Βασίλης Στεφανακίδης

Με νωπή την εντολή από το εκλογικό σώμα, έχει ελεύθερα τα χέρια της στο διάστημα αυτό να λάβει όλα τα δυσάρεστα μέτρα και αποφάσεις όταν αυτά έχει κριθεί ότι είναι αναγκαία και απαραίτητα, καθώς υπάρχει στην κοινωνία μεγαλύτερη ανοχή. Πόσο μάλλον υπό τις παρούσες συνθήκες, όπου ο κόσμος όχι απλά είναι προετοιμασμένος, αλλά γνωρίζει πολύ καλά τι τον περιμένει (ή όφειλε να γνωρίζει), καθώς τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα άλλα ευρωπαϊκής κατεύθυνσης κόμματα υποστήριζαν μέχρι πριν από μια εβδομάδα ότι η εφαρμογή του μνημονίου είναι μονόδρομος. 

Κανείς από τους ψηφοφόρους μετά την επιλογή που έκαναν (θέλω να ελπίζω συνειδητά) με την ψήφο τους δεν έχει δικαιολογία ότι δεν κατάλαβε και δεν ήξερε. Μνημόνιο ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία, μνημόνιο και τις συνέπειές του πρέπει να περιμένουμε εφεξής.

Και είναι πολύ συγκεκριμένες οι δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου και δεν χωρούν ούτε νέες διαπραγματεύσεις, ούτε παρεκκλίσεις, ούτε αναβολές για ευθετότερο χρόνο. Ακόμα και τα λεγόμενα ισοδύναμα, για αποφυγή κάποιου μέτρου, είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν γιατί απλούστατα, αν υπήρχαν, θα τα παρουσίαζαν ο Τσίπρας και το επιτελείο του κατά τη διάρκεια της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και δεν θα δέχονταν αυτά που έβαλαν στη σύμβαση οι δανειστές. 

Επομένως ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο επώδυνος -τριετής και βάλε- Γολγοθάς μόλις τώρα άρχισε και από τους δανειστές δεν θα δοθεί ούτε μαντίλι για τα δάκρυα και το αίμα. Από τη στιγμή που το δόγμα Σόιμπλε για Grexit μπήκε στο τραπέζι, συζητήθηκε και έγινε αποδεκτό από όλους τους Ευρωπαίους ως ενδεχόμενο, εφόσον δεν συμμορφωθούμε, αυτή η απειλή θα υπάρχει σε κάθε βήμα μας. 

Μια απειλή που δεν επιδέχεται πλέον πολιτική διαπραγμάτευση, γιατί αυτή η «προίκα» έχει φαγωθεί απερίσκεπτα κατά τη διάρκεια των 7μηνων πειραματισμών. Παρότι όμως τα δεδομένα είναι αυτά και το γνωρίζουν όλοι, πολύ φοβάμαι πως αυτοί που έχουν ακέραια την ευθύνη για τη συνέχεια αρχίζουν και πάλι στραβά. 

Οι πρώτες ενδείξεις φάνηκαν στο προχθεσινό Euroworking Group, όπου έγινε και πάλι προσπάθεια να αναβληθούν για αργότερα κάποια από τα μέτρα που πρέπει να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν από τον επόμενο μήνα και τα οποία έχουν να κάνουν με φόρους και Ασφαλιστικό. 

Οπως ήταν φυσικό, «φάγαμε πόρτα» πριν ακόμα το διατυπώσουμε ως αίτημα. Θέλω να πιστεύω πως η συνέχεια θα εξελιχθεί ομαλότερα και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. μετά την 7μηνη «εκπαίδευση» έμαθε τα στοιχειώδη, κατέβηκε από τα σύννεφα και θα δείξει εφεξής την απαιτούμενη σοβαρότητα. Στοιχείο καθοριστικό που έλειψε τόσο από την προηγούμενη θητεία της όσο και κατά την προεκλογική περίοδο.

Αλλωστε δεν της ζητάει κανείς να ανακαλύψει τον τροχό. Με το maual του μνημονίου στα χέρια και πιστή τήρηση των οδηγιών υπάρχει ελπίδα να κυλήσουν ομαλά οι σχέσεις με τους δανειστές μήπως και κάποια στιγμή μας λυπηθούν και κάνουν ρύθμιση στο χρέος και σε απώτερο χρόνο, εάν και εφόσον είμαστε καλά και πειθήνια παιδιά, ίσως και να χαλαρώσουν τη θηλιά. Δυστυχώς για όλους εμάς, αυτή είναι σκληρή και επώδυνη αλήθεια και καλό είναι να μην τρέφουμε άλλου είδους προσμονές και να μην κάνουμε όνειρα του τύπου παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης. Στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να έχουν βάλει μυαλό οι κυβερνώντες και να εγκαταλείψουν τις αριστερές και ουτοπικές αγκυλώσεις τους. Να βρουν τρόπους να πείσουν μέσα και έξω ότι η Ελλάδα είναι ένας ελκυστικός τόπος για επενδύσεις. Να γίνει δηλαδή η χώρα φιλική στον υποψήφιο επενδυτή και να σταματήσει τους διωγμούς, προσφέροντας κίνητρα ανταγωνιστικά των γειτονικών χωρών, μήπως και πειστούν και ανοίξουν θέσεις εργασίας και δημιουργηθεί νέος πλούτος για το συνεχώς απομειούμενο ΑΕΠ της χώρας. 

Να πάψει επίσης να υφίσταται και η άλλη τιμωρητική αγκύλωση για όσους έχουν ακόμα δουλειά με υπερφορολόγηση πάνω στη βλακώδη αντίληψη πως όποιος κερδίζει 25.000 τον χρόνο είναι πλούσιος που πρέπει να φορολογηθεί κι άλλο. Η φοροδιαφυγή είναι το πρόβλημα και προς τα εκεί πρέπει να κατατείνουν όλες οι προσπάθειες. Και δεν μιλάμε μόνο για τους μεγάλους φοροφυγάδες αλλά και για τους πολλούς μικρούς της καθημερινότητας.