χρειαστεί απαραιτήτως συνεργασίες, και, δεύτερον, πώς θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει στο εκλογικό του ακροατήριο.

Οσο για το ερώτημα αν η ετυμηγορία της ευρωκάλπης θα φέρει εξελίξεις που θα οδηγούν αναπότρεπτα σε βουλευτικές εκλογές, εφόσον αυτές δεν γίνουν ταυτόχρονα, όπως επιμένουν να εικάζουν στην Κουμουνδούρου, αυτό θα φανεί μετά την καταμέτρηση - το αποτέλεσμα της οποίας θα δείξει, εκτός των άλλων, κι αν ο κ. Τσίπρας θα γιορτάσει τα 40ά γενέθλιά του στο Μέγαρο Μαξίμου, όπως προεξοφλούν οι υπεραισιόδοξοι συνεργάτες του.