Βασ. Αναστασόπουλος

Όσο παρατείνεται η αβεβαιότητα, στην οποία μπήκε η χώρα από την επομένη κιόλας των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, τόσο η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου μετατρέπεται σε... παράνοια, που αναζητεί τρόπους για να εκφραστεί. Κάπως έτσι, για παράδειγμα, φτάσαμε στην εκδήλωση της 17ης Ιουνίου, με τίτλο «Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας. Γκρεμίζουμε τη λιτότητα», καθώς και σε εκείνη της επόμενης ημέρας, υπό τον τίτλο «Μένουμε Ευρώπη».

Στην πρώτη περίπτωση, οι διαδηλωτές βγήκαν στην πλατεία Συντάγματος, προκειμένου να εκφράσουν την στήριξή τους στην κυβέρνηση και να «ξεσπαθώσουν» κατά των δανειστών και της αυστηρής λιτότητας που έχουν επιβάλει στη χώρα μας. Στη δεύτερη συγκέντρωση, οι συμμετέχοντες έφτασαν μέχρι το περιστύλιο της Βουλής, για να φωνάξουν υπέρ της ΕΕ και του ευρώ. Τι σχήμα οξύμωρο, όμως... Αν η κυβέρνηση Τσίπρα υπογράψει αύριο-μεθαύριο μια συμφωνία με τους δανειστές, τότε η συγκέντρωση υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ενιαίου νομίσματος, που διοργανώθηκε την περασμένη Πέμπτη στο Σύνταγμα, θα έχει εξελιχθεί στην ουσία σε μια συγκέντρωση υπέρ της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς αυτή θα έχει αποτρέψει το Grexit! Και, αντιθέτως, μια επιτυχής ολοκλήρωση των συνομιλιών, που θα σημαίνει και παραμονή στο ευρώ, θα θέσει στο περιθώριο τους διαδηλωτές που στήριξαν τη σκληρή διαπραγμάτευση -σε βαθμό ρήξης-, έστω και αν αυτοί είχαν βγει στους δρόμους, για να συμπαρασταθούν στον Αλέξη Τσίπρα, ώστε να πει το μεγάλο «όχι»! «Μύλος»...

Από την άλλη, παρατηρώντας κανείς τους συμπολίτες μας εκείνους, που έδωσαν το «παρών» στη συγκέντρωση υπέρ του άμεσου συμβιβασμού με τους δανειστές, την ώρα που, στις αγκαλιές τους, φωτογραφιζόταν περιχαρής ο Άδωνις Γεωργιάδης, τότε δεν μπορεί, παρά να ζητήσει αυτομάτως από τον πρωθυπουργό να δεχτεί τη συμφωνία που του προτείνουν οι δανειστές και να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ, μόνο και μόνο επειδή έτσι δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, πλέον:

- Η ΝΔ: Το κόμμα που είχε... έτοιμη συμφωνία με τους δανειστές, αλλά ο... κακός ΣΥΡΙΖΑ, που ζήταγε συνέχεια εκλογές, δεν την άφησε να την ολοκληρώσει. Αλήθεια, εάν ακόμα και τώρα, την ύστατη ώρα, καταφέρει η κυβέρνηση Τσίπρα να φέρει μια συμφωνία, την οποία θα ψήφιζε και η ΝΔ, ποιος ο λόγος της ύπαρξής της, ακόμα και ως αντιπολίτευσης, όταν δεν θα έχει πάνω σε τι να αντιπολιτευθεί;

- Το Ποτάμι: Ένα κόμμα με θέσεις καθαρά μνημονιακές, με «θολό» ιδεολογικό στίγμα, που υιοθετεί το δόγμα «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» και ζητά την παραμονή στο ευρώ, δίχως την παραμικρή προσπάθεια διαπραγμάτευσης για ένα νέο μείγμα πολιτικής. Ό,τι πουν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, είναι... Ευαγγέλιο για την παράταξη του Σταύρου Θεοδωράκη. Μια συμφωνία, λοιπόν, βασισμένη κατά κύριο λόγο στις θέσεις των δανειστών, θα στερούσε από το Ποτάμι κάθε επιχείρημα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και, εκ των πραγμάτων, θα ακύρωνε την αντιπολιτευτική του ρητορική.

- Ο Άδωνις Γεωργιάδης (και όλοι οι -sic- Αδώνιδες Γεωργιάδηδες αυτού του τόπου): Σεισμοί, λοιμοί και καταποντισμοί... Ο «τηλεστάρ» βουλευτής της ΝΔ είναι πάντα πρόθυμος να «προβλέψει» το τέλος του κόσμου και να περιγράψει με όρους... βιβλικής καταστροφής, όσα θα φέρει μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Εάν λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φτάσει σε συμφωνία με τους θεσμούς, η κινδυνολογία του κ. Γεωργιάδη θα βρεθεί, αίφνης, δίχως περιεχόμενο κι ο ίδιος από... γραφικός, θα καταντήσει απλά... αδιάφορος και θα περιοριστεί -ευχής έργον- στις τηλεπωλήσεις βιβλίων.

Μ' ένα σμπάρο... πολλά τρυγόνια
Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η σύναψη συμφωνίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πιστωτές της είναι μονόδρομος. Και αυτό, όχι μόνο επειδή θα αποτρέψει ένα επίπονο ταξίδι στα «αχαρτογράφητα νερά» εκτός ευρωζώνης, αλλά και θα απαλλάξει τη χώρα από γαλάζια «παπαγαλάκια», πρόθυμους «γερμανοτσολιάδες» και επαγγελματίες μάντεις κακών.

Θα γλιτώσουμε έτσι και από κάθε λογής... αυθόρμητη διαδήλωση των παροικούντων όχι την Ιερουσαλήμ, αλλά την πλατεία Κολωνακίου, που κραδαίνουν με το ένα χέρι (αυτό στο οποίο είναι φορεμένο το Rolex) τη σημαία της ΕΕ και με το άλλο βγάζουν selfies μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη...