Δημήτρης Δανίκας

Οταν λοιπόν το ΠΑΣΟΚ ήταν προωτοδεύτερη δύναμη, ούτε κουβέντα περί απλής αναλογικής. Τώρα με το 6 και κάτι τοις εκατό, μπροστάρης στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Οσο είμαι ισχυρός γουστάρω να αρπάζω πενήντα έδρες, έτσι, γιατί είμαι ωραίος. Τώρα που είμαι μικρός, τώρα και ασυγκράτητος δημοκρατικός. Πώς το λένε αυτό; Κωλοτούμπα πολιτικού καιροσκοπισμού!

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την «αριστερή» παράταξη του Αλέξη Τσίπρα. Ως 4%, φανατικά με την απλή αναλογική. Ως 36%, οι «προοδευτικοί» λεβέντες κλωτσάνε το τόπι στις εξέδρες. Οταν και όποτε! Επομένως αρχές, αξίες, ιδεολογίες, όνειρα και δημοκρατικές ελπίδες, όλα στην υπηρεσία του μικροκομματικού συμφέροντος!

Τη μία έτσι, την άλλη γιουβέτσι. Παράδειγμα η «εθνική συνεννόηση». Κλασική περίπτωση πολιτικού αμοραλισμού. Προσέξτε σουρεαλιστική τοποθέτηση. «Αβυσσος μας χωρίζει από τη Νέα Δημοκρατία», δηλώνει η Φώφη Γεννηματά. Αβυσσος τη χωρίζει και από τον «ανίκανο» Αλέξη Τσίπρα. Εμ τότε, αφού άβυσσος μπροστά, πώς είναι δυνατόν να λυθεί η εξίσωση μιας αναγκαίας «εθνικής συνεννόησης των κομμάτων του ευρωπαϊκού τόξου»; Πώς; Προφανώς με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος!

Τι σημαίνει αυτό; Πώς από τη μια με τη ρητορική της «εθνικής συνεννόησης» καμώνομαι ότι εκφράζω τη βαθιά επιθυμία της πλειονότητας των πολιτών. Το λέω έτσι για να θολώνω τα νερά. Να παριστάνω τον εθνικά υπεύθυνο. Να θυσιάζω, τάχα μου, τα κομματικά συμφέροντα χάριν της πατρίδας που ζει κάτω από συνθήκες «πολέμου»!

Από την άλλη και εντελώς πρακτικά, περιχαρακώνομαι κομματικά. Με μια επιχειρηματολογία που μοιάζει με εναέρια φιγούρα! Οτι δηλαδή η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν μοιάζει ούτε με ΣΥΡΙΖΑ ούτε με Νέα Δημοκρατία!

Οι πραγματικοί λόγοι αποσιωπούνται συστηματικά. Γιατί αν συμπορευτεί -χάριν εθνικής ανάγκης- με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε με βεβαιότητα η Συμπαράταξη θα συρρικνωθεί και ένα μεγάλο μέρος από τη Ν.Δ. θα αφομοιωθεί!

Και αν συμπορευτεί -πάλι χάριν εθνικής αναγκαιότητας- με τον Αλέξη Τσίπρα, τότε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει και τη σφραγίδα της πασοκικής «σοσιαλδημοκρατίας» και τότε ολόκληρη η Συμπαράταξη θα αφομοιωθεί από το κυβερνητικό κόμμα. Πράγμα που σημαίνει μπρος γκρεμός και πίσω ο Τσίπρας ο πονηρός!

Πού καταλήγουν όλα αυτά; Σε συμπεράσματα γνωστά. Ο κόσμος το ’χει τούμπανο και η Συμπαράταξη κρυφό καμάρι. Οτι ελάχιστες οι διαφορές ανάμεσα στα τρία αυτά κόμματα. Οτι και οι τρεις υπεραμύνονται των «μεταρρυθμίσεων». Οτι και οι τρεις, έστω εξ ανάγκης, είναι εντολοδόχοι του Βερολίνου. Ο δανειζόμενος υποχείριο των δανειστών. Οτι και οι τρεις με την Ατλαντική Συμμαχία. Οτι και οι τρεις καμπαγιέρος παίζουν το ίδιο κομμάτι σε τρεις παραλλαγές. Οτι και οι τρεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ. Και ότι πολλά τους ενώνουν και ελάχιστα τους χωρίζουν!

Η αλήθεια μία και μοναδική. Ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, δεν έχει κανέναν λόγο να μοιράσει την εξουσία με τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και ο Κυριάκος ως μέλλων πρωθυπουργός. Το ίδιο και η Φώφη για να μην καταλήξει ουρά των δύο μεγάλων και δυνατών. Ε τότε, παιδιά, τι μου τσαμπουνάτε «εθνική συνεννόηση» υπέρ βωμών και εστιών; Η βολή σας, το συμφέρον σας, οι καρέκλες σας. Ολα τα άλλα μόνο για κουτόχορτο σε κωθώνια ελληνικά!